Πόσο γρήγορα πλέον διαψεύδονται οι προσδοκίες στον τόπο μας. Ούτε λίγα εικοσιτετράωρα, έως ότου εκείνος που τις καλλιεργούσε έρθει αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, την οποία εξωράιζε και πάντως έκανε πως δεν τη βλέπει.
Θα μου πείτε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών ο οποίος άφηνε ανοιχτό το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης του Mεσοπρόθεσμου Προγράμματος, δε γνώριζε ούτε την οριακή κατάσταση της χώρας, ούτε το κλίμα που υπάρχει εις βάρος μας μεταξύ των εταίρων, που ένοιωσε την ανάγκη να τα ρίξει στον προηγούμενο ότι δεν είχε ενημερώσει για τις διορθωτικές αλλαγές τους δανειστές μας. Φυσικά δεν έχω πρόθεση ούτε να κατηγορήσω τον κ. Βενιζέλο ούτε τον κ. Παπακωνσταντίνου. Και οι ικανότητες του πρώτου είναι γνωστές και το δυσβάσταχτο βάρος που ανέλαβε ο δεύτερος τους πρώτους δεκαοκτώ μήνες της πρωτοφανούς κρίσης είναι δεδομένο.
Το πρόβλημα είναι αλλού! Ότι ούτε οι πολιτικοί που διαχειρίζονται τα οικονομικά δεν ομολογούν ότι η αντιμετώπιση, ή έστω η τρέχουσα διαχείριση της κρίσης είναι τόσο μεγάλη που ξεπερνάει όχι μόνο κόμματα και πολιτικές καριέρες, αλλά ίσως και ολόκληρο το σύστημα της χώρας. Πολιτικό επιχειρηματικό και κοινωνικό! Και επειδή η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων, παρ’ ότι κάποιοι εξακολουθούν να επιμένουν, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα διαψεύδεται παταγωδώς, πρέπει όλοι να αντιληφθούν ότι το να πουλάς τρέλα είτε είσαι στην κυβέρνηση είτε είσαι στην αντιπολίτευση, για την αδιέξοδη κατάσταση που βιώνουμε, είναι πλέον ακραία περιπέτεια. Η προ ημερών παραίτηση Παπανδρέου, αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί τίποτα για το άμεσο διάστημα, ότι μπορεί οι πολιτικές εξελίξεις να καταστούν ανεξέλεγκτες, και να αναγκαστούν όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί να πάρουν υπεύθυνη θέση για τη σωτηρία της χώρας, και κυρίως απέναντι στην ιστορία της.
Ο πολιτικός χρόνος έχει περιοριστεί απελπιστικά και για τους πολιτικούς αλλά και για τα κόμματα και είναι πλέον ορατό και ίσως για τους πιο σώφρονες επιθυμητό, να προκληθεί ένα «ατύχημα» που θα σπάσει το φαύλο κύκλο της μεταπολίτευσης και θα πυροδοτήσει εξελίξεις που αφού περάσουν από τη γέφυρα των συνεργασιών, μέγαιρα η ανάγκη που επιβάλει η κρίση θα οδηγήσει σε μια νέα πολιτική κουλτούρα τη χώρα. Γιατί φυσικά δεν πείθει πλέον κανέναν ότι η κατηγορία ενός πολιτικού προς αυτόν που αντικατέστησε ότι του παρέδωσε «καμένη γη», δεν γίνεται επειδή απλούστατα τα «βρήκε μπαστούνια». Αλλά ούτε και το επικίνδυνο παιχνίδι των σειρήνων του λαϊκισμού που προσδοκώντας κομματικά οφέλη τάζουν άλλους δρόμους και διαφορετικά μείγματα, για να διαψεύσουν παταγωδώς, για μια ακόμη φορά τις ελπίδες που ελαφρά τη καρδία καλλιέργησαν, όταν κληθούν να αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
