Δε λένε να βάλουν μυαλό οι πολιτικοί άρχοντες της χώρας και εξακολουθούν να πιστεύουν πως η παλιά συνταγή της πόλωσης δια των κραυγών και των ακραίων χαρακτηρισμών των αντιπάλων, μπορεί να «αυξήσει τα κουκιά» ίσως και τον κομματικό πατριωτισμό. Εκφράσεις του παρελθόντος όπως «τσάμπα μάγκες» ή «αρχιερέας της διαπλοκής», ίσως να έπαιξαν το ρόλο τους κάποτε στην ούτως ή άλλως Ελλάδα του παρελθόντος και της δανεικής παρ…ακμής!
Όμως από το 2009, όταν η υποβόσκουσα οικονομική κρίση έσκασε στα χέρια της νεοεκλεγμένης κυβέρνησης η υπερβολή στον καθημερινό πολιτικό λόγο, έφθασε από τους αντιπολιτευόμενους «αντιμνημονιακούς», στην απόλυτη κορύφωσή της. Τι για «κατοχή» μίλησαν, τι για νέους Τσολάκογλου, τι για «προδότες στο Γουδή», αδιαφορώντας για τη σπορά μίσους που σκόρπιζαν στον έκπληκτο και απροετοίμαστο κόσμο, που βίωνε ξαφνικά τη βάρβαρη πραγματικότητα των μνημονίων. Και οι υπερβολές έδιναν και έπαιρναν επίσης στην πλειοδοσία των υπερπατριωτών, για τις εναλλακτικές που υπήρχαν και που οι «προδότες» δεν τις επέλεξαν επίτηδες, για να «κάνουν κακό στη χώρα».
Έπεισαν μάλιστα πολλούς συμπολίτες μας, που μάλλον ήθελαν να είναι έτσι το story, ότι τα προβλήματα τα δημιούργησε το μνημόνιο και όχι ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα των προβλημάτων. Σπάρθηκαν ανεύθυνα άνεμοι και όλοι θυμούνται τις θύελλες που θερίστηκαν. Ακύρωση παρελάσεων, προσβολή του προέδρου της Δημοκρατίας, προπηλακισμοί πολιτικών του κυβερνητικού κόμματος, επιθέσεις ακραίων σε πολιτικές συγκεντρώσεις. Όμως η ιστορία γρήγορα ξεσκέπασε τις κορώνες όταν κάλεσε τους πρώην αντιπολιτευόμενους να αναλάβουν εκείνοι το κυβερνητικό σκάφος, για να επαληθευτεί η προφητεία πως άλλα λένε στην αντιπολίτευση και άλλα πράττουν όταν γίνουν κυβέρνηση.
Στην προκειμένη περίπτωση τα περιβόητα «Ζάππεια» έγιναν με χαρακτηριστική ευκολία νέα μνημόνια…Το τελευταίο διάστημα και μετά από μια αρκετά μεγάλη περίοδο ύφεσης των κραυγών, παρατηρείται μια όξυνση που δεν δικαιολογείται από τις γενικότερες εξελίξεις στο καυτό μέτωπο της οικονομίας, που κινεί τα τρία τελευταία χρόνια και το πολιτικό βαρόμετρο και συντάσσει την πολιτική ατζέντα. Η πυροδότηση έγινε με τις δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Α. Τσίπρα στο Τέξας στις οποίες οι αντίπαλοί του εκτός αλλά και εντός του κόμματός του διέκριναν μια ακόμα πολιτική οπισθοχώρηση προς το «ρεαλιστικότερο».
Προφανώς οι αντιδράσεις σόκαραν την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που άπειρη καθώς είναι, -γιατί άλλο να παλεύεις να μπεις στη βουλή και άλλο να διεκδικείς να κυβερνήσεις- επετέθη επί δικαίων και αδίκων, βλέποντας παντού συμφέροντα και υπονομευτές, όχι ότι δεν υπάρχουν, αλλά αλήθεια, τώρα άρχισαν να τα νοιώθουν; Ή δεν γνωρίζουν πόσες φορές τα «ωσαννά» για κάποιον πολιτικό έγιναν εν μία νυκτί «σταύρωσον», όταν έδινε δείγματα μη συμμορφώσεως προς υποδείξεις και επιθυμίες; Αποτέλεσμα της αμηχανίας αυτής ήταν η βεβιασμένη πρόταση μομφής και η θλιβερή συζήτηση που ακολούθησε στη βουλή, η οποία χαρακτηρίστηκε από τις χειρότερες συνεδριάσεις της μεταπολίτευσης. Έωλα επιχειρήματα, ειρωνείες και προσωπικές αιχμές στα όρια του ρατσισμού, ψευτομαγκιές, και εύκολες μεγαλοστομίες και αλληλοκατηγορίες «σωτήρων» και «ενδοτικών». Και οι πλειοψηφία των πολιτών να παρακολουθεί έκπληκτη τους μαθητευόμενους μάγους να μην έχουν την παραμικρή εναλλακτική πρόταση, απέναντι στη συνταγή της δυστυχίας. Και αλίμονο, παρ’ όλα αυτά να επιδιώκουν να μας ξανασώσουν…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
