Με βάση τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων είναι φανερό πως αυτοδύναμη κυβέρνηση δεν μπορεί να υπάρξει. Ευτυχώς! Οι “λευκές επιταγές” τέλειωσαν. Οι πολίτες δείχνουν να κατάλαβαν πως δεν μπορούν να επιτρέψουν σε κανένα να λαφυραγωγήσει ένα κράτος που έτσι κι αλλιώς έχει διαλύσει.
Με βάση τα ποσοστά αυτά όλη η παροχολογία των τελευταίων ημερών που επιδεικνύουν τα κόμματα είναι άνευ αντικειμένου.
Μόνον αφελείς θα μπορούσαν να πιστέψουν τον Αντώνη Σαμαρά όταν “δεσμεύεται” πως δεν θα υπάρξουν νέες περικοπές μισθών, πως θα αποκατασταθούν επιδόματα και θα επεκταθούν τα επιδόματα ανεργίας. Με ποια λεφτά θα τα κάνει όλα αυτά. Προφανώς, με τα λεφτά της ανάπτυξης όταν κι εφόσον προκύψει (το πως είναι άλλη κουβέντα – μάλλον δια μαγείας…)
Επίσης μόνον αφελείς θα μπορούσαν να πιστέψουν τον Ευάγγελο Βενιζέλο να αποκλείει απολύσεις στο Δημόσιο ή να εξαγγέλλει εγγυημένο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης (αλήθεια σε μια κλίμακα διαμορφώνεται αυτό; Στα 300, 600, 1000€ το μήνα και με ποιο κόστος ζωής…)
Επίσης μόνον αφελείς θα μπορούσαν να πιστέψουν τον Αλέξη Τσίπρα να ακυρώνει το μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς νόμους, να οδηγεί τη χώρα στη δραχμή, να κρατικοποιεί τράπεζες, να βγάζει στο φως τα σκάνδαλα του Βατοπεδίου και της Siemens, να τα βάζει με τα ελληνικά ΜΜΕ και άλλα τέτοια. Όχι γιατί δεν θα έβρισκε το κουράγιο να το κάνει και την επομένη κι αυτός (όπως και όλοι οι προηγούμενοι που έκαναν παρόμοιες εξαγγελίες) θα συνθηκολογούσε. Αλλά για τον απλούστατο λόγο, επειδή δεν θα έχει χρόνο να το κάνει. Η χώρα θα καταρρέει και θα πρέπει να κάνει κάτι άμεσα, ώστε να αρχίσει να κινείται η αγορά.
Επίσης μόνον αφελείς θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι όλοι όσοι διεκδικούν την ψήφο των Ελλήνων στις 17 Ιουνίου θα είναι σε θέση να κάνουν όσα λένε, δεδομένου πως αναγκαστικά θα υπάρξει κυβέρνηση συνεργασίας που αναγκαστικά θα πρέπει να συνεργαστεί με τους Ευρωπαίους από τους οποίους εξαρτάται η χρηματοδότηση της χώρας. Χωρίς τα λεφτά των Ευρωπαίων η χώρα απλώς θα πέσει, όποιος κι αν είναι στην κυβέρνηση.
Συνεπώς, το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει κανείς είναι σε ένα πραγματικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας που θα το συμφωνήσουν κατ’ αρχήν οι Έλληνες και μετά θα το συζητήσουν με τους δανειστές. Για να μείνει όμως ζωντανή η ελπίδα θα πρέπει την επομένη των εκλογών να υπάρξει κυβέρνησης εθνικής αποστολής, ικανής να αξιοποιήσει τόσο τη διάθεση της Τρόικας να συζητήσει “νέες ιδέες”, όσο και τις μεταβολές που θα επακολουθήσουν στο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό οικοδόμημα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
