Παρακολουθώντας κάποιος την μετρολογία των ημερών, σίγουρα θα αναρωτηθεί ποιο θα ήταν το ύψος του υπό ψήφιση πακέτου των 11,5 δις αν η χώρα είχε αποφύγει τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις και συνέχιζε με την τότε κυβέρνηση συνεργασίας.
Φυσικά απάντηση δεν πρόκειται να πάρει, η λογική πάντως λέει, ότι τα χρήματα θα ήταν πολύ λιγότερα.
Δείγμα δηλαδή του πόσο υπολογίζουν οι πολιτικές δυνάμεις μπροστά στο να αναλάβουν το γκουβέρνο, τα επί πλέον βάρη που θα συσσωρεύονταν στις πλάτες των καταδυναστευόμενων από τις επιλογές τους, πολιτών. Η κατάληξη είναι γνωστή σε όλους. Ίδια πολιτική, ίδια μετρολογία, ίδια ρητορική τρομολαγνεία απειλής εξόδου από το ευρώ. Δηλαδή νέα πρόσωπα σε ίδιους ρόλους.
«Φύγαν αυτοί, ήρθαν καινούργιοι, ανεμίζουνε πάλι σημαίες…», όπως έγραφε ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης, ωστόσο τα προβλήματα όχι μόνο παρέμειναν αλλά μάλλον επιδεινώθηκαν. Η «μηδενική αξιοπιστία» που βρισκόταν η χώρα, άρχισε να βελτιώνεται καθώς το κλίμα αλλάζει διεθνώς, συμπέρανε ο πρωθυπουργός. Μήπως ακριβώς τα ίδια λόγια δεν χρησιμοποιούσε και ο εκδιωχθείς προκάτοχός του; Και για την απώλεια αξιοπιστίας της χώρας φταίει μόνο η προηγούμενη κυβέρνηση ή ολόκληρο το πολιτικό σύστημα τουλάχιστον από την περίοδο της ένταξης της χώρας στην ευρωζώνη, όταν τα πακέτα του εύκολου δανεισμού έρχονταν ασταμάτητα, για να φτάσουν σε τερατώδη μεγέθη από τους Ολυμπιακούς και μετά.
Φυσικά ο αυτοκριτικός λόγος «ουδείς αναμάρτητος», είναι ευπρόσδεκτος, ωστόσο ο χρόνος που έχει παρέλθει από την περίοδο της σφοδρής αντιμνημονιακής ρητορικής, μέχρι την μετάλλαξη σε σοβαρή και πιστή εφαρμογή των συμφωνηθέντων, είναι πολύ μικρός για να υπάρξει λήθη. Δικαίως οι πολίτες αναρωτιούνται αν όλα αυτά που γίνονται, αποτελούν πραγματικά εθνικό σχεδιασμό εξόδου της χώρας από την κρίση, ή απλώς συνεχίζεται ο κλεφτοπόλεμος των καθυστερήσεων του «βλέποντας και κάνοντας», προσμένοντας ίσως κάποιο θαύμα.
Γιατί προφανώς η τρικομματική κυβέρνηση, διαβεβαιώνει σε όλους τους τόνους ότι αυτό είναι το τελευταίο πακέτο μέτρων, το υπογράμμισε και ο Α. Σαμαράς και ο Ε. Βενιζέλος και ο Φ. Κουβέλης, μετά την συνάντησή τους, τα μηνύματα όμως που έρχονται από τους εταίρους είναι διαφορετικά. Πάλι άρχισαν τα όργανα ότι «το πρόγραμμα δεν βγαίνει», δημοσιεύματα μιλούν ότι απαιτείται μεγαλύτερο πακέτο μέτρων, και ο ατέρμων κοχλίας της κατατρομοκράτησης της κοινωνίας συνεχίζεται. Σε λίγες μέρες πάντως με την έλευση της τρόικας θα ξεκαθαρίσουν πολλά. Σίγουρα θα δοκιμαστούν οι αντοχές των τριών κυβερνητικών εταίρων αν οι τεχνοκράτες εκπρόσωποι των δανειστών έρθουν με άγριες διαθέσεις. Κυρίως όμως, ανάλογα με τη συμπεριφορά των τροϊκανών, θα αποκαλυφτούν οι πραγματικές προθέσεις των εντολοδόχων τους, που αποτελούν το διεθνές διευθυντήριο, για την κατεύθυνση που έχουν αποφασίσει να σπρώξουν το ελληνικό ζήτημα. Είτε προς την έξοδο, είτε προς τη σωτηρία.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
