Πιθανότατα την επομένη των επαναληπτικών αυτοδιοικητικών, αλλά των ευρωεκλογών να έχουμε το ίδιο κλίμα της πρώτης Κυριακής. Δηλαδή όλοι να εμφανίζονται ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα, αλλά κατά βάθος να νοιώθουν ότι οι στόχοι τους δεν επετεύχθησαν.
Η ΝΔ, είδε μεν να κρατάει τις δυνάμεις της κυρίως στην εκτός Αττικής επικράτεια, ωστόσο αποδείχθηκε ότι οι στενές κομματικές επιλογές πάτωσαν και εξέθεσαν εκείνους που είχαν τέτοιες, παρωχημένες πλέον εμμονές. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εκφράζει ικανοποίηση για την οριακή πρωτιά στην Αττική, όμως η γενική εικόνα που εμφάνισε στον εκλογικό χάρτη είναι μάλλον αντίθετη από εκείνη του ρεύματος ανατροπής που διεκδικούσε και προπαγάνδιζε.
Αντιθέτως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που διακατεχόταν από το άγχος εξαφάνισης της παράταξης, είδε ότι σε τοπικό επίπεδο ο χώρος διατηρεί σημαντικές δυνάμεις πρόπλασμα για την επανίδρυση της κεντροαριστεράς. Μια από τα ίδια λοιπόν, εκτός από την ανησυχητική αύξηση των νεοναζιστών, που σίγουρα θα αποτελέσει στοιχείο μελέτης όχι μόνο για την εγχώρια πολιτική σκηνή, αλλά και για τις επιπτώσεις που θα έχει για τη χώρα μας, μια πιθανότατη παρουσία τους στο ευρωκοινοβούλιο.
[quote text_size=”small”]
Ο μετεκλογικός χάρτης λοιπόν, σύμφωνα με τις ενδείξεις, αλλά και την, έστω και με κάποια αυθαιρεσία, ανάλυση των αποτελεσμάτων της 18ης Μαϊου, παρουσιάζεται κατακερματισμένος, και ίσως ο νέος δικομματισμός που προσπάθησαν κάποιοι να επιβάλλουν, να αποτελέσει οριστικά παρελθόν. Ενδεχομένως μάλιστα, αν ο παράγων Ποτάμι έχει τις επιδόσεις που του δίνουν -παρά την πληγωμένη αξιοπιστία τους- οι επίσημες δημοσκοπήσεις, να μιλάμε πλέον για τρικομματισμό, τετρακομματισμό κ.ο.κ.
[/quote]
Άρα εκείνο που πλέον τείνει να επιβληθεί από την κοινωνία στο πολιτικό σύστημα, παρά την αντίθεση του συστήματος ενισχυμένης αναλογικής, είναι ένα μόνιμο σύστημα συνεργασιών, και χτισίματος συμμαχιών των συγγενών πολιτικών δυνάμεων. Γιατί, αν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, κινηθούν γύρω στο 20%, η Ελιά το Ποτάμι και το ΚΚΕ, κοντά στο 8%, το νεοναζιστικό μόρφωμα κοντά στο 10%, είναι βέβαιο ότι κανένας δεν μπορεί ούτε να πανηγυρίσει, ούτε και να επιβάλλει την πολιτική ατζέντα χωρίς προγραμματική συμφωνία με δύο τουλάχιστον πολιτικούς σχηματισμούς. Προφανώς λοιπόν, η επόμενη μέρα μπορεί να είναι αφετηρία εξελίξεων, είτε σε εθνικό επίπεδο προς αναζήτηση συμμαχιών, εν όψει και των εθνικών εκλογών που κάποια στιγμή θα προκύψουν, είτε σε επώδυνες εσωκομματικές αναταράξεις και ανατροπές.
Αν η ΝΔ δηλαδή έρθει δεύτερη στις ευρωεκλογές, ενδεχομένως να ισορροπήσει τις εντυπώσεις με της επιτυχημένη παρουσία της στις περιφερειακές εκλογές, και ίσως έχει τους λιγότερους κραδασμούς. Το ίδιο ισχύει και για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο σε πρώτη φάση το γεγονός ότι αποφεύγει τον αφανισμό, παίρνει ανάσα από τον εσωκομματικό εμφύλιο. Σε περίπτωση τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ, έρθει οριακά πρώτος, όπως δείχνουν σχεδόν όλες οι μετρήσεις, μάλλον δεν πρόκειται να δημιουργήσει σημαντικό πρόβλημα στη συνοχή της συγκυβέρνησης. Αν όμως έρθει δεύτερος, τη στιγμή που σε μεγάλα στρώματα του πληθυσμού, έχει ενσπείρει προσδοκίες, κυρίως σε εκείνα του πάλαι ποτέ κρατικοδίαιτου ΠΑΣΟΚ, τα οποία προσδοκώντας ολική επαναφορά στο πάρτι του παρελθόντος έχουν μετακομίσει στις τάξεις του, τότε το πρόβλημά του θα είναι τεράστιο. Και ίσως αποβεί μοιραίο το αποτέλεσμα αυτό για τη συνοχή του, που στηρίζεται κυρίως στην προσμονή της εξουσίας.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
