Δύο είναι τα σενάρια σύμφωνα με τα οποία μπορεί να ερμηνευθεί η εμπλοκή που έχει προκύψει μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας, σε μια στιγμή που είχε δημιουργηθεί στους πολίτες η εντύπωση, μετά από τόσες θετικές δηλώσεις στο εξωτερικό και διθυράμβους στο εσωτερικό, ότι πλέον η κρίση είχε παρέλθει και η χώρα περνάει στην επόμενη φάση με πιο ελαστικούς ρυθμούς και λιγότερο κόστος για την κοινωνία.
Το ένα σενάριο που μάλλον εκ του αποτελέσματος φαίνεται να είναι το πιο αδύναμο, είναι εκείνο που θέλει να υπάρχει συμφωνία ελεγχόμενης έντασης στις σχέσεις των δύο μερών, για να φανεί εν όψει εκλογών ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε σκληρά και τελικά απέσπασε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, για τη νέα φάση που ξεκινάει αμέσως μετά τη λήξη αυτού του μνημονίου στο τέλος του χρόνου.
Αυτή η εκδοχή διακινείται κυρίως από την αξιωματική αλλά και από την ελάσσονα αντιπολίτευση, έχει ωστόσο αρκετά ξεθωριάσει μετά τον διασυρμό της κυβέρνησης, που υπαναχωρεί ακόμη και σε ψηφισμένους νόμους κατόπιν πιέσεων των δανειστών, αλλά και από την απάντηση Ντράγκι στον ευρωβουλευτή Μαριά σχετικά με τη διευθέτηση του χρέους.
Η άλλη εκδοχή που επιχειρεί να ερμηνεύσει τη σκληρή στάση των δανειστών είναι εκείνη που θεωρεί πως Βρυξέλλες και ΔΝΤ, κάθε άλλο παρά βιάζονται να καταλήξουν σε συμφωνία με την ελληνική πλευρά, καθώς έχουν την προσοχή τους στραμμένη στην πιθανότητα πρόωρων εκλογών, και στο πολιτικό πρόβλημα που ίσως προκύψει, όχι τόσο επειδή μπορεί να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για το ενδεχόμενο αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης.
Σε μια τέτοια περίπτωση θα ακολουθήσουν ίσως, αν δεν υπάρξει εθνική συνεννόηση, αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, μεγάλη περίοδος αστάθειας, και φυσικά προγράμματα και μεταρρυθμίσεις θα πάνε περίπατο. Άρα αν μάλιστα κρίνουμε και από τη σταδιακά αυξανόμενη σκληρότητα στη στάση των Γερμανών που δεν θέλουν να ακούσουν για χαλάρωση του προγράμματος, που απορρίπτουν μετά βδελυγμίας οποιαδήποτε πολιτική διαπραγμάτευση, και που σε όλους τους τόνους θέλουν να δείξουν πως δεν έχουν λόγο να στηρίξουν κανένα πολιτικό πρόσωπο στην Ελλάδα, καθώς βλέπουν μόνο τη χώρα και συνολικά τις υποχρεώσεις της, συμπεραίνουμε πως οι δανειστές πρώτα θα περιμένουν να ξεκαθαρίσει το τοπίο και μετά θα πάρουν αποφάσεις για την προληπτική γραμμή στήριξης και φυσικά για το χρέος.
[quote text_size=”small”]
Προφανώς βλέπουν πως οποιαδήποτε συμφωνία, σε προεκλογικό κλίμα, τεθεί σε ψηφοφορία στην ελληνική Βουλή, αποκλείεται να περάσει από τις κοινοβουλευτικές ομάδες της συγκυβέρνησης. Και αν δεν ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή μια νέα συμφωνία εννοείται πως δεν πρέπει να περιμένει κανείς να περάσει από τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια, όπως προβλέπεται για τις συμφωνίες που εμπεριέχουν χρηματοδότηση χώρας μέλους.
[/quote]
Η όλη κατάσταση περιπλέκεται από το γεγονός ότι το πρόγραμμα του ΔΝΤ, δεν λήγει παράλληλα με το ευρωπαϊκό, και μπορεί να συμβεί το καθόλου απίθανο γεγονός, να μείνει στην Ελλάδα μόνο το Ταμείο και να μην υπάρχει ευρωπαϊκή στήριξη, κάτι που προφανώς μπορεί να μοιάζει με φαρσοκωμωδία, με δεδομένη την κακή του φήμη, αλλά το ίδιο το ΔΝΤ, μάλλον θα ήθελε πολύ μια τέτοια εξέλιξη. Υπάρχουν μάλιστα και αναλυτές που πιστεύουν πως η όλη εμπλοκή και το παιχνίδι των καθυστερήσεων παίζεται κυρίως από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έτσι ώστε σε μια υποτιθέμενη ρήξη Ελλάδας Βρυξελλών να πατήσει γερά, ως μόνη δύναμη οικονομικής στήριξης, το πόδι του σε μια χώρα του πυρήνα της Ευρώπης.
Ότι πάντως και να συμβαίνει, αν υποθέσουμε ότι δεν απέχει από την αλήθεια η δήλωση ότι «θυσίες πέντε χρόνων, μπορεί να χαθούν σε πέντε λεπτά» προβάλλει πλέον επιτακτική η ανάγκη, ανεξαρτήτως εκλογών ή προσώπου προέδρου, άμεσα η εθνική συνεννόηση και το χτίσιμο εθνικής στρατηγικής απ’ όλες τις δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, πριν τα πράγματα ξεφύγουν. Γιατί για εκείνους που θα λείψουν την κρίσιμη ώρα από το εθνικό προσκλητήριο, αμείλικτη θα σταθεί η ιστορία.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
