Ο Αντώνης Σαμαράς έχει πολλούς λόγους να μην συνυπογράψει το “λάθος” του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και ελάχιστους για να παράσχει συναίνεση στην κυβέρνηση.
Ανεξαρτήτως αν κάποιοι τον επικρίνουν για “πολιτικό καιροσκοπισμό”, διαστρεβλώνοντας τη θεμιτή αξίωση του να προσδοκά πολιτικά οφέλη, η αλήθεια είναι πως η προτεινόμενη “συνταγή” εξόδου απ’ την κρίση επιδέχεται ουσιαστικής κριτικής. Αμφισβητείται δηλαδή σαφώς, το κατά πόσο αφορά σε μια πολιτική που επιλύει το πρόβλημα χρέους της χώρας και εξασφαλίζει όρους και προϋποθέσεις ανάπτυξης για την απομείωση, ακόμα και εξάλειψη του.
Αντιθέτως, θεωρείται ότι ο υπερβολικός και ακριβός δανεισμός επιβαρύνει την ήδη επιβαρυμένη ελληνική οικονομία και τη βυθίζει στην ύφεση. Διότι, την ώρα που η αγορά στεγνώνει από ρευστότητα σε μια αγωνιώδη προσπάθεια των τραπεζών να διακρατήσουν κεφαλαιακή επάρκεια. Την ώρα που περικόπτονται μισθοί και συντάξεις για να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες. Την ώρα που εντείνεται το κυνήγι των φόρων σε ομάδες εργαζομένων κι επαγγελματιών που δεν μπορούν να αποκρύψουν έσοδα για να αυξηθούν τα έσοδα του δημοσίου, το έλλειμμα δεν μειώνεται. Ό,τι η κυβέρνηση κερδίζει απ’ τις θυσίες μεγάλης μερίδας των πολιτών, χάνεται και θα χάνεται σε τόκους και τοκοχρεολύσια. Για αυτό και ο Αντώνης Σαμαράς ζητά επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου.
Παράλληλα, εκτός της προοπτικής, ο πρόεδρος της ΝΔ θεωρεί πως το πρόγραμμα στερείται και Δικαιοσύνης. Διότι, το βάρος των φόρων, πέραν της αδύναμης τάξης μισθωτών και συνταξιούχων, πλήττει και τη μεσαία τάξη – την μόνη που διαθέτει τις παραγωγικές δυνατότητες να υποστηρίξει την ανάκαμψη της οικονομίας.
Συνεπώς, η διαφορά του επί του φορολογικού δεν είναι προσχηματική, είναι ουσιώδης για αυτό κι επιμένει σε αυτή. Μάλιστα με την εμμονή του στη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων (και όχι απαραίτητα των πολυεθνικών) ο Αντώνης Σαμαράς είναι συνεπής με το φιλελεύθερο χαρακτήρα του κόμματος του. Συνέπεια που φροντίζει να επιβεβαιώνει, υποστηρίζοντας τη μείωση του κράτους, την επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων, την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Μάλιστα, η ευθεία επίθεσή του προς τους συνδικαλιστές δείχνει πως δεν προτίθεται να ψαρέψει στα θολά νερά του πελατειακού κράτους για να αλιεύσει ψήφους, αλλά να απευθυνθεί κυρίως στη μεσαία τάξη που είναι και η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας.
Όσο για την απαίτηση των δανειστών για συναίνεση, το επιχείρημα πως η Ελλάδα έχει Σύνταγμα και νόμους, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, είναι επαρκής στο βαθμό που ο πρόεδρος της ΝΔ έχει πείσει τους εταίρους πως η άρνηση του θα διασφαλίσει δυνητικά τη συνέχεια και τη βιωσιμότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
