Μετά την υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου θα πρέπει να καλωσορίσουμε τον Αλέξη Τσίπρα στην αγκαλιά του φιλελευθερισμού! Βέβαια είναι ένας φιλελευθερισμός κουτσός, αφού η φιλελεύθερη αντίληψη με την υψηλή φορολόγηση δεν συμβαδίζει, όμως θα πρέπει να καταγράψουμε ως θετική την εθνική συνεισφορά του Πρωθυπουργού (του πρωταγωνιστή του αντιμνημονιακού μετώπου) στον ενταφιασμό της …εναλλακτικής λύσης.
Πλέον γίνεται σαφές πως άλλος δρόμος πέραν του ευρωπαϊκού δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει οικονομία χωρίς ιδιωτική πρωτοβουλία, με ένα πελατειακό κράτος, με ένα οικονομικό μοντέλο που βασίζεται στα δανεικά κι αγύριστα. Ευτυχώς, οι αυταπάτες φανερώθηκαν. Επιτέλους, οι ψευδαισθήσεις αναδείχθηκαν. Κι αυτό δεν μπορούσε, παρά το υψηλό κόστος, να συμβεί χωρίς τη στροφή του Αλέξη Τσίπρα προς το ρεαλισμό.
Τα δύσκολα για όλους, τώρα αρχίζουν!
Η κυβέρνηση θα κριθεί στο πεδίο της εφαρμογής της συμφωνίας και κυρίως στην ικανότητα της να προσελκύσει επενδύσεις. Διότι, χωρίς αυτές, όπως σημειώνει ο πρόεδρος του ΣΕΒ δεν υπάρχει ανάπτυξη, δεν υπάρχουν δουλειές, δεν υπάρχει καταπολέμηση της ανεργίας.
[quote text_size=”small”]
Το στοίχημα για την κυβέρνηση είναι αντιστρέψει το δυσμενές επενδυτικό κλίμα. Να ανακτήσει τη διεθνή αξιοπιστία της κυβέρνησης. Το πως θα το κάνει, θα κριθεί από την ποιότητα των ανοιγμάτων που θα κάνει σε στελέχη άλλων πολιτικών χώρων που “ξέρουν τη δουλειά”.
[/quote]
Αυτό θα φανεί
Πρώτον. Από το ποιος θα αναλάβει τη θέση του Προέδρου του Υπερταμείου; Ήδη ακούγεται το όνομα του Άρι Συγγρού ή της Λούκας Κατσέλη, τα οποία προέρχονται και πάλι από το ΠΑΣΟΚ και φυσικά όχι από το ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερον. Από τα πρόσωπα που θα αναλάβουν τις νέες υπουργικές θέσεις, καθώς ο ανασχηματισμός θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος.
Τρίτον. Από τα πρόσωπα που θα βρεθούν σε κρίσιμες θέσεις του κράτους. Οι ΣΥΡΙΖΑίοι όχι μόνο δεν επαρκούν, αλλά είναι και ανεπαρκείς.
Και τέταρτον. Από τον εκλογικό νόμο που θα φέρει στη Βουλή για την αναζήτηση συμμαχιών, που θα διασφαλίζουν την πολυπόθητη πολιτική σταθερότητα, προτού το σύνδρομο Βασιλικής Κατριβάνου προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Τα δύσκολα αρχίζουν και για την Αντιπολίτευση. Η ΝΔ θα κριθεί από την ικανότητα της να διαμορφώσει ένα πολιτικό αφήγημα που θα την προβάλει ως εναλλακτική πολιτική επιλογή, τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ οικειοποιείται ουσιαστικά την πολιτική της ατζέντα.
[quote text_size=”small”]
Η ΝΔ δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στο δίλημμα μεταρρυθμιστές – λαϊκιστές. Τέτοιου είδους διλήμματα εκτός τού ότι είναι πολιτικά παρωχημένα και επιβλαβή για τον τόπο αφού δεν προάγουν την εθνική ανάγκη για συνεννόηση και συναίνεση, είναι και πολιτικά επικίνδυνα, όπως αποδείχθηκε στην περίπτωση Μνημονιακών – Αντιμνημονιακών. Αντίστοιχα δηλαδή με το ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ κινδυνεύει με αυτοεξευτελισμό στην περίπτωση που ο Τσίπρας αποδειχθεί πραγματικός μεταρρυθμιστής. Ένας Λούλα της Ευρώπης.
[/quote]
Ήδη τα δείγματα της μετάλλαξης του είναι ευδιάκριτα. Υπογράφει εκτεταμένες αποκρατικοποιήσεις και κόβει με υπερηφάνεια κορδέλες μεγάλων ιδιωτικών επενδύσεων, όπως ο ΤΑΡ και η COSCO.
Και πράγματι υπάρχει μια τάση μεταστροφής και της κοινωνίας προς τις μεταρρυθμίσεις, όπως εντόπισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην ομιλία του στη Βουλή. Αν όμως ο αρχηγός της ΝΔ εμμείνει στη λογική της καταγγελίας για τα αυτονόητα και τα αυταπόδεικτα (δηλαδή της αναντιστοιχίας πρότερων λόγων και σημερινών πράξεων του Αλέξη Τσίπρα), αν εμμείνει στο διαχωρισμό μεταρρυθμιστών – λαϊκιστών, κινδυνεύει να μετατρέψει τη ΝΔ σε κόμμα διαμαρτυρίας και να χάσει το momentum της “επόμενης μέρας”. Κι αντί να ηγηθεί ο ίδιος της μεταρρυθμιστικής τάσης, να του πάρει ο Αλέξης Τσίπρας την μπουκιά από το στόμα…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
