ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΤΑΚΤΙΚΙΣΜΟΣ Ή ΔΙΑΦΥΓΗ;

Μοίρασε το

Οι τάσεις αποσύνθεσης που βιώνει κατά τη μεταμνημονιακή του περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά δεν αποτελούν έκπληξη σε εκείνους που έβλεπαν με πραγματισμό το μονόδρομο και την κατάληξη των διαπραγματεύσεων, ιδίως με τον τρόπο που διεξήχθησαν, με τα γνωστά τσαρλατάνικα τερτίπια του οικονομολόγου των τηλεπαραθύρων, αυτόν που είχε επιλέξει ο απερχόμενος πρωθυπουργός να εκπροσωπήσει τη χώρα.

Τώρα βέβαια ο κ. Βαρουφάκης, εκθέτει όπου βρεθεί και όπου συνεντευξιασθεί τους πολιτικούς μέντορές του, κάνοντάς τους έξαλλους με τα συνεχιζόμενα αυτάρεσκα επικοινωνιακά παιχνίδια του. Ωστόσο κείνο που μένει πλέον ως πικρή γεύση είναι το ότι χρησιμοποίησε την οικονομία, τη χώρα και την ελληνική κοινωνία, ως παίγνιο, εκθέτοντάς την σε θανάσιμο κίνδυνο, ποντάροντας όπως εκ του αποτελέσματος φάνηκε, στην προσωπική του κυρίως προβολή και στο ίδιον όφελος.

[quote text_size=”small”]

Ένα δηλαδή από τα κεντρικά δημιουργήματα των πολιτικών επιλογών του κ. Τσίπρα, αποδείχθηκε μια τεράστια φούσκα, όπως αποδείχθηκαν πολλές από τις μετεκλογικές επιλογές του, ως προς τα θεσμικά πρόσωπα, αλλά και ως προς τις πολιτικές μεταλλάξεις που αντικαθιστούσαν την παραγωγή πολιτικής με κυβιστήσεις και τακτικισμούς.

[/quote]

Η εικόνα της συμφωνίας που διαρκώς καθαρογραφόταν και ποτέ δεν ερχόταν, οι αλλοπρόσαλλες τοποθετήσεις των στελεχών και των υπουργών με εκ διαμέτρου αντικρουόμενες απόψεις, η προσπάθεια γεφύρωσης της πρακτικής άσκησης της πολιτικής με τις προγραμματικές εξαγγελίες σε επίπεδο παραλογισμού, εικόνα διανθισμένη με την συμπεριφορά της – επιεικώς στον κόσμο της -, προέδρου της Βουλής, έδειχνε την πορεία προδιαγεγραμμένη.

Το ερώτημα που προκύπτει πλέον είναι αν ο Αλέξης Τσίπρας, πέραν των αδιαμφισβήτητων επικοινωνιακών του προσόντων, έχει ικανότητες διακυβέρνησης ή θα αποδειχθεί και αυτός μια φούσκα ανάλογου μεγέθους με τις απίθανες και παράλογες προεκλογικές του υποσχέσεις. Γιατί η διαφυγή δια των εκλογών, ίσως να φάνηκε αναγκαστική μετά τις αποσχίσεις των νέο-αντινημονιακών συντρόφων του, και την επάνοδό τους στην ασφάλεια του ανεύθυνου καταγγελτικού λόγου και των εύκολων λύσεων, υπήρχαν όμως και άλλες εναλλακτικές λύσεις, όπως κυβέρνηση εθνικού σκοπού απ’ την υπάρχουσα Βουλή.

Είναι βέβαιο πως η στρατηγική του κ. Τσίπρα είναι να απαλλαγεί από τους «ιδεολογικούς ιδιοκτήτες» του ΣΥΡΙΖΑ, να κρατήσει το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής πελατείας που εισέπραξε με τη σκληρό πεντάχρονη αντιμνημονιακή ρητορεία του,- που αναγκάστηκε σε μόλις λίγους μήνες να την πάρει πίσω -, και να συμμετάσχει από θέση ισχύος σε όποιο μετεκλογικό σχήμα συνεργασίας προκύψει. Με βασικό στόχο τη διάχυση της ευθύνης διακυβέρνησης, η οποία όπως φαίνεται από τις εξελίξεις έπεσε ως βαρύς ζυγός στις αμάθητες πλάτες του. Εκτός αν γίνει κάποια απίθανη ανατροπή, – εκλογές είναι αυτές – και βρεθεί πάλι στην προσφιλή του θέση, στην αντιπολίτευση, και τότε δούμε το έργο της κακόγουστης επανάληψης. Να καταγγέλλει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, – όπως άφησε να εννοηθεί ο κ. Βούτσης -, τους εφαρμοστικούς νόμους που προβλέπει το μνημόνιο το οποίο ο ίδιος υπέγραψε.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου