ΟΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ ΣΤΥΓΕΡΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ

Μοίρασε το

Είναι πολύ νωρίς να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για τις παρενέργειες, πολιτικές και κοινωνικές που προκάλεσε η στυγερή δολοφονία των μελών της Χρυσής Αυγής. Όμως μπορούν να συνοψιστούν κάποιες πρώτες σκέψεις που ενδεχομένως μας οδηγήσουν στην ανίχνευση της πορείας του ντόμινο που θα ακολουθήσει. Το πρώτο ερώτημα που τίθεται και ίσως πάρει χρόνο να απαντηθεί είναι το εξής:

Ποιοι είναι εκείνοι που – τη στιγμή που το ναζιστικό μόρφωμα μετά από μια σειρά κακουργηματικών ρατσιστικών δράσεων, με αποκορύφωμα τη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα, βρίσκεται υπό δικαστικό κλοιό, με την ηγεσία του στον Κορυδαλλό -, του έκαναν αυτό το «δώρο», να το εμφανίσουν ως θύμα και κυρίως να του προσφέρουν δύο νεκρούς «προς εκμετάλλευση»;  Γιατί δεν πιστεύω να αμφιβάλλει κανένας πως η επαγγελματική αυτή, εν ψυχρώ δολοφονία των δύο νεαρών, προσφέρει ανάσα στη Χρυσή Αυγή και της ρίχνει σανίδα σωτηρίας για να βγει από το αδιέξοδο.

Φυσικά μπορεί να βγει μια ακόμα προκήρυξη, με τη γνωστή αριστερίστικη ρητορεία και τις επαναστατικές μεγαλοστομίες, των αυτόκλητων σωτήρων της κοινωνίας. Ωστόσο ελάχιστοι πλέον, σε μια περίοδο που η αθωότητα δεν περισσεύει, είναι εκείνοι που δεν θα αναρωτηθούν… Ακόμα κι αν ο δολοφόνος είναι κάποιος ιδεολογικά πωρωμένος, ποιος τον έβαλε να διαπράξει την αποτρόπαια πράξη και τι σκοτεινό σκοπό θέλει να εξυπηρετήσει; Γιατί φυσικά δεν σκότωσε κάποιους που γνώριζε ότι είχαν διαπράξει κάποιο έγκλημα, ή κατά την ιδεολογική του εκδοχή ήταν «εχθρός του λαού», αλλά εκτέλεσε δύο νέους μόνο και μόνο επειδή ανήκαν στην οργάνωση του ακροδεξιού κόμματος.

Ήδη η Χρυσή Αυγή δια του «επικοινωνιακού» Κασιδιάρη, επιχειρεί  να εμφανιστεί ως αθώα περιστερά, που «διαγράφει τα μέλη της όταν χτυπούν αλλοδαπούς», που είναι μια νομιμόφρων οργάνωση και που τη στοχοποίησαν «άδικα» οι πολιτικοί αντίπαλοι, ελπίζοντας βάσιμα, ότι ο κουρνιαχτός της δολοφονίας των δύο συντρόφων του θα σκεπάσει και τους ξυλοδαρμούς και τα παράνομα όπλα αλλά κυρίως την προσχεδιασμένη σύμφωνα με το κατηγορητήριο, δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Αν πάντως ο εγκέφαλος της δολοφονίας, είχε σαν στόχο την πολιτική αποσταθεροποίηση, μάλλον το αντίθετο κατόρθωσε, καθώς στο σύνολό του ο πολιτικός κόσμος κατήγγειλε τη στυγερή πράξη. Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή, στις σκοτεινές επιδιώξεις τους οι σχεδιαστές της δολοφονίας να στόχευαν στο να εξανεμίσουν τα πολιτικά οφέλη που εισέπραττε, μετά τις διώξεις των ηγετικών στελεχών του ακροδεξιού κόμματος η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός, αλλάζοντας την ατζέντα και από θύτες να τους παρουσιάσει ως θύματα. Ότι πάντως κι αν συμβαίνει, ένα είναι βέβαιο.

Ότι το παρακράτος δυστυχώς εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει στη χώρα μας, και είτε με προβιά είτε με λεοντή, είτε ξεκαθαρίζοντας λογαριασμούς, είτε περιτυλίγοντας εγκληματικές ενέργειες με ιδεολογικές σάλτσες, παρεμβαίνει στη δημόσια ζωή, αφήνοντας πίσω του ματωμένα σημάδια. Αν οι δικοί του σκοποί, είναι δύσκολα ανιχνεύσιμοι, ο στόχος της συντεταγμένης πολιτείας πρέπει να είναι ένας και επίμονος. Ο διαρκής πόλεμος για οριστική εξάλειψη του τέρατος, που επιδιώκει να ανοίξει τον ατέρμονα κύκλο του αίματος.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου