Όσο περνάει ο καιρός και παρακολουθούμε την εξέλιξη των πραγμάτων στη χώρα μας, θα πρέπει αρκετούς από τους εμπνευστές τότε, της απότομης διακοπής της ευρύτατης αποδοχής κυβέρνησης Παπαδήμου, – μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν οι πολιτικές φιλοδοξίες κάποιων και κυρίως κάποια συμφέροντα να πάρουν την εκδίκησή τους εναντίον εκείνων που «δεν συμμορφώνονταν προς τας υποδείξεις» – να τους στοιχειώνουν τα αποτελέσματα της πράξης τους.
Να θυμίσουμε ότι τότε δεν υπήρχε ούτε νεοναζιστικό κόμμα, ούτε ψεκασμένοι, και τα αριστερά κόμματα βρίσκονταν στα συνήθη φυσιολογικά ιστορικά τους μεγέθη. Και φυσικά όταν σπέρνεις ανέμους ενώ ήδη η χώρα βρίσκεται στην κόλαση και η κοινωνία κοχλάζει, θερίζεις κατακλυσμό. Προφανώς αρκετές νηφάλιες φωνές βλέποντας τα τελευταία αποτελέσματα, αντιλαμβάνονται πως οι σκοπιμότητες αλλά και τα τυχοδιωκτικά παιχνίδια αρκετών παραγόντων του ελληνικού πολιτικοεπιχειρηματικού κατεστημένου, έστειλαν στην αγκαλιά των λαϊκιστικών «σειρήνων» μεγάλα τμήματα των ζαλισμένων από την κρίση πολιτών, διογκώνοντας τα άκρα με δυνάμεις που μέχρι τότε εκφράζονταν μέσα από τον μεταπολιτευτικό δικομματισμό.
Κυρίως όμως προκάλεσαν τη βίαιη μετατόπιση αστών ψηφοφόρων του βίαια κατασπαραγμένου ΠΑΣΟΚ ακόμα και από τους πρώην συμμάχους του στα ΜΜΕ, προς το μαρξιστικό ανανεωτικό κόμμα της αριστεράς, πριμοδοτώντας τον ΣΥΡΙΖΑ που εκτινάσσει τις δυνάμεις του σε ιστορικά υψηλά και καταλαμβάνει την πρώτη θέση στις ευρωεκλογές.
Το βέβαιο είναι πως αν, όπως σημειώσαμε είχε αφεθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου να ολοκληρώσει το έργο της, πιθανότατα οι συσχετισμοί να ήταν εντελώς διαφορετικοί, καθώς σύμφωνα με τους ειδικούς, θα είχαμε τελειώσει ένα χρόνο ενωρίτερα με το μνημόνιο και η χώρα θα όδευε με περισσότερο ομαλές συνθήκες προς τις εκλογές. Φυσικά έστω και με αυτό το κατακερματισμένο σκηνικό, τα αποτελέσματα θα ήταν διαφορετικά αν είχαμε αντί τη χαλαρή ψήφο των ευρωεκλογών, εθνικές εκλογές για να εκλέξουμε την νέα κυβέρνηση.
Τότε τα διλήμματα θα ήταν αμείλικτα, και οι συσχετισμοί που θα διαμορφώνονταν διαφορετικοί. Πάντως το αποτέλεσμα, παρά τις θριαμβολογίες, ήταν καμπανάκι για όλους. Γιατί στην πραγματικότητα ήταν για το σύνολο των πολιτικών σχηματισμών το μη χειρότερο, εκτός φυσικά από τη Χρυσή Αυγή. Ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε καλλιεργήσει το κλίμα για σαρωτική ανατροπή, όχι μόνο δεν τα κατάφερε, αλλά είδε τις δυνάμεις του να μειώνονται κατά κάποιες δεκάδες χιλιάδες, σε σύγκριση με το 2012.
[quote text_size=”small”]
Η ΝΔ, που φέρει και τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη δημιουργία του σημερινού πολιτικού μωσαϊκού, δεν κατόρθωσε να πείσει ότι τέλειωσαν οι δύσκολες μέρες, και είδε να αποχωρούν από τις τάξεις της μερικές εκατοντάδες χιλιάδες οπαδοί της.
[/quote]
Το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να ένοιωσε μια πρόσκαιρη ανακούφιση επειδή δεν υπέστη τη διάλυση που προέβλεπαν οι δημοσκόποι, ωστόσο τα προβλήματά του είναι μπροστά, καθώς ο εσωκομματικός εμφύλιος υποβόσκει και ο κυβερνητισμός εξουδετερώνει κάθε ελπίδα ενδοπαραταξιακής ανασυγκρότησης. Στην κατάσταση που είναι σήμερα συγκυβέρνηση και αντιπολίτευση, δεν μπορούν να δώσουν πειστικές απαντήσεις για την διαφαινόμενη ακυβερνησία της επόμενης μέρας, αν προκληθούν βουλευτικές εκλογές με την ευκαιρία της εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας, στις αρχές του επόμενου χρόνου. Άρα ή θα πάνε σε πρόεδρο κοινής αποδοχής, ενδεχόμενο μάλλον απίθανο, ή η συνεργασία θα επιβληθεί από τους πολίτες μετεκλογικά.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
