Οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων της συγκυβέρνησης προσέρχονται στην κρίσιμη συνάντηση για να δώσουν την τεχνική-νομική λύση στο πρόβλημα της ΕΡΤ, για να ερμηνεύσουν το χρησμό του ΣτΕ. Προσέρχονται για να συζητήσουν ένα θέμα που δεν είναι το μείζων στην παρούσα πολιτική συγκυρία και που μόνον ως φύλο συκής καλύπτει το κυβερνητικό αδιέξοδο, που υφίσταται.
Το μείζων θέμα για τους Σαμαρά, Βενιζέλο Κουβέλη ήταν και παραμένει στο αν και κατά πόσο θέλουν πρόωρες εκλογές, και το κυριότερο στο αν και κατά πόσο επιθυμούν την συνύπαρξη τους.
Προτού συναντηθούν, όλες οι πλευρές διαβεβαιώνουν ότι δεν επιθυμούν εκλογές. Ακριβέστερα, προσπαθούν να μη χρεωθούν την ευθύνη των πρόωρων εκλογών. Τέτοια ευθύνη σημαίνει πολιτικός αφανισμός στα συντρίμμια μιας κατεστραμμένης χώρας. Από την άλλη όμως δεν μπορούσαν να εμφανιστούν ότι φοβούνται τις εκλογές.
Τι θα καθόριζε την τελική στάση τους; Ο φόβος των εκλογών, ή ο φόβος της ευθύνης πρόκλησης των εκλογών; Κανονικά, ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Διότι σε τελική ανάλυση ποιον πολίτη ενδιαφέρουν τέτοιου είδους φοβίες;
Ο λαός ενδιαφέρεται για λύσεις που θα βγάλουν τη χώρα από τη βαθιά κρίση και όχι για τους πολιτικούς εγωισμούς των αρχηγών της συμπολίτευσης. Άρα, το ουσιαστικό ερώτημα είναι αν οι τρεις αρχηγοί μπορούν να επαναπροσδιορίσουν το πλαίσιο της προγραμματικής συμφωνίας τους, ώστε να συνεχίσουν απρόσκοπτα να συγκυβερνούν και να εφαρμόζουν όσα οι δανειστές επιβάλλουν.
Εδώ τα πράγματα είναι ακόμα πιο σύνθετα, ακόμα πιο περίπλοκα. Η πρώτη προγραμματική συμφωνία ήταν το άλλοθι για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Ουδέποτε τηρήθηκε. Ό,τι υπέγραψαν τότε τα τρία κόμματα, ακυρώθηκε στην πράξη από τους δανειστές.
Άρα σήμερα, ο επαναπροσδιορισμός της προγραμματικής συμφωνίας δε σημαίνει ενεργό συμμετοχή (με κοινοβουλευτικά στελέχη) ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ στη κυβέρνηση. Σε μια τέτοια περίπτωση θα μιλούσαμε για ένα απλό ζήτημα εσωκομματικών διευθετήσεων και ενδοκυβερνητικών ισορροπιών. Κι επειδή αναδόμηση με υλικά κατεδάφισης δε γίνεται, είναι σαφές πως ένας ανασχηματισμός δεν θα έλυνε το πρόβλημα – εκτός κι αν συμφωνούσαν σε ένα ριζικό ανασχηματισμό με τη συμμετοχή τεχνοκρατών που θα είχαν την επάρκεια να προχωρήσουν σε βαθιές τομές.
Συνεπώς, επαναπροσδιορισμός της προγραμματικής συμφωνίας συνιστά κάτι σοβαρότερο. Αφορά στην αποδοχή της ορθότητας του Μνημονίου και στον τρόπο εφαρμογής του. Οι πολιτικοί αρχηγοί πρέπει να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν να στηρίζουν τη συγκεκριμένη πολιτική. Απόφαση δύσκολη δεδομένων των αδιεξόδων που εκτιμάται ότι θα προκαλέσει σύντομα και τα οποία ουδείς δέχεται να χρεωθεί. Και μια τέτοια απόφαση προϋποθέτει επαναξιολόγηση της κατάστασης και απαιτεί επιπλέον πολιτικό χρόνο, ο οποίος σύντομα εκπνέει…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
