Η αμήχανη και κάπως δεικτική ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ που σχολίασε τις αποκαλύψεις των Financial Times για τα όσα διαδραματίστηκαν στις Κάνες, εκείνη την κρίσιμη στιγμή για τη χώρα αλλά και για την συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και η λακωνική παρέμβαση του Γ. Παπανδρέου ότι εκείνος μίλησε τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν άλλοι, λένε ελάχιστα και υπονοούν πολλά.
Ένα είναι βέβαιο. Το αφήγημα που είχε επιβληθεί και επικρατήσει ως άρχουσα αντίληψη για τα συγκεκριμένα γεγονότα, μόνο επιφανειακά πλησίαζε την αλήθεια. Δεν είχαμε ποτέ πληροφορηθεί για τηλεφωνική επικοινωνία Α. Σαμαρά με Μπαρόζο, ούτε για συνομιλία του Ε. Βενιζέλο με τον πρόεδρο της Κομισιόν.
Αντιθέτως υπήρχε άγρια ικανοποίηση από μερίδα των ΜΜΕ, για τον υβριστικό τρόπο που φέρθηκε ο Σαρκοζί στον έλληνα πρωθυπουργό. Προφανώς η πολιτική ίσως και προσωπική εμπάθεια τυφλώνει κάποιους και δεν τους αφήνει να αντιληφθούν πως εκείνη τη στιγμή, ο κ. Παπανδρέου δεν εκπροσωπούσε τον εαυτό του αλλά τη χώρα του. Τι καινούργιο μάθαμε λοιπόν; Πως το δημοψήφισμα που έγινε όπλο εκβιασμού των ευρωπαίων συντηρητικών κατά του εμπνευστή του, προκρίθηκε για να φέρει τις εγχώριες σειρήνες του λαϊκισμού προ της ιστορικής τους ευθύνης. Ότι ο έλληνας πρωθυπουργός αντίθετα με όσα του καταμαρτυρούσαν οι αντίπαλοί του, πάλεψε σθεναρά και κόντραρε στα ίσα το ιερατείο του πλανήτη, έστω κι αν αυτό είχε ως τίμημα την άμεση αποπομπή του.
Βέβαια οι «δήθεν αγανακτισμένοι», και οι εγχώριοι υπερπατριώτες, δεν είδαν στην αποπομπή του εκλεγμένου πρωθυπουργού τους απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Αυτή εξαντλείται σε πολιτικές σκοπιμότητες και κυρίως αν πειραχτεί η τσέπη τους. Φυσικά δεν μιλάμε για τα θύματα της κρίσης, αλλά για τους κάπηλους της κρίσης. Όπως επίσης το θέμα δεν είναι ο Γ. Παπανδρέου ως πρόσωπο. Τη στιγμή εκείνη ήταν ο επίσημος εκπρόσωπος της χώρας μας και η προσβολή στο πρόσωπό του ήταν έμμεση προσβολή της Ελλάδας. Το πρόβλημα φαντάζει μεγαλύτερο, αν αναλογιστεί κάποιος το περιβάλλον που είχε διαμορφωθεί στο εσωτερικό, με τους προπηλακισμούς πολιτικών, με τις ματαιώσεις παρελάσεων, με τα προσβλητικά συνθήματα κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η εικόνα που τείνει να διαμορφωθεί, είναι πως το πρόβλημα για κάποιους δεν ήταν η χρεοκοπημένη χώρα, αλλά ο πρώην πρωθυπουργός και το κόμμα του. Πάντως όσο κυλάει ο χρόνος και τα γεγονότα γίνονται από ουδέτερους αναλυτές πιο διάφανα, η ιστορία θα σταθεί αμείλικτη. Και προς εκείνους που ολιγώρησαν και προς εκείνους που έπαιξαν διπλό ρόλο και προς εκείνους που εκμεταλλεύτηκαν με χυδαιότητα την αγωνία των πολιτών, χτίζοντας εφήμερες όπως αποδεικνύεται πολιτικές καριέρες. Ίσως μάλιστα η αποκάλυψη των Καννών να βάλει στη σωστή βάση τις έννοιες πατριωτισμός και προδοσία, που έχουν γίνει καραμέλα στο στόμα του λαϊκισμού.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
