Πολλές οι διαπιστώσεις – σχεδόν καθημερινά – στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα για την «τύχη» της σημερινής Ελλάδας. Οι διαπιστώσεις είναι πολλές και οι καλές προτάσεις λίγες. Συμβαίνει επίσης το παράδοξο στο πολιτικό φάσμα, κάποιοι που έχουν αντιληφθεί τα προβλήματα της κοινωνίας καλύτερα, να είναι αυτοί ακριβώς που δεν έχουν να προσφέρουν αξιόπιστες λύσεις…
Δεν υπάρχει αρκετή αξιοπρέπεια στους πολιτικούς, πρώην πρωθυπουργούς και επίσης, πρώην υπουργούς οικονομικών. Δεν έχει βγει ούτε ένας να πει συγγνώμη. Κανείς δεν απαίτησε μία δημόσια συγγνώμη, ούτε και οι πρωτοεμφανιζόμενοι 58. Γιατί δεν λένε κάτι γι’ αυτό οι 58; Μίλησε βέβαια εξ’ ονόματός τους ο υπεράνθρωπος πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης! Oι 58 είναι κατώτεροι των περιστάσεων και δεν έχουν να πουν πολλά ουσιώδη πράγματα! Oι 58 θέλουν να δρομολογήσουν εξελίξεις και ανατροπές, αλλά αυτό δεν γίνεται με απουσία ηγεσίας, δομής, προγράμματος κλπ. Η ιστορία μάλλον θα δείξει πως κατώτερες των περιστάσεων φαίνονται να είναι και όλες οι κεντροαριστερές δυνάμεις, που η μία αποκλείει την άλλη, βλέπε ΔΗΜΑΡ για ΠΑΣΟΚ, ή βλέπε από άλλους ριζική απόρριψη της κίνησης των 58. O ΣΥΡΙΖΑ πάντως, παρά τις εσωτερικές παραφωνίες του, φαίνεται να προσπαθεί να απεμπλέξει τη χώρα από τα σημερινά της αδιέξοδα.
Ο Γιάννης Πρετεντέρης δήλωσε ένα πρωί στο Mega Channel: Οι άνθρωποι που έφεραν τη χώρα σε αυτό το σημείο, ήταν κατώτεροι των περιστάσεων και οι Έλληνες το έχουν καταλάβει. Και ποιος διαφωνεί; Διαφωνούν όσοι Έλληνες πολιτικοί την έφεραν ως εδώ και θέλουν πάλι ρόλο πρωταγωνιστικό αντί να πάνε στα σπίτια τους! Διαφωνούν και οι πολιτικοί της Kεντροαριστεράς (λίγες οι φωτεινές εξαιρέσεις όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος, που είναι τίμιος και ικανός πολιτικός).
Το «σάπιο μήλο» σάπισε ένα τσουβάλι καλά μήλα. Το «σάπιο μήλο» είναι το κοινοβούλιο της Ελλάδας που στα χρόνια της Μεταπολίτευσης (1981-2010) μετατράπηκε σε φάρμα υπογραφών για τα προτεινόμενα νομοσχέδια, με πρώτους και καλύτερους τους σοσιαλ(η)στές. Έτσι, μας αρέσει δεν μας αρέσει στην Κεντροαριστερά, σήμερα διαφαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι o μόνος που έχει το ηθικό πλεονέκτημα, τόσο στo κοινοβούλιο όσο και στην ευρύτερη κοινωνία.
Στην Kεντροαριστερά λίγοι είναι οι γενναίοι που θα αναγνωρίσουν θετικά στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. O ΣΥΡΙΖΑ, όμως, μέρα με τη μέρα απορροφά την Kεντροαριστερά, ως το κόμμα που αγκαλιάζει τον φτωχό και τον αδύνατο (το αμόνι της φτώχειας). O ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για το γάλα και το ψωμί της ημέρας στον Έλληνα την ώρα που πεινάει, όταν στην Kεντροαριστερά «τρωγόμαστε μεταξύ μας» (μερικοί σκέφτονται να φυτέψουν στην ηγεσία της τον Παγουλάτο!) και όταν η κυβέρνηση μιλάει για success story!
Πώς θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μία ριζική αλλαγή του πολιτικού προσωπικού μέσα στο κοινοβούλιο; Ένας συγγενής (πατέρας ή θείος πολιτικός) φεύγει, άλλος συγγενής (γιος, κόρη ή ανιψιός πολιτικού) έρχεται! Οι μισθοί όλων αυτών είναι πολύ υψηλοί για την φτωχή πλέον ελληνική κοινωνία. Γιατί δεν λένε κάτι για αυτό; Γιατί δεν ζητούν οι 58 «μισθοφόροι» να μειωθούν δραστικά οι βουλευτικές αποζημιώσεις, τουλάχιστον στο μισό; Το θεωρούν μήπως ένα λαϊκίστικο μέτρο;
Ας θυμηθούμε για λίγο τι έκανε την Ελλάδα να είναι αυτό που είναι; Στην αρχαία Ελλάδα τέθηκαν οι βάσεις για έννοιες όπως ενεργός πολίτης και κριτική σκέψη, έννοιες που σήμερα, μαζί μ’ αυτήν της ίδιας της Δημοκρατίας, μοιάζουν να πάσχουν αθεράπευτα, αφήνοντας ως μόνη διεκδίκηση και «δικαίωση» της χώρας την άνοδό της κατά πέντε θέσεις (91η θέση από 96η, στην οποία βρισκόταν) στoν Παγκόσμιο Δείκτη Ανταγωνιστικότητας του World Economic Forum τo 2013, πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια!
Βασικός στόχος της ελληνικής πολιτικής πλέον πρέπει να είναι να οικοδομηθεί «ομοψυχία και συναίνεση». Mέσα στην ελληνική πολιτική κάποιος ήδη έχει το πλεονέκτημα. Κατά τον Καστοριάδη βέβαια, η πραγματική «ελληνική πολιτική» σταμάτησε το 404 π.χ. με το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου… Καιρός είναι και αυτό να αλλάξει.