Στα χρόνια πριν το ευρώ δεν υπήρχε περίπτωση να ήθελε κάποιος να εργαστεί και να μην το κατάφερνε. Ίσως να μην ήταν η δουλειά που θα του ταίριαζε ή θα επιθυμούσε, όμως την αξιοπρέπεια του μπορούσε να τη διατηρήσει και σίγουρα από πείνα δεν κινδύνευε να πεθάνει.
Αρκετά χρόνια μετά και με τους Έλληνες να κρατούν στα χέρια τους το ισχυρότερο νόμισμα του Πλανήτη, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Υποτίθεται πως το ευρώ θα άλλαζε προς το καλύτερο τη ζωή των Ελλήνων. Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Ακριβέστερα συνέβη για πολύ λίγους. Οι περισσότεροι, συμπεριλαμβανομένων εργαζομένων και επιχειρηματιών, είδαν τις αποταμιεύσεις τους να εξανεμίζονται και πολλοί εξ αυτών και νέα δουλειά για να κρατήσουν την αξιοπρέπεια τους δεν βρίσκουν και με τον κίνδυνο να πεθάνουν της πείνας απειλούνται.
Υπό αυτές τις συνθήκες και με το συνήθειο των Ελλήνων να ρίχνουν πάντα σε κάποιον άλλον την ευθύνη για όσα τους συμβαίνουν, είναι πολύ πιθανό να δούμε το ρεύμα του Ευρωσκεπτικισμού να δυναμώνει. Είναι πολύ πιθανό το ευρώ να θεωρηθεί η αιτία των δεινών που περνά σήμερα η χώρα και από όνειρο των νεοελλήνων που έγινε πραγματικότητα να μετατραπεί σε πραγματικό εφιάλτη.
Αν μάλιστα προκύψει μια σοβαρή πολιτική δύναμη που να θέσει εμπεριστατωμένα και άρα πειστικά το θέμα εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη δεν είναι καθόλου απίθανο να συσπειρώσει γύρω του πολίτες διαφορετικής ιδεολογικής ταυτότητας. Εξάλλου τι σημασία έχει να πεινάει κανείς, είτε αριστερός είναι, είτε δεξιός; Σημασία έχει η αιτία που τον οδηγεί σε αυτή τη δυσχερή θέση.
Είναι λοιπόν το ευρώ η βασική αιτία της ελληνικής χρεοκοπίας; Η απάντηση δεν είναι απλή. Αλλά κρίνοντας από την άρνηση αρκετών χωρών να ενταχθούν στην Ευρωζώνη θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως είναι άλλη μια, εξίσου σοβαρή, αιτία.
Είναι όμως τόσο σοβαρή αιτία για να αντιστραφούν οι χαρακτηρισμοί και οι γραφικοί να μην είναι πλέον οι ευρωσκεπτικιστές, αλλά όσοι αφελείς επιμένουν να πιστεύουν στο ενιαίο νόμισμα; Ουδείς μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα και ίσως να μη γίνει ποτέ γνωστό, όσο τον εγχώριο ευρωσκεπτικισμό εκφράζουν ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή.
Και ίσως αυτό να είναι κατά βάση το πρόβλημα της ευρωσκεπτικιστικής διανόησης στην Ελλάδα. Ο φόβος της δημόσιας διαπόμπευσης και της ταύτισης της με τα ακραία στοιχεία που εκφράζουν οι παραπάνω πολιτικοί σχηματισμοί. Από την άλλη βέβαια, τέτοιου είδους “ταμπέλες” δύσκολα θα κολλούσαν σε κάποιον που θα αρκούνταν να υπενθυμίσει την στάση των Σκανδιναβών, για να μην πούμε για τους Βρετανούς…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
