Όσο περνάνε οι βασανιστικές εβδομάδες, μέρες, ώρες, τόσο και πιο λίγοι συνοδοιπορούν με τις αισιόδοξες προβλέψεις των κορυφαίων της κυβέρνησης, περί επικείμενης συμφωνίας, οσονούπω! Ακόμα και ο πρωθυπουργός, έχει αναγγείλει την έλευσή της τρεις φορές και τις τρεις “ηρωϊκά” αυτοδιαψεύστηκε. Υπεραισιοδοξία ίσως, απειρία διαπραγματεύσεων με το ευρωπαϊκό διευθυντήριο, ή ακόμη και στοιχειώδης άγνοια των ευρωπαϊκών κανόνων; Η μέχρι σήμερα διαπραγμάτευση έχει χαρακτηριστεί ως διαπραγμάτευση αντοχής, ροκανίσματος χρόνου και προσμονής, ότι ο αντίπαλος θα κάνει πρώτος το βήμα της επιθυμητής υποχώρησης.
Μοιάζει με το θανάσιμο παιχνίδι εκείνο που δύο οδηγοί ρισκάρουν τη μετωπική σύγκρουση, μέχρι την τελευταία στιγμή που κάποιος θα λιποψυχήσει, θα σκεφτεί με λογική θα λέγαμε, και θα υποχωρήσει, χαρίζοντας τη ζωή και στους δύο αντιμαχόμενους. Κατ’ αρχήν εδώ δεν έχουμε καν μιαν αμφίρροπη σύγκρουση, που έστω και οριακά δεν θα αναδείξει νικητές και ηττημένους. Εδώ έχουμε την καταχρεωμένη χώρα μας, ή μάλλον την κυβέρνηση που σήμερα την εκπροσωπεί, και από την άλλη, σύμπασα την Ευρώπη, αλλά και την Αμερική και την Κίνα, ακόμα και τη Ρωσία να ακολουθούν, και στην ουσία να απαιτούν πειθαρχία στους διεθνείς κανόνες, για να υπάρξει η πολυπόθητη βοήθεια μέσω της συμφωνίας.
[quote text_size=”small”]
Θα ήταν άκαιρο να καταλογίσουμε τις εμφανείς αντιφάσεις της αυτοαποκαλούμενης αριστερής κυβέρνησης της χώρας, προεκλογικά και μετεκλογικά, όχι μόνο γιατί ακολούθησαν την πεπατημένη των προηγουμένων, αλλά γιατί εν’ όψει βιβλικών εξελίξεων, τέτοιου είδους κριτική καταντά αυτοκτονική φλυαρία.
[/quote]
Ένα είναι βέβαιο. Συμφωνία εδώ και τώρα επιθυμεί το Μαξίμου, από την κορυφή ως τις παραφυάδες. Συμφωνία επίσης επιθυμούν όλοι οι σώφρονες πολίτες, που απαλλαγμένοι από κομματικές παρωπίδες και υστεροβουλίες, θέλουν να διαφυλάξουν και για τις επερχόμενες γενιές, ότι σημαντικότερο πέτυχε ο ελληνισμός μετά το 21. Να συμμετάσχει δηλαδή ισότιμα στην ελίτ του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, όχι τόσο για λόγους οικονομικούς, αλλά για λόγους γεωστρατηγικούς και εθνικής ασφάλειας. Ποιοι δεν θέλουν συμφωνία είναι κάτι παραπάνω από εμφανές.
Κατ’ αρχήν είναι το εγχώριο και δύσκολα καμουφλαριζόμενο «λόμπι της δραχμής» που στηρίζει και αναδεικνύει μέσω των εντύπων και των ηλεκτρονικών ΜΜΕ που με θαλασσοδάνεια έχει δημιουργήσει, σε ήρωα όποιον υπουργό διακηρύσσει τη ρήξη και την «περήφανη» εθνική απομόνωση σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Εκείνοι δηλαδή που λήστεψαν τα δάνεια με την ανοχή και την παροχή του πολιτικού συστήματος και τώρα περιμένουν την καταστροφή να αγοράσουν κοψοχρονιά την περιουσία των «αξιοπρεπών» που εν τι αφελεία τους τους έστρωσαν το δρόμο. Όμως συμφωνία δε θέλει και το ευρωπαϊκό διευθυντήριο. Κυρίως για να μη σηκώσουν κεφάλι κι άλλοι και πιο επικίνδυνοι, που θα αμφισβητήσουν την πολιτική της λιτότητας.
Ας αναλογιστούμε, το παράδειγμα της Ελλάδας να πέρναγε ως επιτυχία σε ανάλογες πολιτικές δυνάμεις των μεγαθηρίων του νότου, όπως η Ισπανία και η Ιταλία.
[quote text_size=”small”]
Υπ’ αυτές τις συνθήκες, μακάρι οι προβλέψεις να αποδειχθούν λανθασμένες, αλλά βιώσιμη συμφωνία δεν διακρίνουμε στον ορίζοντα.
[/quote]
Αντιθέτως όλα συνηγορούν ότι σύντομα η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει, σχεδιασμένο και ελεγχόμενο, ασφυκτικό στα όρια του πιστωτικού, γεγονός, που θα προκαλέσει προφανώς πολιτική κρίση και ισχυρούς κραδασμούς στην αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση. Με δεδομένο μάλιστα, το ότι οι σεναριογράφοι αυτής της εξέλιξης έχουν ένθερμους ακούσιους συμμάχους εντός των τειχών, τους υποτιθέμενους ηρακλείς της «καθαρόαιμης αριστερής συνιστώσας».
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
