Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, η καλά υπολογισμένη και με άκρα μυστικότητα σχεδιασμένη απόφαση κλεισίματος της ΕΡΤ, αποδείχθηκε πως είχε τεράστιες και επικίνδυνες παραμέτρους και για την κυβέρνηση και για τη χώρα. Και αυτό γιατί όχι μόνο δεν συνυπολόγισαν οι εμπνευστές και διαχειριστές του εγχειρήματος τις διεθνείς επιπτώσεις που είχε το μαύρο στις οθόνες και τι συνειρμούς προκάλεσε ακόμα και σε συντηρητικούς πολίτες της δημοκρατικής Ευρώπης.
Μπορεί η διάλυση της ΕΡΤ να επετεύχθη τελικά και με τη βούλα του ΣτΕ, ωστόσο παρ’ ολίγον ο αντίκτυπος που προκλήθηκε να έριχνε την κυβέρνηση και να αποδεικνυόταν πως το «επιτυχές πείραμα» της Α. Μέρκελ που προσδοκά να της δώσει οφέλη στις γερμανικές εκλογές, θα εξελισσόταν τελικά σε μπούμερανγκ. Ή μήπως κάτι τέτοιο θα ήταν «μια κάποια λύσις» και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη; Πάντως η τυχοδιωκτική όπως χαρακτηρίστηκε από πολλούς απόφαση του πρωθυπουργού, που λίγο έλειψε να οδηγήσει τη χώρα σε ακυβερνησία έχει και άλλες αναγνώσεις. Η μία λέει πως οι τροϊκανοί, και εν όσο βλέπουν ότι το πρόγραμμά τους δε βγαίνει λόγω των κακών υπολογισμών τους όπως έχουν οι ίδιοι παραδεχτεί, γίνονται σκληρότεροι πιο ανάλγητοι και πιο απαιτητικοί. Η βαλκανοποίηση των αμοιβών σε συνδυασμό με την έκρηξη της ανεργίας δημιουργεί ένα ηφαίστειο κοινωνικό που μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή.
Ακριβώς λοιπόν τη στιγμή που οι αποκρατικοποιήσεις τελμάτωναν, οι ρώσοι επενδυτές εξέθεταν τον πρωθυπουργό αποσύροντας το επενδυτικό τους ενδιαφέρον, και η μαύρη τρύπα του ΕΟΠΥΥ διευρύνεται, επέλεξε ο Α. Σαμαράς να κάνει μια σπασμωδική και επικίνδυνη επίδειξη πυγμής στέλνοντας μήνυμα αποφασιστικότητας προς τους εταίρους, και μαύρης ανασφάλειας προς την ελληνική κοινωνία. Τελικά μάλλον και οι εταίροι όπως η ελληνική κοινωνία το εισέπραξε το μήνυμα. Η άλλη ανάγνωση των πολιτικών εξελίξεων λέει πως ο αποδυναμωμένος στο εσωτερικό Α. Σαμαράς, έκανε μια κίνηση στρατηγική εκμεταλλευόμενος το θέμα της ΕΡΤ, για να εγκλωβίσει τους κυβερνητικούς εταίρους στην μετωπική πόλωση που σχεδιάζει για τις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές προκύψουν. Ο Φώτης Κουβέλης όμως, όπως αποδείχθηκε, και αυτός εν όψει των σκληρών μέτρων που έρχονται, βρήκε την ευκαιρία να αποχωρήσει από το σχήμα και να σχεδιάσει απερίσπαστος τις κινήσεις του για ηγεμονία στο χώρο της κεντροαριστεράς προκαλώντας έκπληξη στους άλλους δύο εταίρους. Την κυβέρνηση τελικά, έστω και προσωρινά, έσωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος που πήρε μεγάλο κομμάτι από την κυβερνητική πίτα, και φιλοδοξεί να παίξει ηγετικό ρόλο κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας στην Ε.Ε., το πρώτο εξάμηνο του 2014.
Πολλοί αναλυτές βλέπουν πως η κίνηση αυτή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, να πάρει επάνω του το βάρος της μονομερούς στήριξης του Αντώνη Σαμαρά, εντάσσεται σε έναν γενικότερο στρατηγικό σχεδιασμό που θέλει την κατάργηση των υπαρχόντων κομμάτων του πρώην δικομματισμού και τη δημιουργία ενός ενιαίου «Ευρωπαϊκού κόμματος» ως απάντηση στις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις που εκμεταλλευόμενες την κρίση διαρκώς ενισχύονται. Προϋπόθεση πάντως για να υλοποιηθούν όλα αυτά τα σχέδια επί χάρτου, είναι η ανασχηματισμένη δικομματική πλέον κυβέρνηση, να διαβεί τον Ρουβίκωνα του Φθινοπώρου, κάτι που ελάχιστοι προβλέπουν πως θα το επιτύχει.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
