«Χάσαμε τρία πολύτιμα χρόνια με τους λαϊκισμούς» μονολόγησε αρκετά φωναχτά, ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της Γερμανίδας καγκελαρίου. «Θα είμαστε τώρα στην ίδια ταχύτητα με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία…». Προφανώς όσοι στη χώρα μας δεν έχουν πάρει διαζύγιο με τη λογική, συμφωνούν με το παραπάνω συμπέρασμα.
Τρία χρόνια ζήσαμε μια αντιπαράθεση που από τη μια είχε όλη την Ευρώπη, το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, και την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση που «σπρωχνόταν» απρόθυμα να υλοποιήσει το πρόγραμμα σταθεροποίησης της παραπαίουσας και καταχρεωμένης οικονομίας μας, και από την άλλη οι «νέοι Καματεροί» με τα θαυματουργά ματζούνια που θα έλυναν ως εκ θαύματος το πρόβλημα. Αποτέλεσμα; Να καλλιεργηθεί η συνομωσιολογία του «για όλα φταίνε οι άλλοι», τα παγκόσμια κέντρα που «συνωμοτούν εναντίον του περιούσιου λαού».
Σε συνθήκες μάλιστα ασφυκτικής και επώδυνης πίεσης, οι γυρολόγοι και αγύρτες της πολιτικής αυτής, σε συνδυασμό με τις αστοχίες αλλά και την αγαρμποσύνη των εταίρων, βρήκαν ευήκοα ώτα στους απελπισμένους συμπολίτες μας. Άρχισαν λοιπόν εκτός από τους εγχώριους θαυματοποιούς να καταφθάνουν και ομογενείς «σωτήρες» που με τα τρισεκατομμύριά τους…θα αγόραζαν το χρέος και θα μας γλίτωναν μια για πάντα από τους «διεθνείς» συνωμότες.
Μάλιστα, αντί να τους πάρουν τους τελευταίους στο ψιλό, κανάλια εθνικής εμβέλειας, τους πρόβαλαν και μιλούσαν σοβαρά μαζί τους! Ας είναι καλά η τηλεθέαση και ας πάνε στον καιάδα οι αφελείς ιθαγενείς τηλεθεατές. Είναι να αναρωτιέται κανείς μήπως στην πραγματικότητα αφήνεται να κατακυριεύσει τα πάντα αυτή η γενικευμένη σύγχυση, από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, που δεν βρίσκεται σε ολόκληρο το φάσμα του, στα καλύτερά του.
Γιατί όπως αποδείχθηκε, οι χθεσινοί πολέμιοι των μνημονίων σε μια νύχτα όταν αναλαμβάνουν τη διαχείριση των κοινών, συνεχίζουν όχι μόνο την ίδια αλλά και σκληρότερη πολιτική λιτότητας. Ως που όμως μπορεί να φτάσει αυτό το σκηνικό των πολιτικών Ιανών; Τι έγιναν οι καταγγελίες περί μειοδοτών που «μας έριξαν στα μνημόνια», οι οποίες καλλιέργησαν μύθους ότι «όλα στη χώρα βαίνουν καλώς», προκάλεσαν αντιστάσεις στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, χάιδευαν αυτιά εργατοπατέρων που αμύνονταν λυσσαλέα σε κάθε νοικοκύρεμα όχι φυσικά για το μέλλον της χώρας, αλλά για τα προνόμια της συντεχνίας του;. Αποτέλεσμα; Πάρα λίγο η χώρα να πέσει στο γκρεμό, καταγγέλλοντας… τη «διεθνή συνωμοσία».
Κανένας δε μπήκε στον κόπο να αναλύσει την πραγματική κατάσταση της χώρας. Ούτε να υπενθυμίσει πως το 2009 θέλαμε για τις τρέχουσες ανάγκες μας, τριάντα δις δανεικά και τώρα σχεδόν φτάνουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα. Κανένας, ούτε η λαλίστατη αξιωματική αντιπολίτευση, δεν στοχοποιεί τους πραγματικούς υπεύθυνους που διπλασίασαν-με τη δική μας ανοχή-σε μια πενταετία δημόσιες δαπάνες και έλλειμμα, χωρίς να εγκαινιάσουν ούτε ένα δημόσιο έργο. Ή μήπως παίζει το ίδιο διπρόσωπο παιχνίδι και η ίδια και σε περίπτωση εκλογής της να εφαρμόσει ακόμα σκληρότερο πρόγραμμα, προσγειωμένη στην αμείλικτη πραγματικότητα-η οποία φυσικά δεν διασκεδάζεται με φαντάσματα- καταγγέλλοντας παράλληλα την χιλιοειπωμένη, παραλαβή «καμένης γης».
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
