Ο Φώτης Κουβέλης ουδέποτε διεκδίκησε εύσημα “επαναστατικότητας”. Παρ’ ότι Αριστερός η συμμετοχή του σε μια συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, ήταν εν πολλοίς αναμενόμενη πριν τις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου. Προεκλογικά η ΔΗΜΑΡ είχε σαφώς αφήσει να εννοηθεί ότι θα συμπράξει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας για τη “σωτηρία” της χώρας αλλά, κυρίως, για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που αρκετοί συντηρητικοί Αριστεροί ψηφοφόροι τον προτίμησαν έναντι του … πιο ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ.
Και είναι αλήθεια πως ο Φώτης Κουβέλης εμφανίζεται πιο …συστημικός από τον Αλέξη Τσίπρα (και τους συντρόφους των διαφόρων συνιστωσών…), ένας πολιτικός που δεν θα αναλάμβανε ποτέ πολιτικά ρίσκα τέτοια που θα διακινδύνευαν καθ’ οιοδήποτε τρόπο την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Συνεπώς θα αδικούσε κανείς τον Φώτη Κουβέλη αν αξίωνε απ’ αυτόν να καταψηφίσει το Μνημόνιο ΙΙΙ, όταν εξαρχής είχε συναινέσει στη διαδικασία της καταβολής των δόσεων από τους δανειστές – προϋπόθεση της οποίας είναι η αποδοχή των απαιτήσεων τους. Όμως εκείνο που επιχείρησε να πράξει όλο το προηγούμενο διάστημα ο Φώτης Κουβέλης ήταν ακριβώς να μην αποδεχθεί τις όποιες απαιτήσεις των δανειστών.
Κάπως έτσι επέμεινε στα εργασιακά, δεν τα κατάφερε και κατέληξε προτείνοντας στους βουλευτές να δηλώσουν “παρών” στη ψηφοφορία για την έγκριση του Μνημονίου. Επρόκειτο αναμφίβολα για “ουδέτερη” στάση που χαρακτηρίζει τον μετριοπαθή χαρακτήρα του Φώτη Κουβέλη, αλλά και αρκούντως δημοκρατική αφού άφηνε στους βουλευτές του επιλογές “εκτός γραμμής” όπως “ναι” ή “όχι” στο πρόγραμμα. Όπως και να χει πάντως η στάση του επιδέχεται κριτικής που ξεκινά από την υπευθυνότητα και καταλήγει στην πολιτική ιδιοτέλεια. Ωστόσο, αυτή θα κριθεί σε βάθος χρόνου και πάντως όταν έρθει η ώρα της κάλπης.
Από την άλλη η στάση του υπήρξε καταλυτική για την υπερψήφιση του πακέτου. Ενσυνείδητα ή ασυνείδητα ο Φώτης Κουβέλης, έλυσε το γόρδιο δεσμό των προηγούμενων ημερών, διευκόλυνε τους άλλους δυο κυβερνητικούς εταίρους και το κυριότερο περιόρισε δραματικά τις πιθανότητες καταψήφισης του “Πολυνομοσχεδίου”. Κι αυτό, γιατί το “παρών”- (ως κατ’ ουσίαν αρνητική ψήφος που προσμετράται και αλλάζει την αναγκαία πλειοψηφία των “ναι” και των “όχι” – μετέβαλλε τη συμπεριφορά ορισμένων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που ψήφισαν κι αυτοί “κατά συνείδηση”…
Αναμφισβήτητα το βάρος το επωμίστηκαν οι βουλευτές της ΝΔ που δεν διέθεταν τέτοιου είδους πολυτέλεια. Ιδανικά για τον Αντώνη Σαμαρά θα ήταν το Μνημόνιο να συγκέντρωνε την πλειοψηφία των βουλευτών που στήριζαν αρχικά τη συγκυβέρνηση. Τώρα θα πρέπει να είναι ικανοποιημένος που δεν κλήθηκε να διαχειριστεί πρόωρα μια δυσάρεστη έκπληξη…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
