Το βασανιστικό ερώτημα που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της φυσικά δεν είναι, ούτε αν θα γίνουν πρόωρες εκλογές, που κατά κανόνα λειτουργούν εκτονωτικά, ούτε αν θα παραμείνει μέχρι το τέλος της θητείας της η συγκυβέρνηση, ούτε αν θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η απάντηση που όλοι περιμένουν, πλην κάποιων που το ’χουν ρίξει στην τρελή, είναι να απαντηθεί πειστικά και ρεαλιστικά, χωρίς ανέξοδη συνθηματολογία, τι θα γίνει με το υπέρογκο χρέος που είναι φορτωμένη η χώρα και που σύμφωνα με έλληνες και ξένους οικονομολόγους έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, δεν είναι βιώσιμο.
Αυτή τη στιγμή και ενώ η χώρα έχει κάθε λόγο να επιδιώξει μια αναδιάρθρωση του χρέους, είτε δια του κουρέματος, είτε δια της επιμήκυνσης της αποπληρωμής του, ώστε να πάψει η ασφυκτική μέγγενη στην οικονομική καθημερινότητα, υπάρχει κίνδυνος, η αναζωπύρωση της εκλογολογίας και η παρατεταμένη εκλογική περίοδος που ούτως ή άλλως αρχίζει λόγω της διπλής αναμέτρησης του Μαϊου, να δυναμιτίσει τα πάντα και να φέρει την ολοκληρωτική καταστροφή. Εννοείται πως κάτι τέτοιο καμία πολιτική δύναμη και κανένας πολιτικός δεν το θέλει.
[quote text_size=”small”]
Εξ άλλου και ο λαϊκισμός και η υποσχεσιολογία, μπορούν να ανθίσουν μόνο πάνω σε πολιτική και κοινωνική σταθερότητα και κυρίως με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση του συστήματος εξουσίας, του οποίου, είτε είναι συμπολίτευση είτε αντιπολίτευση, αποτελούν αναπόσπαστα μέλη.
[/quote]
Ας αφήσουν λοιπόν κάποιοι τις εκ του ασφαλούς εξαλλοσύνες και ας μας πουν τι θα γίνει αν στείλουμε στον αγύριστο τους τροϊκανούς, όπως κραυγάζουν, και ζήσουμε απομονωμένοι αφού πλέον έχουμε έστω και ασθενές πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο επετεύχθη με αιματηρές θυσίες όλων των οικονομικών τάξεων της χώρας, πλην λαμογίων.
Θα ξαναγυρίσουμε την εποχή του πάρτι, της καταναλωτικής ασυδοσίας και της ανάπτυξης με δανεικά; Γιατί τέτοια ανάπτυξη δε χρειάζεσαι ούτε σχεδιασμούς ούτε οικονομολόγους για να την επιτύχεις. Αυτός είναι και ο λόγος που οι Ευρωπαίοι εταίροι-δανειστές, μέσω Σόιμπλε έχουν διατυμπανίσει σε όλους τους τόνους: «Ανάπτυξη με δανεικά τέλος». Γιατί η σκληρή αλήθεια, όσο κι αν δε μας αρέσει, είναι ότι οι «τοκογλύφοι» εταίροι, μάζεψαν το χρέος μας από τις αγορές, το οποίο αποπληρώναμε με δυσβάσταχτους τόκους – και στη συνέχεια από το 2009 δεν μπορούσαμε να το εξυπηρετήσουμε – το μετέφεραν στα κράτη τους, και αφού του έκαναν ένα πρώτο κούρεμα, το πληρώνουμε πλέον με ζηλευτά χαμηλά, ακόμη και για τους δανειστές μας, επιτόκια. Προφανώς λοιπόν και προς απάντηση εκείνων που σπέρνουν ανέμους με συνθήματα του τύπου, «γιατί μετά από τόσες θυσίες δε μειώνεται το χρέος», η απάντηση είναι πως δεν μπορεί να μειωθεί αν δεν παράγεις πλεονάσματα για να το αποπληρώνεις, εκτός βέβαια αν με ευρωπαϊκή απόφαση, το κουρέψεις.
Το οποίο χρέος για κάποια σοβαρά και μετρημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο καθηγητής Γιώργος Σταθάκης, είναι επαχθές μόνο στο 5% του συνόλου του, απορρίπτοντας έτσι την ανεύθυνη συνθηματολογία της πλειοψηφίας των συντρόφων του, που καλλιεργούν φρούδες ελπίδες σε έναν βασανισμένο και απελπισμένο κόσμο. Ένα πάντως είναι βέβαιο την εποχή της ταχύτητας που ζούμε. Όπως επιτέλους αποδεικνύεται εσχάτως για τους κλέφτες του δημοσίου χρήματος, έτσι θα συμβεί και για τους ψεύτες. Μόνο τον πρώτο χρόνο θα χαρούν.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
