Αυθόρμητα πολλοί θα χαμογελούσαν ειρωνικά ακούγοντας τον Ευάγγελο Βενιζέλο να διατυμπανίζει πως δίνει μεγάλη μάχη για να σώσει τη χώρα! Το πιθανότερο είναι πως οι ίδιοι θα συμφωνούσαν εύκολα πως δίνει μεν μάχη, αλλά με σκοπό να διασώσει πολιτικά τον εαυτό του – ίσως και το ΠΑΣΟΚ… Θεμιτό και καθόλα κατανοητό. Το θέμα είναι αν η υποτιθέμενη πολιτική ιδιοτέλεια του ανδρός συμβαδίζει με το συμφέρον της χώρας…
Είναι προφανές ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δίνει διμέτωπο αγώνα. Από τη μια στο πλαίσιο της συγκυβέρνησης και από την άλλη στο εσωτερικό του κόμματος του. Και το δυο μέτωπα έχουν την κρισιμότητα τους. Στο μεν πρώτο για να διατηρηθεί η συνοχή της κυβέρνησης και να μην οδηγηθεί η χώρα σε νέες πρόωρες εκλογές, αλλά κυρίως για να προστατευθούν στο μέγιστο δυνατό βαθμό τα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων που απειλούνται με νέα συρρίκνωση. Στο δε δεύτερο για να παραμείνει το ΠΑΣΟΚ ως πολιτική συντεταγμένη στο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Το πρώτο είναι προϋπόθεση για το δεύτερο και υπό αυτή την έννοια υπάρχει στενή αλληλεπίδραση. Αν το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου συναινέσει στη λήψη νέων σκληρών μέτρων λιτότητας, την “επόμενη μέρα” δεν θα έχει θέση στον πολιτικό χάρτη. Και δεν είναι βέβαιο αν το πολιτικό σύστημα είναι έτοιμο να διαχειριστεί το πολιτικό κενό που θα δημιουργηθεί…
Από την άλλη υπάρχει και ουσία. Είναι πολύ πιθανόν τα μέτρα των 11,6 δισ. € θα βυθίσουν την οικονομία σε μεγαλύτερη ύφεση και θα εξαντλήσουν και τα έσχατα περιθώρια ανοχής της κοινωνίας – με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον και της συγκυβέρνησης και το τόπου. Συνεπώς, υπάρχει λογική στην επιχειρηματολογία Βενιζέλου που διεκδικεί τη μετάθεση της δημοσιονομικής προσαρμογής σε άλλο χρόνο και την εστίαση, στην παρούσα φάση, στις διαρθρωτικές αλλαγές. Όπως επίσης λογικά ανησυχεί στο ότι αν οι περικοπές 6 δισ.€ σε μισθούς και συντάξεις τεθούν ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε συζήτηση παράτασης του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής, η πίεση των δανειστών για πρόσθετα μέτρα θα αυξηθεί – χώρια που η ανάκαμψη της οικονομίας θα καταστεί δυσχερέστερη.
Ανεξάρτητα του κατά πόσο η προσέγγιση Βενιζέλου είναι η σωστή (κάτι που θα επιβεβαιωθεί στην πράξη…), αλήθεια είναι πως είναι μόνη ικανή για να ανακόψει την πολιτική του φθορά και ταυτόχρονα να κρατήσει τη συνοχή του κόμματος του. Υιοθετώντας μια πιο φιλολαϊκή ρητορική προσβλέπει στη στήριξη της πλειοψηφίας των μελών της Κ.Ο., καθόσον γνωρίζει πως από ορισμένα (όπως διεφάνη στην περίπτωση του νομοσχεδίου για την Παιδεία) δεν θα την έχει στο μέλλον…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
