Στην αρχή οι εκλογές που θα καταργούσαν την πολιτική των μνημονίων είχαν προσδιοριστεί για το φθινόπωρο του 2013. Πέρασε το φθινόπωρο, χάθηκαν οι ελπίδες των απανταχού κατατρεγμένων που πίστεψαν τις υποσχέσεις και τα «ναι σε όλα και επιστροφή στο ανέμελο παρελθόν».
Το επόμενο ορόσημο από την αξιωματική αντιπολίτευση ορίστηκε κατά τις διπλές εκλογές του Μαϊου, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν από τα στελέχη και τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ δημοψήφισμα κατά της κυβέρνησης. Γρήγορα ωστόσο η ακραία συνθηματολογία ξεχάστηκε, όταν οι δημοσκοπήσεις δεν φαίνονταν να συμφωνούν με την υπεραισιοδοξία της Κουμουνδούρου, και έτσι νέος ορίζοντας μπήκε στη ρητορική της «τελικής νίκης». Αφού τα αποτελέσματα θα είναι τέτοια που μάλλον δεν θα επιτρέπουν θριαμβολογίες, αμφισβήτηση της κοινοβουλευτικής νομιμότητας και αποτελεσματική πίεση για πρόωρες εκλογές το προσεχές φθινόπωρο, πάμε για οριστική αναμέτρηση το Φεβρουάριο του 2015, με την προεδρική εκλογή και πάει λέγοντας.
Ποιος δεν διακρίνει σε όλη αυτή τη στρατηγική την αμηχανία που προσδιορίζεται από τη γνωστή στη χώρα μας πολιτική τακτική του «βλέποντας και κάνοντας»; Πόσο μπορεί να κρατήσει τη συνοχή του ένα κόμμα που έχει προκύψει από τη σύνθεση μαρξιστικών συνιστωσών που λίγο ενδιαφέρονται για την εξουσία, και περισσότερο για την ιδεολογική καθαρότητα, και από πασοκικές μάζες ψηφοφόρων της κρατικοδίαιτης κυρίως και της συνδικαλιστικής του πτέρυγας, που κυρίως ενδιαφέρονται να επιστέψουν στο πάρτι του παρελθόντος;
[quote text_size=”small”]
Και φυσικά υπάρχουν στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εκείνα τα στελέχη που γνωρίζουν πως όσο τρενάρει ή και απομακρύνεται η προοπτική της εξουσίας, εύκολα αυτή η δεύτερη πασοκογενής πτέρυγα θα αναζητήσει άλλη πιο στερεή ως προς τις προσδοκίες της πολιτική στέγη.
[/quote]
Αυτός είναι ένας σημαντικός, αλλά όχι ο βασικότερος κίνδυνος που μπορεί ο πολιτικός οργανισμός που συγκροτεί ο ΣΥΡΙΖΑ, να αντιμετωπίσει κατά το προσεχές διάστημα. Εκείνο που μπορεί να του προκαλέσει σοβαρό πλήγμα είναι αν οι βασικοί πυλώνες της αντιπολιτευτικής τακτικής του, όπως η καταγγελία των μνημονίων, η υποσχεσιολογία σε όλους και για όλα τα αιτήματα, και το αντιφασιστικό μέτωπο, υποστούν ακυρώσεις ή ρωγμές.
Ήδη όπως φαίνεται, λίγο πριν τις ευρωεκλογές, ίσως και στη σύνοδο κορυφής τον Απρίλιο στην Αθήνα, θα ανακοινωθεί το τέλος των μνημονίων. Το νέο «δώστα όλα», στην κατάσταση που είναι η χώρα, καλύτερα να μείνει ασχολίαστο. Όσο για τον άλλο πυλώνα, αυτόν της αντιπαράθεσης για το ναζιστικό μόρφωμα, που οι παρενέργειες της κρίσης έστειλαν στη βουλή, και για τις δήθεν παραταξιακές συγγένειες, έχει πλέον γίνει μόνιμος κάτοικος του Κορυδαλλού με πρωτοβουλίες εκείνων που κατηγορούντο για «εγκληματική ανοχή». Ίσως για το λόγο αυτό και η ανάπτυξη τελευταία της φιλολογίας, περί πολιτικών σκοπιμοτήτων πίσω από τις διώξεις. Μήπως τελικά ξεμείνει η αξιωματική αντιπολίτευση από βαρβάρους; « Ήταν κι αυτοί μια κάποια λύσις».
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
