Το μήνυμα της κυρίαρχης πολιτικής τάξης το έδωσε ο Λουκάς Παπαδήμος στο διάγγελμα του. Σε δύσκολες ώρες οι Έλληνες πρέπει να συνεργαζόμαστε. Είναι το πρώτο …κρατούμενο την ώρα που επισήμως ξεκινά η προεκλογική περίοδος.
Τη “γραμμή” ακολουθούν και οι πολίτες. Όχι επειδή το λένε οι δημοσκοπήσεις στην απάντηση του σχετικού ερωτήματος (“θα θέλατε κυβερνήσεις συνεργασίας;”), αλλά επειδή το επιβεβαιώνει η απερίγραπτη σύγχυση του εκλογικού σώματος. Με απλά λόγια, οι πολίτες θα ψηφίσουν ό,τι νομίζουν πως πρέπει να ψηφίσουν, ό,τι νοιώθουν πως πρέπει να ψηφίσουν και από κει και πέρα οι πολιτικοί ας τα βρουν μεταξύ τους.
Συνεπώς, ένα κριτήριο επιλογής είναι η διάθεση ή ικανότητα ορισμένων πολιτικών δυνάμεων να αναζητήσουν πεδία συγκλίσεων και συνεργασίας την επομένη των εκλογών. Να πείσουν, καλύτερα, πως διαθέτουν κουλτούρα συνεργασίας.
Σε μια στιγμή λοιπόν που οι κυβερνήσεις συνεργασίας γίνονται η νέα πολιτική μόδα, ορισμένα κόμματα επιμένουν στο …μοναχικό δρόμο. Κι αν στην περίπτωση της Αλέκας Παπαρήγα που απορρίπτει το ένα μετά το άλλο τα ανοίγματα του Αλέξη Τσίπρα (εσχάτως απέρριψε την πρόταση για κοινούς υποψηφίους στις μονοεδρικές), μια τέτοια πολιτική επιλογή μπορεί να είναι δικαιολογημένη, εξηγήσιμη ίσως και επικερδής, στην περίπτωση της ΝΔ είναι μάλλον επιζήμια.
Ο Αντώνης Σαμαράς επιμένει στην κατάκτηση της αυτοδυναμίας για να “έχει λυμένα τα χέρια να πάρει δύσκολες αποφάσεις” τη στιγμή που όλοι αναγνωρίζουν πως τέτοιες αποφάσεις απαιτούν ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις. Πόσο μάλλον που το μοντέλο των αυτοδύναμων κυβερνήσεων έχει δοκιμαστεί ανεπιτυχώς στην Ελλάδα και πλέον δεν συναντάται πουθενά στην Ευρώπη. Πόσο μάλλον που ο ίδιος συμμετείχε σε μια κυβέρνηση συνεργασίας η οποία επαίρεται πως εκ του λόγου αυτού (της συνεργασίας δηλαδή) πέτυχε ήδη δημοσιονομικό πλεόνασμα 915εκ.€ το πρώτο τρίμηνο του 2012 έναντι ελλείμματος 110εκ.€ του αντίστοιχου περσινού…
Ό,τι ωθεί τον πρόεδρο της ΝΔ σε αυτή τη στρατηγική εξηγείται από την προσπάθεια του να περιορίσει τις διαρροές προς τα άλλα κόμματα της Κεντροδεξιάς. Προφανώς όμως, η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει την στρατηγική Σαμαρά. Ο κατακερματισμός της Κεντροδεξιάς παράταξης είναι γεγονός που επιβεβαιώνεται ακόμα κι από τις …μετριοπαθείς εκτιμήσεις των δημοσκοπήσεων.
Από την άλλη ο Ευάγγελος Βενιζέλος φαίνεται πιο προσγειωμένος. Λέει απλά πως στόχος του είναι η πρωτιά του ΠΑΣΟΚ. Προφανώς, όχι για να κυβερνήσει μόνος του – ο στόχος της αυτοδυναμίας θα τον εξέθετε ως παράφρονα… – αλλά για να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, στην αναζήτηση συγκλίσεων και συνεργασιών. Εκ των πραγμάτων λοιπόν δηλώνει ανοικτός σε συνεργασία, όντας στο …πνεύμα της εποχής και της ανάγκης της χώρας…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
