Δεν ήταν η “προσωπική εκτίμηση” του Παντελή Οικονόμου ότι “στο τέλος θα πουληθούν πολύ λιγότερα και θα το δείτε”, η ουσία της προχθεσινής αντιπαράθεσης του με το ΚΚΕ στη Βουλή, όσο η αιτία που τον οδήγησε στην παραπάνω εκτίμηση.
Διότι το ζήτημα δεν είναι πως ο υφυπουργός Οικονομίας διατύπωση μια άποψη που, υποτίθεται, αντιπαρέρχεται της προσπάθειας της κυβέρνησης να προωθήσει τάχιστα τις αποκρατικοποιήσεις που της επιβάλλουν Τρόικα και δανειστές, αλλά οι πραγματικοί λόγοι που τυχόν δυσχεράνουν την υλοποίηση του εγχειρήματος.
Όπως συμβαίνει στην πραγματική ζωή, έτσι και στην πολιτική, άλλα επιθυμείς να κάνεις και άλλα μπορείς τελικώς να πραγματοποιήσεις. Συγκεκριμένα, ακόμα και αν η κυβέρνηση έχει πράγματι την πολιτική βούληση να παραχωρήσει σε ιδιώτες τα “φιλέτα” του Ελληνικού Δημοσίου, η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να το πράξει, είναι η ύπαρξη ενδιαφερομένων ιδιωτών να τα αγοράσουν. Και τέτοιοι, σύμφωνα με τον Παντελή Οικονόμου, δεν υπάρχουν. Διότι όπως είπε, οι “ισχυροί του χρήματος έχουν εξελιχθεί σε κλεπτοκρατία” και επενδύουν μόνο “σε αέρα, δηλαδή σε spreads και CDS” και δεν διακινδυνεύουν να επενδύουν εκεί όπου υπάρχει εμπλοκή εργασιακών παραγόντων.
Η διαπίστωση του Παντελή Οικονόμου απηχεί ένα σημαντικό μέρος της πραγματικότητας. Μπορεί κάποιοι να τον κατηγορούσαν για εύκολο λαϊκισμό για να δικαιολογήσει την απροθυμία της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει “προβληματικές ΔΕΚΟ” και κατ’ επέκταση να πλήξει προνόμια και κεκτημένα εργαζομένων που συγκροτούν το λεγόμενο “πελατειακό κράτος”, όμως είναι αλήθεια πως το “κεφάλαιο” ολοένα και λιγότερο κατευθύνεται σε παραγωγικές επενδύσεις.
Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Δεν είναι καν ευρωπαϊκό. Είναι παγκόσμιο. Είναι γνωστό πως το “κεφάλαιο” είναι άπληστο και αποζητά το μεγάλο κέρδος με το μικρότερο ρίσκο. Όπως είναι γνωστό εδώ και χρόνια πως το πιο καυτό χρηματιστηριακό προϊόν της Wall Street είναι τα παράγωγα και τα CDS. Είναι αυτή η “μόδα” που έχει διαταράξει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και συντηρεί επί μακρόν την κρίση που βιώνουμε σήμερα.
Συνεπώς, ο Παντελής Οικονόμου δεν είναι εκτός κλίματος. Πιθανόν ούτε “εκτός κυβερνητικής γραμμής”, όπως έσπευσαν να τον παρουσιάσουν τα ΜΜΕ. Διότι, εν μέσου ενός ακήρυχτου – πλην όμως υπαρκτού – οικονομικού πολέμου, όπου τα θύματα είναι και πάλι άνθρωποι, οι πολιτικοί έχουν και λόγο και ρόλο. Διότι σε αντιδιαστολή με τους ειδικούς της χρηματοοικονομικής που δεν μετρούν-αποτιμούν τον ανθρώπινο παράγοντα, οι πολιτικοί αντλούν δύναμη και πολιτική νομιμοποίηση απ’ αυτόν. Άρα, πρωτίστως η αποστολή τους είναι να υπηρετήσουν τους πολίτες και να διαφυλάξουν τα συμφέροντα τους.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
