Στις περισσότερες δουλειές, για να γίνουν σωστά, χρειάζεται σχεδόν πάντα, το τρίτο μέρος – είτε ως εταίρος, είτε ως διαμεσολαβητής. Κάπως έτσι οι διμερείς συζητήσεις γίνονται τριμερείς και ενίοτε καταλήγουν σε ένα θετικό συμβιβασμό, αμοιβαία αποδεκτό και επικερδή για όλους.
Στην περίπτωση με τη κυβέρνηση “εθνικής σωτηρίας” ή “συνευθύνης” ή ό,τι άλλο τελοσπάντων, αν δεν υπήρχε η ΔΗΜΑΡ θα έπρεπε να την εφεύρουν – και μάλλον έτσι έγινε. Το κόμμα του Φώτη Κουβέλη δημιουργήθηκε ακριβώς για να παίξει κάποια στιγμή το ρόλο που καλείται να παίξει σήμερα. Το ρόλο δηλαδή, του χρήσιμου τρίτου κυβερνητικού εταίρου σε μια κυβέρνηση ευρείας κοινωνικής και πολιτικής αποδοχής.
Η μετριοπαθής και ξεκάθαρη στάση που τήρησε προεκλογικά (πριν τις εκλογές της 6ης Μαΐου, αλλά και της 17ης Ιουνίου), καταθέτοντας εγκαίρως τις επτά θέσεις για “άμεση διακυβέρνηση της χώρας”, εξασφάλισαν αρχικά και συντήρησαν μετέπειτα τα ποσοστά που θα τον καθιστούσαν “ρυθμιστική δύναμη”. Με αυτό το …κεκτημένο προσέρχεται σήμερα στη διαπραγμάτευση για το σχηματισμό κυβέρνηση, προσφέροντας διπλή υπηρεσία: Και έναντι της χώρας, και έναντι των δυο …κυβερνητικών κομμάτων που ήδη διάγουν τα στερνά ενός λαμπρού πολιτικού βίου.
Η προσφορά στη χώρα της ΔΗΜΑΡ θα είναι σημαντική, εφόσον εμμείνει μέχρι τέλους στις θέσεις της για να γίνουν τελικά αποδεκτές από τους άλλους δυο κυβερνητικούς εταίρους. Βεβαίως, ουδείς απαιτεί απ’ τη ΔΗΜΑΡ να επιβάλλει εξ ολοκλήρου τους όρους της. Όμως, με τις αλλαγές που βάζει για το Μνημόνιο (δηλαδή, επιμήκυνση δημοσιονομικής προσαρμογής έως το 2017, αλλαγή της ρύθμισης σύμφωνα με την οποία δεσμεύονται τα έσοδα στην εξυπηρέτηση του χρέους, πάγωμα των περικοπών του Ιουνίου σε μισθούς και συντάξεις, κατάργηση της Πράξης για τη μείωση του κατώτατου μισθού, επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και της μετενέργειας, κοκ) συγκεκριμενοποιεί το προγραμματικό πλαίσιο και δημιουργεί τη διαπραγματευτική βάση έναντι των δανειστών.
Πρόκειται για το ελάχιστο που απαιτείται, ώστε η συγκεκριμένη κυβέρνηση να τύχει μιας κάποιας κοινωνικής και πολιτικής αποδοχής. Ειδάλλως, η ΔΗΜΑΡ δεν θα συμμετάσχει, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα σχηματίσουν αναγκαστικά κυβέρνηση “ειδικού σκοπού” και περιορισμένη χρονικής διάρκειας.
Από κει και πέρα, η συζήτηση και για τα πρόσωπα (όχι βεβαίως για τον Αντώνη Σαμαρά που νομιμοποιείται να είναι πρωθυπουργός) διευκολύνει αμφότερους τους προέδρους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να αντιμετωπίσουν απαιτήσεις υπουργοποίησης από στελέχη τους. Ευνοεί και τη χώρα που ίσως μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία αποκτήσει επιτέλους μια κυβέρνηση των πιο “φερέγγυων” και των πιο “κατάλληλων” για να αποτελέσουν την “εθνική διαπραγματευτική ομάδα” που θα διαχειριστεί τις τύχες της Ελλάδας σε μια κρίσιμη στιγμή.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
