Η εκσυγχρονιστική περίοδος της διακυβέρνησης Σημίτη είχε να επιδείξει αρκετά και σημαντικά επιτεύγματα. Ένα απ’ αυτά ήταν κι ο θεσμός των ΚΕΠ.
Οι …επίγονες κυβερνήσεις υποσχέθηκαν να “κτίσουν πάνω στα θετικά” της περιόδου εκείνης κι όχι φυσικά να κατεδαφίσουν μαζί με τις πολλές εναπομείνασες παθογένειες και ό,τι θετικό δημιουργήθηκε. Εις μάτην! Οι όποιες “ανατροπές” έγινε επί το χείρον και εσχάτως ο θεσμός των ΚΕΠ απειλείται με …διάλυση. Οι συμβασιούχοι που τον κρατούν ακόμα σε λειτουργία, λιγοστεύουν όσο δεν ανανεώνονται οι συμβάσεις τους που λήγουν. Ήδη πολλά απ’ τα διάσπαρτα σε όλη τη χώρα ΚΕΠ υπολειτουργούν.
Εύλογα, τα εκατομμύρια των πολιτών που εξυπηρετήθηκαν άρτια και που αισθάνθηκαν να απεγκλωβίζονται από το θεσμό της ταλαιπωρίας με το Δημόσιο, αναρωτιούνται ως που μπορεί να φτάσει ο παραλογισμός του ελληνικού κράτους. Ως πότε αυτή η χώρα θα αρνείται το αυτονόητο.
Η αλήθεια είναι πως το κράτος δεν διαθέτει πλέον χρήματα για να καλύπτει τις πάγιες και λειτουργικές του ανάγκες με συμβασιούχους. Ούτε καν και τους μόνιμους πλέον δεν είναι σε θέση να συντηρήσει και αναζητά νέους τρόπους …“μερικής απασχόλησης” τους. Από την άλλη όμως πλευρά είναι η κυβέρνηση που οφείλει να βρει τη λύση και τα ΚΕΠ να παραμείνουν ανοικτά. Άλλωστε, στις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ ήταν η διεύρυνση των αρμοδιοτήτων τους, ενώ το προεκλογικό πρόγραμμα έκανε λόγο για εκσυγχρονισμό των δημόσιων υπηρεσιών κατά το πρότυπο των ΚΕΠ. Τι ειρωνεία!
Και η λύση φυσικά δεν είναι το κλείσιμο. Η λύση θα προέλθει μέσα από ένα ειλικρινή διάλογο με την ΑΔΕΔΥ, τώρα μάλιστα που η συνδικαλιστική της ηγεσία προανήγγειλε “στοχευμένες δράσεις” διαμαρτυρίας από τον προσεχή Σεπτέμβριο. Η άρνηση είσπραξης των φόρων ως ένα “εκβιαστικό μέτρο” την έφερε σε ευθεία αντιπαράθεση με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, πλην όμως το κλίμα είναι δυνατό να βελτιωθεί, εφόσον η κυβέρνηση επιδείξει τη δέουσα πολιτική βούληση.
Ουδείς έχει να κερδίσει από μια μετωπική σύγκρουση κυβέρνησης – δημοσίων υπαλλήλων, ούτε πολύ περισσότερο η χώρα και οι πολίτες. Για αυτό αντί για δημόσιες αντιπαραθέσεις και κενές περιεχομένου απειλές, καλό θα ήταν κυβέρνηση και συνδικαλιστική ηγεσία να καθίσουν στο τραπέζι του διαλόγου και να συμφωνήσουν στο τρόπο που θα προσφέρουν υπηρεσίες ποιότητας στον πολίτη.
Δεν είναι όλοι οι δημόσιοι “άχρηστοι” όπως ορισμένοι θέλουν να τους εμφανίσουν. Ούτε βεβαίως, η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να επικαλείται ως άλλοθι την οικονομική δυσπραγία για να διαλύσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο και λειτουργικό στον πολύπαθο δημόσιο τομέα της χώρας.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
