Αν δεν ήταν τόσο κρίσιμοι οι καιροί για το μέλλον όλων μας, η κατάσταση που εμφανίζουν κάποια από τα πάλαι ποτέ μεγαθήρια του τύπου – έντυπου και ηλεκτρονικού – θα προκαλούσε γέλια άφθονα. Για άλλους προέβλεπαν πως θα κάνουν άμεσα κωλοτούμπες και τα ίδια δια των ιδιοκτητών και των αρθρογράφων τους διαγκωνίζονται να δείξουν όσο το δυνατόν το φιλικότερο πρόσωπο προς τη νέα κυβέρνηση, λίγες μέρες μετά τις προβλέψεις τους για ολική καταστροφή της χώρας, αν ερχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
[quote text_size=”small”]
Ας όψεται όμως το καθεστώς των προσωρινών αδειών λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθμών, η απειλή για αναθεώρηση των συμβάσεων για την DIGEA και τα τερατώδη χρέη που έχουν συσσωρεύσει αλόγιστα την περίοδο της παντοδυναμίας τους.
[/quote]
Από το ένα άκρο λοιπόν στο άλλο και στη μέση ο απληροφόρητος πολίτης, που στερείται όπως και πολλά άλλα αγαθά και εκείνο, το αυτονόητο για δυτικό κράτος, της αντικειμενικής ενημέρωσης. Προφανώς αυτή η θλιβερή διχρωμία του άσπρου – μαύρου δεν αρμόζει σε σύγχρονες δημοκρατίες, όσο κι αν είναι ιδιαίτερα γοητευτική για τους εκάστοτε κυβερνώντες, έστω κι αν τελικά αποδεικνύεται μπούμερανγκ. Αλλά αν οι εραστές της εξουσίας, καθώς και οι επιχειρηματίες των μίντια διδάσκονταν από τα λάθη τους, θα είχαμε και καλύτερη ποιοτικά διακυβέρνηση και περισσότερο πλουραλιστική πληροφόρηση.
Ας αφήσουμε λοιπόν τους αγχωμένους να κραυγάζουν προσπαθώντας να χτίσουν καινούργιες λυκοφιλίες και ας κοιτάξουμε ψυχρά την διαμορφούμενη πραγματικότητα. Από τις πρώτες ενδείξεις φαίνεται πως οι νέοι κυβερνώντες έχουν αρχίσει να στρογγυλεύουν τον οξύ αντιπολιτευτικό λόγο που είχαν μέχρι χθες και μπαίνουν σε πιο ρεαλιστικές προσεγγίσεις στα καυτά θέματα, εσωτερικά και διεθνή, που απαιτούν άμεση και αποφασιστική αντιμετώπιση. Φυσικό είναι γιατί οι χώρες δεν κυβερνούνται με ποδοσφαιρικούς όρους και ταμπέλες του τύπου μνημονιακός – αντιμνημονιακός. Επειδή ούτε το μνημόνιο είναι πανάκεια, ούτε η αντιμνημονιακή ρητορεία σε συνδυασμό με την αντιευρωπαϊκή συνθηματολογία λύνει κανένα πρόβλημα, αντιθέτως κάνει εταίρους δανειστές και αγορές δύσπιστους και άκαμπτους.
Στις διεθνείς σχέσεις και ιδιαίτερα στις ενδοευρωπαϊκές, οι λεονταρισμοί μόνο κακό μπορεί να κάνουν, ενώ η πειστική και πιεστική διαπραγμάτευση είναι η μόνη που μπορεί να έχει θετικά για τον τόπο αποτελέσματα, καθώς ο διάλογος – μεταξύ ίσων ή λιγότερο ίσων – αποτελεί κεκτημένο της Ευρωπαϊκής ένωσης. Η χώρα έχει νέα κυβέρνηση και η πρόσφατη ισχυρή εντολή του ελληνικού λαού της δίνει ανανεωμένη δυναμική να γίνει πειστική στις προτάσεις της.
[quote text_size=”small”]
Έχει έναν πρωθυπουργό που έχει κατορθώσει να επιβληθεί ως προσωπικότητα στο ετερόκλητο εσωκομματικό τοπίο και όπως φαίνεται και στο πολιτικά αντιφατικό περιβάλλον της νέας κοινοβουλευτικής του ομάδας.
[/quote]
Ο κίνδυνος που ελλοχεύει ωστόσο να λειτουργήσει ως δύναμη αποσύνθεσης της κυβέρνησης και ανάσχεσης της πολιτικής της, είναι η έλλειψη υπομονής της κοινωνίας, αφ’ ενός γιατί είναι πιεσμένη αφόρητα από τα προβλήματα της ανέχειας και της ανεργίας που έχει επιφέρει η λιτότητα και αφ’ ετέρου γιατί ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δημιουργήσει πολλές προσδοκίες σε διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, που θα ζητούν εδώ και τώρα υλοποίηση των υπεσχημένων.
Ακόμη κι αν οι συνθήκες για τη χώρα και την οικονομία ήταν ιδανικές είναι βέβαιο πως όσο κι αν υπάρχει η βούληση, αντικειμενικές συνθήκες και ασφυκτικά χρονικά περιθώρια σύντομα θα δημιουργήσουν δυσαρέσκειες, που σίγουρα δεν θα μπορούν να διασκεδάσουν τα υποκριτικά για ευνόητους λόγους καθεστωτικά ΜΜΕ. Και εδώ θα κριθεί και το μέλλον και της κυβέρνησης αλλά και του Αλέξη Τσίπρα. Ή θα δώσουν πειστικές απαντήσεις και θα διασφαλίσουν τη θέση τους στο πολιτικό σκηνικό, είτε θα επιβεβαιώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους που ενδόμυχα εύχονται να αποτελέσουν παρένθεση στην ιστορία του τόπου.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
