Όσο διατηρείται υψηλά η πεποίθηση των πολιτών πως η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη, τόσο θα είναι εφικτή η μερική έστω εφαρμογή των αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση υπό την καθοδήγηση των δανειστών. Αυτός θα είναι και ο χρόνος που θα χρειαστεί για να επιβεβαιωθεί είτε το σενάριο της ανάκαμψης που “δεσμεύεται” ο Αντώνης Σαμαράς, είτε το σενάριο της χρεοκοπίας που προειδοποιεί ο Αλέξης Τσίπρας.
Από τη στιγμή που το 57% των Ελλήνων πιστεύει ακόμα πως η χώρα πρέπει να είναι στο ευρώ, οι προϋποθέσεις για να προχωρήσουν προτάσεις που υποστηρίζουν την επιλογή ή την επιστροφή της δραχμής θα είναι λίγες. Το θέμα βέβαια είναι αν υπάρχουν σοβαρές προτάσεις στο σενάριο της δραχμές. Αλλά τέτοια συζήτηση δεν γίνεται. Εξωραΐζεται.
Ακόμα και ο Αλέξης Τσίπρας δεν τολμά να το πει ανοικτά και ευθαρσώς από φόβο μήπως τρομάξει μερίδα ψηφοφόρων του που πιστεύουν ακόμα (και ίσως αφελώς) πως είναι δυνατό και στο ευρώ να παραμείνει η χώρα και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμοστεί. Πρόκειται προφανώς για ψευδαίσθηση.
Θα ήταν όμως πολιτικά ενδιαφέρον αν ο Αλέξης Τσίπρας άνοιγε πράγματι μια τέτοια συζήτηση και έθετε στην πολιτική του ατζέντα το θέμα της εξόδου από του ευρώ – όχι απαραίτητα και επιστροφής στη δραχμή. Αν δηλαδή επανέρχονταν πιο ουσιαστικά σε εκείνο που είχε δηλώσει κάποια στιγμή πως “το ευρώ δεν είναι ταμπού”. Ίσως σε μια τέτοια περίπτωση να βοηθούσε τους Έλληνες να καταλάβουν καλύτερα τι θα αλλάξει στη ζωή τους στην περίπτωση που δεν θα είναι το ευρώ το επίσημο νόμισμα.
Επί μακρόν η επιχειρηματολογία τού ευρώ κυριάρχησε ιδεολογικά και πολιτικά στην Ελλάδα, καθιστώντας “γραφική”, “αναξιόπιστη” και “αντισυστημική” οποιαδήποτε άλλη επιχειρηματολογία αναπτύσσονταν εναντίον του. Μια τόσο μονοδιάστατη …πληροφόρηση δεν δέχθηκαν ποτέ άλλοτε οι Έλληνες, καθώς έγινε μια ήπιο και συστηματικό τρόπο, με το μύθο της αναβάθμισης του επιπέδου διαβίωσης των Ελλήνων στο επίπεδο διαβίωσης των Γερμανών.
Κάθε όμως μύθος έχει κι ένα δράκο. Κι εν προκειμένω αυτός φαντάζει να είναι το ευρώ. Ολοένα και λιγότεροι πείθονται πια για τη χρησιμότητα του. Όμως δεν μπορούν και να σκεφτούν κάτι διαφορετικό και ως εκ τούτου το δέχονται ως αναγκαίο κακό.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα περίεργο στους λαούς και τα συμφέροντα τους. Προ δεκαετίες για παράδειγμα στη γειτονική Βουλγαρία όλοι ήθελαν να μπουν στο ευρώ. Σήμερα η βουλγαρική κυβέρνηση (που θα βρίσκεται σύσσωμη τις επόμενες μέρες στη Αθήνα για “g to g” επαφές με την ελληνική) απορρίπτει κατηγορηματικά κάθε σκέψη ένταξης στο ευρώ…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
