Ο Γιάννης Στουρνάρας ήρθε σε αντιπαράθεση με τους Τροικανούς όταν αμφισβήτησαν την αποτελεσματικότητα των μέτρων περικοπής των δημοσίων δαπανών (σημ: “μέτρα διαρθρωτικού χαρακτήρα” ο ίδιος) που τους υπέβαλε και ζήτησαν ξανά περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.
Τόσο η μια, όσο και η άλλη πλευρά έχουν το δίκιο τους. Ο υπουργός Οικονομικών διότι ως σοβαρός άνθρωπος, διαπρεπής επιστήμονας και πολιτικός καλών προθέσεων, έχει τεκμηριωμένη άποψη για το δέον γενέσθαι. Κυρίως γνωρίζει, ίσως καλύτερα απ’ τους υπαλλήλους της Τρόικας, πως με τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις που προτείνουν και η κοινωνική συνοχή θα απειληθεί και οι στόχοι του προγράμματος δεν θα επιτευχθούν. Για αυτό και από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων επιδόθηκε με τους συνεργάτες σε μια επίπονη και κοπιώδη προσπάθεια να εντοπίσουν περιττές κρατικές και να τις περικόψουν. Αυτές παρουσίασε στους Τροικανούς ως ισοδύναμο των “οριζόντιων περικοπών”.
Από την άλλη πλευρά όμως, η Τρόικα δείχνει να μην πείθεται. Ούτε για την ικανότητα του κρατικού μηχανισμού να συλλέξει 2-3 δισ.€ από την πάταξη της φοροδιαφυγής. Ούτε από την πολιτική της κυβέρνησης να προχωρήσει πράγματι σε περικοπές κρατικών δαπανών. Καλώς ή κακώς, όσο κι αν αυτό ενοχλεί τον Γιάννη Στουρνάρα, η αλήθεια είναι πως οι συνάδελφοι του πολιτικοί παραμένουν αμετανόητοι.
Όχι μόνο αρνούνται περικοπές στα υπουργεία τους, αλλά σπεύδουν να μοιράσουν κρατικό χρήμα. Τελευταία κάποιες περιπτώσεις βλέπουν το φως το δημοσιότητας και εκτός από το λαϊκό αίσθημα προκαλούν και την ανοχή των υπαλλήλων της Τρόικας. Τρία χρόνια κοντά στην Ελλάδα και υποψιάζονται πως οι Έλληνες συνομιλητές τους τούς κοροϊδεύουν. Αναμενόμενο ίσως, να αισθάνονται το ίδιο και για τον Γιάννη Στουρνάρα.
Όμως έτσι η κουβέντα δεν προχωρά και αναπόφευκτα δημιουργεί εντάσεις. Διότι ο Γιάννης Στουρνάρας σε αντίθεση με τους προκατόχους του και οικονομικά γνωρίζει – οπότε μπορεί να αντιπαρατεθεί ισότιμα με τους εμπειρογνώμονες της Τρόικας – και δεν είναι ο πολιτικός των κενών λόγων και των ανέφικτων υποσχέσεων.
Για αυτό είναι ίσως ο μόνος που θα μπορούσε να σώσει την παρτίδα, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, πείθοντας τους εκπροσώπους της Τρόικας πως πλέον ο δρόμος των νέων περικοπών δεν είναι ο “σίγουρος δρόμος”. Πολύ απλά γιατί η φοροδοτική ικανότητα μισθωτών και συνταξιούχων έχει εξαντληθεί, την ώρα που στις κρατικές δαπάνες υπάρχει ακόμα πολύ λίπος. Συνεπώς, το στοίχημα για τον υπουργό Οικονομικών είναι διπλό. Και τους τροικανούς να πείσει, αλλά το κυριότερο να εκμεταλλευτεί αυτή τη μοναδική ευκαιρία, ώστε να προχωρήσει πραγματικά στον δραστικό περιορισμό της κρατικής σπατάλης όπως ο ίδιος υποστήριζε προτού αναλάβει τα νέα του καθήκοντα…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
