ΟΠΙΣΘΕΝ ΟΛΟΤΑΧΩΣ

Μοίρασε το

Ούτε τα προσχήματα δεν κρατούν πλέον… Μιλάμε για τις στρατιές των αποτυχημένων βουλευτών πολιτευτών των κομμάτων της συγκυβέρνησης, που κάνουν έφοδο στις θέσεις ευθύνης του δημόσιου τομέα, φέρνοντας «άρωμα» ενός παρελθόντος, που θα θέλαμε να έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Και μάλιστα με ποσόστωση! 

Ανάλογα με τη δύναμη τους οι τρεις εταίροι μοιράζουν τις θέσεις, χωρίς να «κωλύονται» από «χαζές τυπικότητες». Τα δικά μας παιδιά να βολευτούν, και για να μη γκρινιάζουν και για να δώσουν τη μάχη όταν χρειαστεί, στρατευόμενα στους προεκλογικούς στρατούς. Όταν καταργήθηκε ο νόμος Πεπονή, τα πρώτα χρόνια του Καραμανλή του νεώτερου, ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες, χωρίς πάντως κανένα αποτέλεσμα.

Το ίδιο κι όταν επανήλθε την ίδια περίοδο η περιβόητη συνέντευξη που ελαστικοποιούσε τα μόρια, ανάλογα με τη θέληση και την πολιτική συμπάθεια του εξεταστή. Ήταν τόση η κατακραυγή που η επόμενη κυβέρνηση Παπανδρέου, επίσης του νεώτερου, ως πρώτο μέλημά της, και παρά την καυτή πατάτα της κρίσης χρέους που παρέλαβε, έθεσε για την επαναφορά της εμπιστοσύνης των υποψηφίων, είτε ως επικεφαλείς οργανισμών, είτε ως απλών υπαλλήλων, την εφαρμογή αξιοκρατικού συστήματος, και  εφήρμοσε για πρώτη φορά το κατασυκοφαντημένο opengov.

Τι δεν άκουσε ο νεοεφαρμοζόμενος θεσμός τότε και ο εμπνευστής του. Από χρονίζουσες διαδικασίες στην καλύτερη εκδοχή, έως ότι χρησιμοποιείτο ως στάχτη στα μάτια για να μπουν και πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι κομματικοί εκλεκτοί. Όχι ότι αυτές οι κατηγορίες δεν είχαν ως ένα βαθμό βάση. Ωστόσο ένας τέτοιος νεωτερισμός, που έμπαινε σφήνα στο πελατειακό σύστημα, και αναπτέρωνε τις ελπίδες σε ένα πλήθος νέων με προσόντα που ήταν αποκλεισμένοι από την κομματοκρατία, για να περπατήσει και να εμπεδωθεί, απαιτούσε την στήριξη όλου του πολιτικού φάσματος, ιδίως από τις πολιτικές δυνάμεις εκείνες πέραν των κομμάτων εξουσίας.

Προφανώς με τη διαδικασία αυτή πολλοί ενοχλήθηκαν και ακόμη περισσότεροι ξεβολεύτηκαν. Οπότε άρχισε η συστηματική απαξίωσή της, με φυσικό επακόλουθο τον εκφυλισμό της. Και να ’μαστε τώρα πάλι στο μηδέν. Πίσω και από κει που είχε ξεκινήσει ακόμα και ο πασοκικός εκσυγχρονισμός, που έστω και ως άλλοθι, προσπαθούσε να προπαγανδίσει κάποια στοιχειώδη αξιοκρατία.

Στο τραγικό σημείο, τρία κόμματα να μοιράζουν τις κρατικές θέσεις ανάλογα με τη δύναμή τους. Και η αριστερή αντιπολίτευση να τυρβάζει περί άλλων δαιμονίων και να ζητάει εκλογές πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα, για να μην πάρει θέση στα δύσκολα. Εξ άλλου, μπορεί σχεδόν μετά βεβαιότητας να βρεθεί και αυτή σύντομα σε κάποιο συγκυβερνών σχήμα. Γιατί να βρεθεί ανακόλουθη λόγων και πράξεων; Φανταστείτε να μην είχε χρεοκοπήσει η χώρα, και η ροή των δανείων να κυλούσε ακατάπαυστα, τι στρατιές κομματικών θα καταλάμβαναν το δημόσιο τομέα εξ’ εφόδου!

 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου