Αναρωτιόνται πολλοί, πως είναι δυνατόν το ιδεολογικό μωσαϊκό που συνθέτει τον ΣΥΡΙΖΑ, να πείθει τόσους συμπολίτες μας, ώστε να του δίνουν δυσανάλογες δυνάμεις στις δημοσκοπήσεις, αν δούμε την ιστορική πορεία του χώρου με όλες του τις κατά καιρούς εκφράσεις κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Φυσικά είναι εντελώς επιδερμική η ανάλυση, της δήθεν ιδεολογικής αποδοχής εκ μέρους μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, του κόμματος της ανανεωτικής αριστεράς. Ούτε έγιναν ξαφνικά μαρξιστές οι έλληνες, ούτε και αποφάσισαν να προσεγγίσουν επαναστατικά ή και ανατρεπτικά την πολιτική, όπως επαγγέλλονται «ρεύματα», εντός του. Σίγουρα άστεγοι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, που δεν μπορούν να δεχθούν την νεοφιλελεύθερη πολιτική των τεσσάρων τελευταίων χρόνων, είναι οι πρώτοι που έδωσαν άνεμο ανόδου στα πανιά της Κουμουνδούρου και ίσως σε κάποιους και αέρα στα μυαλά.
Γιατί αν οι περισσότεροι πολίτες που στρέφονται προς το ΣΥΡΙΖΑ, επειδή είναι οργισμένοι με το πολιτικό σύστημα και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η ανατροπή για την ανατροπή,- γιατί όπως λένε «δεν έχουν τίποτε να χάσουν»-, εύκολα μετά από τυχόν εκλογές λόγω ατυχήματος, μπορεί να απαιτήσουν εδώ και τώρα την υλοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων, και τότε το «ωσαννά» μπορεί στη στιγμή να γίνει «σταύρωσον αυτούς». Εννοείται με αναγκαίο προαπαιτούμενο να σχηματίσει ο ΣΥΝ αυτοδύναμη κυβέρνηση. Θα πει κάποιος ότι απ’ ότι φαίνεται μέχρι σήμερα η οριακή διαφορά με τη ΝΔ, είτε συν είτε πλην, κάνει αυτό το σενάριο μάλλον ανέφικτο, άρα απομακρύνει και τoν κίνδυνο της κρίσεως, επιτρέποντας την αντιπολιτευτική ρητορεία και υποσχεσιολογία να «διατίθενται» εκ του ασφαλούς.
Άρα μένει το πιθανότερο σενάριο της πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ, πάντα στην υποθετική περίπτωση που κάποιο ατύχημα οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές και της αναζήτησης συνεργασιών για βιώσιμο κυβερνητικό σχήμα. Μένει φυσικά να δούμε τι θα υπάρχει από τα υπόλοιπα κόμματα μετεκλογικά, καθώς τα διλήμματα θα είναι πολωτικά και εξοντωτικά για τα περισσότερα από αυτά. Βέβαια αν η όλη υπόθεση εργασίας, τοποθετηθεί μετά τις ευρωεκλογές, που πιθανότατα θα εκδώσουν και τη ληξιαρχική πράξη της εκλογικής εξαφάνισης του βενιζελικού ΠΑΣΟΚ, με την ολοκληρωτική απορρόφησή του από τους δύο μονομάχους, και την προβλεπόμενη περαιτέρω συρρίκνωση των ΑΝΕΛ και της ΔΗΜΑΡ, τότε πιθανώς να έχουμε μια πολιτική χαρτογραφία που να αποτελείται από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ.
Αυτή η πιθανότατη πολιτική εξέλιξη, προφανώς δεν δίνει συνεργασίες είτε είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, είτε είναι η ΝΔ. Άρα ή πάμε σε απόλυτη ακυβερνησία και πολιτική αστάθεια, ή σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας, όπως αυτές που ζήσαμε πρόσφατα, που όλοι στο προσκήνιο τις «στήριζαν» και στο παρασκήνιο τους έσκαβαν, με κομματική ιδιοτέλεια, τον τάφο. Ή αναγκαστικά θα ζήσουμε το πλέον απίθανο μέχρι σήμερα σκηνικό, που θα μιμείται τηρουμένων των αναλογιών, τη νέα γερμανική κυβέρνηση της συνεργασίας των δύο άσπονδων μονομάχων. Δεν είναι τυχαίο πως το τελευταίο διάστημα σε πολιτικοεπιχειρηματικές συναντήσεις διακινείται, και προωθείται από τα ΜΜΕ ιδιοκτησίας τους, η ιδέα του μεγάλου συνασπισμού, ή καλύτερα του μεγάλου συμβιβασμού, για μια ακόμη φορά «για το καλό του τόπου».
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
