Μια …εκ των δανειστών «επιβεβλημένη» κυβέρνηση συνεργασίας σε μια χώρα στα πρόθυρα χρεοκοπίας και σε ένα διεθνές περιβάλλον πολιτικής και οικονομικής αστάθειας, δεν είναι δυνατό να προκύψει σε τηλεοπτικό χρόνο! Με άλλα λόγια, η μακρά διάρκεια του παρασκηνίου και των διαβουλεύσεων που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες μέρες είναι απολύτως δικαιολογημένη. Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Οι επιδιώξεις διαφορετικές. Οι παράμετροι τού προς επίλυση προβλήματος πολλές. Τα συμφέροντα αντικρουόμενα και οι πιέσεις προς τους κεντρικούς πρωταγωνιστές αφόρητες.
Υφίσταται η πίεση του ευρωπαϊκού παράγοντα. Είναι σαφής και ξεκάθαρος ο εκβιασμός της καταβολής της 6ης δόσης, αλλά και της αδιασάλευτης καταβολής του νέου δανείου που προέκυψε από τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου. Είναι εξίσου σαφής η προτίμηση του ευρωπαϊκού παράγοντα στο πρόσωπο του Λουκά Παπαδήμου, τον οποίο γνωρίζουν στα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης των αποφάσεων και θεωρείται ο «αξιόπιστος συνομιλητής», που, σε συνεργασία με την Τρόικα, θα εφαρμόσει τη συμφωνία και τις δεσμεύσεις εκ μέρους της Ελλάδας που την ακολουθούν. Που σημαίνει ότι θα χρειαστεί χρόνο για να το πράξει. Άρα, η κυβέρνηση που θα σχηματίσει δεν μπορεί να έχει περιορισμένη χρονική διάρκεια.
Υφίσταται η πίεση των εγχώριων πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων που θεωρούν τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, ως «λύση σωτηρίας» για τη χώρα και μοναδική ευκαιρία παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη. Για το λόγο αυτό, συντάσσονται στη λύση Παπαδήμου και ασκούν με κάθε τρόπο την επιρροή τους.
Υφίσταται η πίεση των κομματικών παραγόντων. Στο πλαίσιο αυτό, η λύση ενός τραπεζίτη στη θέση του Πρωθυπουργού, προκαλεί επιφυλάξεις, αν όχι αρνήσεις, όχι μόνο σε ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας (που έτσι κι αλλιώς τελεί υπό πλήρη σύγχυση και ανασφάλεια), αλλά κυρίως στο εσωτερικό των κομμάτων εξουσίας που αντιλαμβάνονται ότι «η πολιτική ακολουθεί τις διαθέσεις των αγορών» και οι πολιτικοί παραχωρούν μερίδιο εξουσίας στους ανθρώπους των αγορών. Στο πλαίσιο όμως αυτό, η επιλογή ενός πολιτικού προσώπου προσκρούει στις λογής εσωκομματικές ισορροπίες και ευλόγως, προκάλεσε αναστάτωση και αρνήσεις.
Υφίσταται πίεση και από τις διαφορετικές επιδιώξεις των βασικών πρωταγωνιστών. Είναι σαφές ότι ο Αντώνης Σαμαράς επιθυμεί να αποφύγει την πολιτική εμπλοκή του στο επικείμενο κυβερνητικό και σύρεται λόγω των συνθηκών και του ευρωπαϊκού εκβιασμού. Για τον ίδιο η λύση θα ήταν η γρήγορη προσφυγή στις κάλπες. Εκεί συναντά και τις επιδιώξεις των κομμάτων της Αριστεράς και του ΚΚΕ.
Προφανώς, με εμφανή την αδυναμία συγκρότησης κυβέρνησης εθνικής ενότητας, οι εκλογές παραμένουν η μόνη καθαρή και η έντιμη λύση. Υπό την προϋπόθεση να συμφωνήσουν ή/και να την επιτρέψουν οι ξένοι δανειστές.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
