Να λοιπόν που ξεκίνησε και η ελληνική έκδοση των νέων επεισοδίων του γνωστού σίριαλ, “πίσω στη δραχμή, έξω από το ευρώ”!!
Ήταν η υφέρπουσα νέα κυβερνητική κρίση που τα ενεργοποίησε. Πως αλλιώς, άλλωστε, θα μπορούσε να (μη) συμβεί; Είχε κανείς την παραμικρή αμφιβολία ότι δεν θα κλονίζονταν ο εύθραυστος κυβερνητικός συνασπισμός; Πως δεν θα υπήρχαν ενστάσεις των δυο κυβερνητικών εταίρων για την εφαρμογή ενός νέου πακέτου λιτότητας;
Είναι περισσότερο από σαφές ότι τόσο ο Ευάγγελος Βενιζέλος, όσο και ο Φώτης Κουβέλης φλερτάρουν με τον πολιτικό αφανισμό στην περίπτωση που συναινέσουν σε νέες οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων. Για αυτό και επιδίδονται στους σχετικούς ακροβατισμούς, προβάλλουν την ανάγκη επιμήκυνσης και διεύρυνσης του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής, απορρίπτουν τη λήψη περιοριστικών μέτρων και αποδέχονται μόνο τις διαρθρωτικές αλλαγές.
Το θέμα όμως για την κοινωνία δεν είναι να αποτραπεί ο πολιτικός αφανισμός του ΠΑΣΟΚ ή και της ΔΗΜΑΡ, αλλά στο κατά πόσο η στάση τους συνεισφέρει στη διάσωση της χώρας και την έξοδο της από την κρίση. Θα μπορούσε για παράδειγμα η στάση τους να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με την Τρόικα, με την έννοια της προβολής των εσωτερικών πολιτικών αντιδράσεων και του κινδύνου πτώσης της κυβέρνησης με ό,τι αυτό θα συνεπάγονταν για τη συνοχή της Ευρωζώνης.
Ωστόσο, μια τέτοια προβολή για να λειτουργήσει αποτελεσματικά θα πρέπει να τύχει της ευρύτερης και οργανωμένης πολιτικής στήριξης. Το να ενοχοποιούνται οι ενστάσεις των κυβερνητικών εταίρων υπό την απειλή εξόδου της χώρας απ’ την Ευρωζώνη και επιστροφής στη δραχμή δεν συνεισφέρει στην διαπραγματευτική ικανότητα της χώρας.
Πόσο μάλλον που οι Ευάγγελος Βενιζέλος και Φώτης Κουβέλης εισήγαγαν στη δημόσια συζήτηση την ανάγκη διαμόρφωσης ενός συνολικού στρατηγικού σχεδίου για να βγει η χώρα απ’ την κρίση και επ’ αυτού θα πρέπει να δοθεί η δέουσα προσοχή. ;Άλλωστε για την καλλιέργεια φόβου και φροντίζουν δεόντως οι ξένοι αξιωματούχοι με τις απειλητικές δηλώσεις τους. Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανάλογες απειλές να καλλιεργούνται και από το εσωτερικό της χώρας.
Σε αυτή τη κρίσιμη φάση είναι αναγκαίο η χώρα να εμφανίζεται ενωμένη και συντεταγμένη σε μια “εθνική γραμμή”. Είτε σε επίπεδο τακτικής, είτε σε επίπεδο στρατηγικής, το ζητούμενο για τους πολιτικούς αρχηγούς και το οικονομικό επιτελείο είναι να βρουν το “άριστο μείγμα” τόσο σε επίπεδο λήψης μέτρων που θα κατευνάζουν τις επιφυλάξεις των πιστωτών, όσο κυρίως σε επίπεδο συνολικού ανασχεδιασμού του παραγωγικού μοντέλου της χώρας που θα τη βγάλει οριστικά από την κρίση…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
