Ο Χορστ Ράιχενμπαχ έχει αντιμετωπιστεί περίπου ως persona non grata από ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος και όχι μόνο…
Και δεν πρόκειται για ευχολόγιο! Αρκεί να ανατρέξει κανείς στην έκθεση Ράιχενμπαχ και θα το διαπιστώσει. Οπότε, γιατί τόσο μένος εναντίον ενός ανθρώπου, οι προθέσεις του οποίου δείχνουν ειλικρινείς; Μια φήμη θέλει μεγάλο μέρος απο τα χρήματα που φυλάγονται στα ασφαλή θησαυροφυλάκια των ελβετικών τραπεζών να είναι προϊόντα μαύρων πολιτικών συναλλαγών. Γιαυτό και η συμφωνία με την Ελβετία (ως άλλο ένα μέσο εντοπισμού και φορολόγησης του εξαγόμενου χρήματος) πάγωσε τον περασμένο Μάιο, ενώ ήταν έτοιμη; Γιαυτό και η σπουδή περί της εθνικής κυριαρχίας που “περιορίζουν” οι Επίτροποι στα Υπουργεία..;
Προφανώς! Η παρουσία των ξένων και η μέριμνα τους να βοηθήσουν τις ελληνικές αρχές να μαζέψουν χρήμα (μέρος του οποίου θα γυρίσει φυσικά στις τσέπες των δανειστών) λογικά ενοχλεί. Τα δεδομένα αλλάζουν και το ελληνικό κράτος δεν θα είναι και τόσο ξέφραγο αμπέλι!
Ήδη τα πρώτα αποτελέσματα αρχίζουν να γίνονται ορατά. Κάποιοι βλέπουν το δρόμο της Δικαιοσύνης, κάποιοι άλλοι φορολογούνται σιωπηλά για να μην εκτεθούν και η πλειονότητα των φοροφυγάδων μαζεύεται και προσέχει. Οι Γερμανοί προφανώς δεν αστειεύονται σε τέτοια θέματα που είναι βούτυρο στο ψωμί τους.
Επιτυγχάνεται κατά αυτόν τον τρόπο το ζητούμενο της κοινωνικής Δικαιοσύνης; Είναι προφανές, εφόσον η προσπάθεια συνεχιστεί. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Αν υλοποιηθούν οι ιεραρχήσεις της ειδικής Ομάδας κρούσης του Ράιχενμπαχ και τα χρήματα αρχίσουν να συλλέγονται, το “κακό” του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας μπορεί και να αποτραπεί, ή έστω να περιοριστεί…