Η κοινωνία και η οικονομία έχουν ανάγκη από καλές ειδήσεις! Διότι σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να διαμορφωθεί ένα κλίμα θετικής οικονομικής ψυχολογίας που θα επιτρέψει στους Έλληνες πολίτες ανακτήσουν την ελπίδα και την αισιοδοξία τους.
Παρ’ ότι όμως, η παραπάνω ανάγκη γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική, καλές ειδήσεις δεν προκύπτουν. Καθημερινά, η ελληνική κοινωνία βομβαρδίζεται από μηνύματα φόβου και σύγχυσης που επιτείνουν την αίσθηση αδιεξόδου.
Από τη μια πλευρά είναι απειλές και τα τελεσίγραφα των Ευρωπαίων εταίρων που πιέζουν για την υπογραφή του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, προκειμένου να εκταμιεύσουν την 5η δόση. Από την άλλη οι Οίκοι Αξιολόγησης που σπεύδουν να παρεμποδίζουν το ενδεχόμενο οποιουδήποτε πολιτικού διακανονισμού που θα καθιστά το ελληνικό χρέος διαχειρίσιμο – χθες παρενέβησαν στη συζήτηση για φιλική αναδιάρθρωση με επαναγορά κρατικών ομολόγων απ’ τους κατόχους τους και οικειοθελή μετακύλιση της λήξης σημειώνοντας ότι αναδιάρθρωση ισούται με χρεοκοπία.
Και σαν να μη έφταναν όλα αυτά, δημοσιεύματα και δηλώσεις λογής αξιωματούχων εμφανίζουν την ελληνική κοινωνία σε αναβρασμό – στα πρόθυρα μιας έκρηξης που θα κάψει την Αθήνα (Guardian), θα προκαλέσει “εμφύλιο πόλεμο” (πρόσφατη δήλωση του διάσημου Γερμανού οικονομολόγου Hans Werner Sinn), θα οδηγήσει σε στρατιωτικό πραξικόπημα!
Η τελευταία εκδοχή είναι πρόσφατης …εσοδείας. Ίσως για αυτό κι ο Πάνος Μπεγλίτης έσπευσε να την αποκαλύψει στη Βουλή, καταγγέλλοντας κινήσεις συγκεκριμένων ενώσεων αποστράτων που καλούν στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων “να βρίσκονται σε εγρήγορση για να αποκρούσουν την κυβέρνηση”, κάνοντας παράλληλα έκκληση “να κοπεί κάθετα ο ομφάλιος λώρος που συνδέει δυνάμεις της αντιπολίτευσης με τις Ενώσεις Αποστράτων”.
Δεν είναι σίγουρο αν η αποκάλυψη του υπουργού Άμυνας συνέβαλε στην αντιμετώπιση μιας, εν τη γεννέση της, απόπειρα εκτροπής. Το σίγουρο όμως είναι πως συνέβαλε στο κλίμα φόβου και σύγχυσης.
Εύλογα διερωτάται κανείς που οδηγείται η κατάσταση; Ο κόσμος συνεχίζει να βρίσκεται στις πλατείες. Τα οικονομικά στοιχεία εμφανίζουν σοβαρές αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους που είχε θέσει η κυβέρνηση ψηφίζοντας τον περασμένο Δεκέμβριο τον προϋπολογισμό του 2011. Το πολιτικό σύστημα σκιαμαχεί με τον εαυτό του, εμφανώς αδύναμο να διαχειριστεί τη νέα πραγματικότητα – στον πυρήνα της οποίας η άσκηση πολιτικής δεν γίνεται πλέον με το δεδομένο ενός κράτους-πατερούλη που είναι σε θέση να ικανοποιεί διαρκώς και αδιακρίτως κοινωνικά-ρουσφετολογικά αιτήματα.
Είναι σαφές πως η μετάβαση της κοινωνίας και οικονομίας σε ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης απαιτεί χρόνο, σχέδιο, πολιτικές και κοινωνικές συμφωνίες. Απαίτηση που δεν θα ικανοποιηθεί με την καλλιέργεια φοβικών συνδρόμων που μας σπρώχνουν με μαθηματική ακρίβεια πολλές δεκαετίες πίσω.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
