Το κυβερνητικό σχήμα του Αντώνη Σαμαρά προσφέρεται σε αρκετή κριτική. Ότι δεν είναι ολιγομελές και ευέλικτο, ότι δεν είναι η dream team της Ελλάδας, ότι είναι μια light εκδοχή Δεξιάς κυβέρνησης που θα σχηματίζονταν σε περίπτωση που η ΝΔ κατακτούσε την αυτοδυναμία, ότι φτιάχτηκε με κομματικά και …γεωγραφικά κριτήρια κοκ. Θα μπορούσε κανείς να συμφωνήσει με όλα αυτά. Πλην όμως, διαφεύγει της προσοχής το γεγονός ότι στην κεφαλή δυο κομβικών υπουργείων, το Οικονομικών και το Ανάπτυξης, βρίσκονται δυο πρόσωπα με ισχυρά εκσυγχρονιστικά-μεταρρυθμιστικά διαπιστευτήρια.
Τόσο ο Βασίλης Ράπανος, όσο και ο Κωστής Χατζηδάκης δεν διαθέτουν εχέγγυα κρατισμού. Αμφότεροι, υποστηρίζουν μια οικονομία απαλλαγμένη από το βραχνά προβληματικών κρατικών επιχειρήσεων, απελευθερωμένη από τα εμπόδια που το κράτος προβάλει στην επιχειρηματικότητα.
Μένει λοιπόν να διαφανεί αν και κατά πόσο οι δυο άνδρες θα δώσουν τα απαραίτητα δείγματα γραφής που αξιώνουν οι ξένοι δανειστές, προκειμένου να επιδείξουν κι αυτοί με τη σειρά τους μια διάθεση χαλάρωσης των σκληρών μέτρων που ήδη έχουν επιβάλλει στην Ελλάδα. Φυσικά, δεν είναι μόνο οι δικές τους καλές προθέσεις. Απαιτείται πολιτική βούληση της κυβέρνησης συνολικά να προχωρήσει σε κάποιο κλείσιμο δημόσιου οργανισμού ή ιδιωτικοποίηση μιας κρατικής επιχείρησης.
Κάτι ήξερε λοιπόν ο Κωστής Χατζηδάκης, όταν στην τελετή παράδοσης – παραλαβής σημείωνε: “ούτε ψύλλος στον κόρφο μας”. Οι μνήμες από τα δυσθεώρητα προβλήματα που αντιμετώπισε κατά την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής είναι ακόμα νωπές. Και δεν ήταν μόνο τα εμπόδια που πρόβαλε τότε το …σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ…
Γενικότερα, είναι γνωστό πως στην Ελλάδα πολιτικοί με τέτοια ιδεολογικο-πολιτική κατεύθυνση δεν είναι ιδιαιτέρως συμπαθείς. Ο Γιάννης Ραγκούσης που πλέον πολιτεύεται μέσα από τις σελίδες του blog του προβλέποντας χρεοκοπία της Ελλάδας και έξοδο από το ευρώ, είναι εκτός Βουλής. Όπως εκτός είναι η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Ηλίας Μόσιαλος, ο Στέφανος Μάνος και άλλοι πολλοί.
Προφανώς γιατί η ιδέα του …εκσυγχρονισμού ή της …μεταρρύθμισης στην Ελλάδα ηχεί ευχάριστα μόνον όταν αφορά τον …εκσυγχρονισμό όλων των άλλων. Ο κρατισμός στο DNA των Ελλήνων είναι καλά εμπεδωμένος και πλέον ενισχύεται με την διάχυτη αίσθηση πως υπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση της Ευρώπη είναι κάποιοι “πτωχευμένοι τραπεζίτες” και ορισμένοι “ανάλγητοι κεφαλαιούχοι”.
Πρόκειται για αίσθηση που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο το έργο που θα κληθούν να επιτελέσουν οι κ.κ. Ράπανος και Χατζηδάκης, όταν από την ερχόμενη βδομάδα ξεκινήσουν τις διαπραγματεύσεις με τα στελέχη της Τρόικας. Η διαφορά των δυο βέβαια, είναι πως ο πρώτος ήταν και παραμένει τραπεζίτης, ενώ ο δεύτερος πολιτικός καριέρας που προ καιρού κινδύνευσε με λιντσάρισμα από “αγανακτισμένους” πολίτες…