ΠΟΙΟΙ ΕΚΚΟΛΑΠΤΟΥΝ ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ;

Μοίρασε το

Ήταν θέμα χρόνου να γίνει το κακό. «Όταν γίνεται κατακλυσμός πρώτα πλημμυρίζουν οι βόθροι», δήλωσε πρόσφατα ο διάσημος Έλληνας σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς. Κρίση, ανοχή και ανεύθυνος λαϊκισμός πυροδότησαν έναν ιδιότυπο εμφύλιο, σε ένα κοχλάζον καζάνι μιας κοινωνίας, που βιώνει την αδιέξοδη απελπισία της οικονομικής, αλλά κυρίως της αξιακής κατάρρευσης. Ο νεκρός πλέον είναι γεγονός, αλλά δεν είναι ούτε ο πρώτος, και αν δεν κατανοήσουμε ως δημοκρατικοί υπεύθυνοι πολίτες, σε ποιες επικίνδυνες ατραπούς μας οδηγούν κάποιοι, υπηρετώντας τους σκοτεινούς σκοπούς τους, τότε  θα ακολουθήσουν και άλλα θύματα.

Φυσικά αν δεν υπάρξει συνειδητοποίηση, ώστε να πάψει η αφέλεια κάποιων του «καλά τους κάνουν», τότε οι δημοσκοπικές στρεβλώσεις λόγω συγκυρίας, θα αποθρασύνουν ότι παρανοϊκό και θρασύδειλο υπάρχει, να βγει από το περιθώριο που λογικά ανήκει σε κάθε δημοκρατική χώρα, και να καταστρέψει ότι θεσμό κατάκτησε ο τόπος, παρά τα αρνητικά, τις τελευταίες δεκαετίες. Γιατί τελικά αυτός είναι ο στόχος. Η μπαχαλοποίηση, η απαξίωση της λειτουργίας του κράτους, και η επιβολή μιας νέας τάξης πραγμάτων που κύριο χαρακτηριστικό της είναι η οπισθοδρόμηση, η βία και κυρίως το μίσος. Δεν είναι καιρός πλέον να ψάχνουμε, είτε να ανακαλύψουμε, είτε και πολλές φορές να εφεύρουμε υπαίτιους για το κακό το ριζικό μας, ή ακόμη και να ικανοποιηθούμε από την παραδειγματική τιμωρία του δολοφόνου, και την κατακραυγή εναντίον του χώρου ανήκει ιδεολογικά. Πρέπει να σκάψουμε βαθιά και στην κοινωνία και μέσα μας για να βρούμε τα αίτια που γενούν τα αυγά του φιδιού. Πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι πως το οικονομικό πρόβλημα που βιώνουμε, παράλληλα με πολλές άλλες χώρες του πλανήτη, ανέδειξε ένα άλλο μεγαλύτερο που όμως αφορά κυρίως εμάς, και είναι πρόβλημα κοινωνικό και πολιτισμικό.

Η Ελλάδα γνώρισε πρωτόγνωρη οικονομική ανάπτυξη τα τελευταία σαράντα χρόνια, τέτοια που δεν είχε προηγούμενο μετά την απελευθέρωση, και παράλληλα έζησε την πιο ήρεμη δημοκρατικά ομαλή περίοδο της πρόσφατης ιστορίας της. Ίσως να είναι μια από τις αιτίες που μεγάλα τμήματα του κόσμου έχουν αμβλυμμένα αντανακλαστικά απέναντι σε φαινόμενα βίας, αρκεί να αφορούν βέβαια τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους. Ίσως όταν έχεις σίγουρη την ομαλότητα, και παράλληλα έχεις ξεχάσει ή δεν γνωρίζεις την πρόσφατη ιστορία σου, τότε δεν την εκτιμάς. Ένα πάντως είναι βέβαιο. Όπως ούτε εκείνοι που συντάχθηκαν με τα κόμματα της αριστεράς, αηδιασμένοι από τα κόμματα εξουσίας, έγιναν ξαφνικά αριστεροί, έτσι και οι δημοσκοπική έκρηξη της ακροδεξιάς, δεν σημαίνει ότι στη χώρα που βίωσε δραματικά το ναζισμό, έχει αποκτήσει ρίζες, πέραν του περιθωρίου η ναζιστική ιδεολογία. Ούτε ξαφνικά οι Έλληνες έγιναν ρατσιστές, τη στιγμή που έχουν μια ακόμη Ελλάδα να ζει και να εργάζεται σε όλη την υφήλιο. Ούτε όμως μπορεί να δικαιολογηθεί η ανοχή ή ακόμη και η καλλιέργεια σε αυτά τα φαινόμενα από κάποιους, με τη δικαιολογία της οργής και της αγανάκτησης. Κυρίως δε πρέπει η κοινωνία να απομονώσει τους πολιτικούς αλλά και τους τηλεμαϊντανούς εκείνους, που προσπαθούν να χτίσουν καριέρες πάνω στα συναισθηματικά ερείπια της κοινωνίας, λαϊκίζοντας και υιοθετώντας την ρητορική των ακραίων στοιχείων. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνούμε τη ρήση του ΄Ερνεστ Χεμινγουαίη. «Όταν ακούσεις την καμπάνα μην αναρωτηθείς για ποιον χτυπάει! Χτυπάει για σένα!».

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου