Πάνε μέρες που ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμαζόταν να προχωρήσει σε πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Η πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα είχε διαρρεύσει προ μιας εβδομάδας με αφορμή τη συζήτηση γύρω από το φόρο ακινήτων. Όμως, η κίνηση αναβλήθηκε ενόψει του ταξιδιού του στις ΗΠΑ. Η επιστροφή του στην Αθήνα τον έφερε αντιμέτωπο με άλλη μια …αφορμή για να προχωρήσει στην κίνηση του. Την εκκένωση του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ από τα ΜΑΤ. Το θέμα όμως είναι σε τι αποσκοπεί η συγκεκριμένη πρωτοβουλία. Πιστεύει πραγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα καταφέρει να πλήξει την κυβερνητική συνοχή; Ή αντιθέτως θα την ενισχύσει σε μια στιγμή μάλιστα που αρκετοί βουλευτές της ΝΔ έχουν εκφράσει σοβαρές αντιρρήσεις επί του νομοσχεδίου Στουρνάρα και η πλειονότητα των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ έχει εκφράσει τη ριζική της αντίθεση;
Η πρόσφατη ιστορία των Μνημονίων έχει δείξει πως η κυβερνητική συνοχή διαταράσσεται και προκύπτουν διαφοροποιήσεις και διαγραφές. Τι θα κάνει για παράδειγμα ο Βύρων Πολύδωρας ή κάποιοι άλλοι …ανεξέλεγκτοι βουλευτές από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ; Ή ποια στάση θα κρατήσουν οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ; Σε κάθε περίπτωση η διαδικασία προσφέρεται σε εκπλήξεις και απρόβλεπτα… Άρα ο Αλέξης Τσίπρας προσδοκά σε πολιτικά οφέλη ή έστω σε θετικές πολιτικές εντυπώσεις.
Από την άλλη βέβαια, η ιστορία δείχνει πως σε ανάλογες περιπτώσεις και παρά τις όποιες δυσκολίες η κυβερνητική συνοχή ενισχύεται. Τα όποια προβλήματα ή διαφωνίες περνούν σε δεύτερη μοίρα και οι βουλευτές της συγκυβέρνησης …αναγκάζονται να στηρίξουν μαζικά την κυβέρνηση. Άπαντες, εξάλλου, γνωρίζουν πως η εξουσία είναι συγκολλητική ουσία… Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει δώσει μια υπέροχη πάσα στους Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελο Βενιζέλο. Θα τους έχει βγάλει από μια δύσκολη θέση. Η κυβέρνηση θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και θα ανανεώσει την κυβερνητική της θητεία για άλλους έξι μήνες.
Και εδώ, ίσως να βρίσκεται, ο πραγματικός σκοπός του Αλέξη Τσίπρα. Να επιδιώκει δηλαδή να δεσμεύσει πολιτικά τον πρωθυπουργό να κυβερνήσει, αφαιρώντας του το χαρτί των πρόωρων εκλογών που προέβαλε ως απειλή έναντι της Τρόικας – αν υποθέσουμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς έκανε κάτι τέτοιο – για να διαπραγματεύεται μια πολιτική λύση με τους εταίρους. Με νωπή την ανανέωση της εμπιστοσύνης του Κοινοβουλίου προς την κυβέρνηση του, ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα μπορεί να προφασιστεί αδυναμία εφαρμογής των μέτρων που προτείνει η Τρόικα και να αξιοποιήσει προς όφελος της χώρας τις αντιρρήσεις των βουλευτών του.
Στερώντας από τον πρωθυπουργό μια επιπλέον δυνατότητα να διαπραγματευθεί, ο Αλέξης Τσίπρας τον εξωθεί ουσιαστικά να συμβιβαστεί με το σύνολο των απαιτήσεων της Τρόικας και έτσι να εισπράξει στο ακέραιο (κατά την εκτίμηση της Κουμουνδούρου) το πολιτικό κόστος της εφαρμογής των μέτρων λιτότητας.
Παρά ταύτα, αν αυτός είναι ο απώτερος σκοπός του Αλέξη Τσίπρα, τότε κι εδώ υπάρχει ένα πολιτικό ρίσκο. Δηλαδή το πρόγραμμα να βγει, το πρωτογενές πλεόνασμα να προκύψει, να υπάρξει πολιτική συμφωνία με τους εταίρους για το χρέος και με μια “επιτυχημένη” ευρωπαϊκή προεδρία, η κυβέρνηση να βρεθεί ενισχυμένη την ερχόμενη Άνοιξη, έτοιμη να δώσει τη μάχη των ευρωεκλογών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Όμως, στην Κουμουνδούρου ουδείς πιστεύει πραγματικά σε μια τέτοια εξέλιξη. Είναι πεπεισμένοι πως η κυβέρνηση θα αποτύχει και πως η πολιτική που ακολουθεί (καθ’ υπόδειξη της Τρόικας) θα μεγαλώσει την ύφεση της ελληνικής οικονομίας και τα αδιέξοδα της ελληνικής κοινωνίας. Λόγοι, δηλαδή, επαρκείς για να αυξήσουν την αγανάκτηση των πολιτών, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει και προσδοκά να αποτυπωθεί στο εκλογικό αποτέλεσμα. Τότε δηλαδή ουσιαστικά που θα γίνει ο πρώτος αξιόπιστος πολιτικός απολογισμός της διετούς διακυβέρνησης Σαμαρά και ο οποίος θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις το καλοκαίρι του 2014…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
