Έχουμε πλέον κυβέρνηση της ΝΔ, με ψήφο εμπιστοσύνης από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ! Οι τακτικοί ελιγμοί του Ευάγγελου Βενιζέλου είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας κυβέρνησης που πολλώ απέχει από το να είναι “εθνικής συνευθύνης”.
Δεν είναι ούτε καν “διακομματικής σύνθεσης”. Είναι μια κυβέρνηση που θα σχημάτιζε και σε περίπτωση αυτοδυναμίας ο Αντώνης Σαμαράς, με τη συμμετοχή αρκετών στενών συνεργατών και φίλων του σε αυτήν, αλλά και ορισμένων εξωκοινοβουλευτικών στελεχών (προεκλογική δέσμευση του) που θα δικαιολογούσε τον χαρακτηρισμό, “διακομματικής σύνθεσης”. Ένα χαρακτηρισμό χρήσιμο και αναγκαίο, να εξασφαλίσει την ευρύτερη δυνατή πολιτική και κοινωνική αποδοχή.
Για την ώρα η …πολιτική αποδοχή περιορίζεται αποκλειστικά και στην “προγραμματική συμφωνία” των τριών κομμάτων, (η οποία ακόμα δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα…), στη συμμετοχή ορισμένων χαμηλών πολιτικών προσωπικοτήτων από το χώρο του ΠΑΣΟΚ και δυο τριών διακριτών πολιτικών προσωπικοτήτων από το χώρο της ΔΗΜΑΡ.
Αρχικά, ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιμένοντας εντόνως και …εκ του ασφαλούς στη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε μια κυβέρνηση εθνικής “συνευθύνης”, καθώς γνώριζε ότι θα εισέπραττε την άρνηση του Αλέξη Τσίπρα, τη χρησιμοποίησε ως επιχείρημα για να αποκλείσει τη συμμετοχή δικών του πολιτικών στελεχών σε αυτήν. Με τον τρόπο αυτό κατάφερε να στριμώξει δυο καρπούζια σε μια μασχάλη. Και τον …κυβερνητισμό του ΠΑΣΟΚ να απεμπολήσει και διακυβέρνηση της χώρας να υπάρξει με την ελάχιστη δυνατή “συνευθύνη” του ΠΑΣΟΚ για ό,τι συμβεί. Έτσι, ο Ευάγγελος Βενιζέλος εξασφαλίζει χρόνο και χώρο για να ασχοληθεί με τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα να ασκεί μια διακριτική αντιπολίτευση στη βάση εφαρμογής και ελέγχου τήρησης της “προγραμματικής συμφωνίας” των τριών κομμάτων.
Στην λογική της διακριτικής αντιπολίτευσης θα μπορεί να κινηθεί και η ΔΗΜΑΡ, της οποίας όμως η συμμετοχή στο κυβερνητικό σχήμα με δυο υπουργούς είναι πιο ουσιώδης. Ο Αντώνης Μανιτάκης στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης εγγυάται πως δεν υπάρξουν αδικίες εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων. Ενώ, ο Αντώνης Ρουπιακώτης στο Δικαιοσύνης πως δεν θα υπάρξει διολίσθηση σε μια “αυταρχική Δεξιά” που σε ακραίες συνθήκες θα καλούνταν να επιβάλλει την εφαρμογή ενός σκληρότατου προγράμματος λιτότητας.
Σε ό,τι αφορά στην κοινωνική αποδοχή αυτής της κυβέρνησης μένει να φανεί στην πράξη. Όμως, οι προσδοκίες είναι μάλλον περιορισμένες, καθώς δεν πρόκειται για την “dream team” της Ελλάδας, όπως αρχικά είχε αφεθεί να εννοηθεί, ούτε για ολιγομελή κι ευέλικτη κυβέρνηση που αποπνέει κάτι το υπερκομματικό. Το αντίθετο θα έλεγε κανείς για να κρατήσει ως θετικό την ενδελεχή συζήτηση για την επίτευξη μιας …συναντίληψης των τριών κομμάτων έναντι των ξένων δανειστών.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
