Πανηγύρισαν στην Αθήνα για τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Κορυφής. Υπό μια έννοια καλά έκαναν. Χρειαζόταν μια ένεση αισιοδοξίας, έστω κι αν δεν προκλήθηκε …κατόπιν ενεργειών της ελληνικής κυβέρνησης… (άλλωστε εδώ και αρκετά χρόνια η ελληνική πολιτική ηγεσία έχει αποδεχθεί την (κακο)μοίρα της μικρής, πλην τίμιας, Ελλάδας…)
Το θέμα όμως δεν είναι να κρίνουν ή επικρίνουμε τους χειρισμούς της ελληνικής πλευράς. Εξάλλου, μη ξεχνάμε πως μόλις η χώρα απέκτησε κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή και ο νέος πρωθυπουργός είχε την ατυχία να βρεθεί εκτός μάχης για λόγους υγείας, προτού καν προλάβει να αναλάβει και τυπικά ακόμα, τα νέα καθήκοντα.
Εκεί όμως που πρέπει να σταθούμε (ακριβέστερα να σταθεί η νέα αυτή κυβέρνηση) είναι στο “παράθυρο ευκαιρίας” που προβάλει ορθάνοικτο μπροστά της και να προσπαθήσει να γυρίσει ένα παιχνίδι που μέχρι τώρα φαίνεται χαμένο απ’ τα αποδυτήρια (για να μείνουμε στο ποδοσφαιρικό κλίμα των ημερών). Τι σημαίνει αυτό; Πως μετά τα δυο βέτο, το ισπανικό και το ιταλικό, στην Άνγκελα Μέρκελ και στην οικονομική …ορθοδοξία (sic, για στυγνό οικονομικό επεκτατισμό πρόκειται) της λιτότητας και της ύφεσης που προσπαθεί να επιβάλλει στην Ευρώπη, η Αθήνα μπορεί να ακολουθήσει (έστω και ασμένως), ώστε να δώσει μια ανάσα στην καταρρέουσα ελληνική οικονομία.
Τι πρέπει να κάνει; Απλά να απαιτήσει κι αυτή με τη σειρά της να ισχύσουν για την Ελλάδα, ό,τι θα ισχύσει για την Ισπανία (προφανώς και για την Ιρλανδία) και τα 30 δισ. € που δανείστηκε το κράτος εκ μέρους των ελληνικών τραπεζών να μην γίνουν και πάλι χρέος στην πλάτη των Ελλήνων φορολογουμένων, αλλά ρευστό χρήμα που θα πέσει στην αγορά για την ανάπτυξη. Αν αυτό δεν συμβεί άμεσα, αν η κυβέρνηση δεν καταφέρει να εξασφαλίσει έστω αυτά τα ελάχιστα για να τονωθεί κάπως η ελληνική αγορά, δεν θα μακροημερεύσει.
Ήδη η Τρόικα έχει ακυρώσει εκ προοιμίου την προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων και ζητά απλά και καθαρά την πιστή εφαρμογή του Μνημονίου. Ήδη η ελληνική αγορά έχει κυριολεκτικά στεγνώσει και το καλοκαίρι με δυσκολία θα βγει. Η όποια ανοχή δείχνουν οι πολίτες οφείλεται μάλλον στην ελληνική …καλοκαιρία. Κάτι ο ήλιος και η θάλασσα και τα πνεύματα καλμάρουν.
Όμως, ιστορικά, οι κοινωνικές εκρήξεις γίνονται είτε Φθινόπωρο, είτε Άνοιξη. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της δυο μήνες να αποτρέψει τα χειρότερα, να αποτρέψει την πτώση της. Έχει και μια ευνοϊκή ευρωπαϊκή συγκυρία – την οποία και επικαλούνταν προεκλογικά. Τώρα ήρθε η ώρα των πράξεων.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
