Όλοι αναγνωρίζουμε την κρίσιμη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, είτε από σφάλματα και ολιγωρίες των κυβερνώντων, είτε από τις παθογένειες συνολικά του πολιτικού συστήματος που τις άφησε να κυοφορούνται κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Όπως οι περισσότεροι δεν θα διαφωνήσουν πως ο απερχόμενος πρωθυπουργός, πάλεψε με τα θηριώδη προβλήματα που στην πλειοψηφία τους παρέλαβε και όπως ήταν φυσικό στην πορεία είτε από λάθη, είτε από τις διαρκώς διογκούμενες αντιδράσεις, αναγνώρισε, πως τη χώρα δεν μπορεί να τη βγάλει απ’ την κρίση ένα κόμμα μόνο του.
Εκείνο που πρέπει να στάθηκε η αφορμή για να πάρει ο Γ. Παπανδρέου απόφαση να επιταχύνει και εν πολλοίς να εκβιάσει τις εξελίξεις, ήταν οι πρωτοφανείς εκδηλώσεις και αντιδράσεις, κατά τη διάρκεια των παρελάσεων της εθνικής επετείου, οι οποίες έστω και υποκινούμενες είχαν την αποδοχή όπως φάνηκε αρκετών πολιτών οι οποίοι παρασύρθηκαν… αυθορμήτως. Το δημοψήφισμα που έσπασε τη θρυαλλίδα και συσπείρωσε συμπαντικές και εγχώριες δυνάμεις κατά του εμπνευστή του, ήρθε σαν φυσική συνέπεια της έκρυθμης κατάστασης που έτεινε να δημιουργηθεί.
Ας αφήσουμε το παρασκήνιο που οργίασε με τις «πληροφορίες» για σκαιότατη συμπεριφορά των ηγετών της Ευρώπης κατά του πρωθυπουργού στις Κάννες και ας δούμε τί πυροδότησε η κατά τα άλλα, ακραία δημοκρατική εξαγγελία του κ. Παπανδρέου για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, κάτι που φαίνεται πως αποτέλεσε «κόκκινο πανί» για εταίρους συμμάχους και δανειστές μας. Κατ’ αρχήν αποδείχθηκε προς όλους πως αποσταθεροποίηση της Ελλάδας ή απόπειρα εξόδου της από το ευρώ, θα λειτουργήσει ως σύνδρομο του Σαμψών και θα πάρει μαζί του όλη τη δυτική οικονομία. Το απέδειξε ο πανικός ηγετών και αγορών.
Στο εσωτερικό, είτε λόγω της αφόρητης πολιτικής πίεσης από το εξωτερικό, είτε επειδή ήταν πλέον ορατός ο κίνδυνος στάσης πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις, καθώς έγινε απροκάλυπτος ο εκβιασμός για μη καταβολή της 6ης δόσης, η διακομματική συνεννόηση κατέστη μονόδρομος. Ο Γ. Παπανδρέου πέρασε σε δεύτερο πλάνο, υπακούοντας και στην κυρίαρχη λογική άποψη των κορυφαίων στελεχών του, ότι αν συνέχιζε το ΠΑΣΟΚ να εισπράττει μονομερώς το πολιτικό κόστος, δεν είχε κανένα πολιτικό μέλλον. Αν όλα αυτά τα γεγονότα και οι αποφάσεις υπαγορεύτηκαν από τη συγκυρία ή ήταν προϊόν ενός καλομελετημένου σχεδίου η ιστορία θα το δείξει.
Αξίζει πάντως να αναφέρουμε την άποψη του κορυφαίου Γερμανού φιλοσόφου Γιούργκεν Χάμπερμας, ο οποίος σε βαρυσήμαντο άρθρο του στην «Frankfurter Allgemeine Zeitung», δεν εκθειάζει απλά την απόπειρα του Γ. Παπανδρέου να προκαλέσει δημοψήφισμα του ελληνικού λαού για το μέλλον του στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, αλλά προχωράει πιο βαθιά, χαρακτηρίζοντας την παρέμβαση του πρωθυπουργού, ως προσπάθεια αποκατάστασης της αξιοπρέπειας της Δημοκρατίας! «Ο Παπανδρέου τρομοκράτησε μεν, αλλά κατάφερε, τελικά, να καταδείξει, πως το κεντρικό ζήτημα δεν είναι οι ατέρμονες διαπραγματεύσεις μεταξύ ευρωκρατών και τραπεζιτών, αλλά η αποφασιστική και καθοριστική συμμετοχή στις εξελίξεις, των θιγόμενων, δηλαδή, των λαών»!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
