Το βράδυ της Τετάρτης ουδείς ανέμενε ότι θα υπήρχε συμφωνία της κυβέρνησης με την Τρόικα. Οι διαπραγματεύσεις είχαν φτάσει σε οριακό σημείο και η δημόσια διαβεβαίωση του Φώτη Κουβέλη πως δεν θα ψηφίσει μέτρα που διαλύουν την κοινωνία έδινε το στίγμα του αδιεξόδου. Τελικώς, η συμφωνία επετεύχθη λίγες ώρες αργότερα εξαναγκάζοντας τα απογευματινά φύλλα να αλλάξουν τις εκδόσεις τους…
Ωστόσο, το ερώτημα που βάζει η αντιπολίτευση είναι μήπως όλο αυτό το σκηνικό δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια καλοστημένη θεατρική παράσταση. Πως δηλαδή η συμφωνία υπήρχε προ πολλού με τις περισσότερες των αξιώσεων της Τρόικα να γίνονται αποδεκτές και πως οι διαπραγματεύσεις ήταν απλώς στάχτη στα μάτια για το φιλοθεάμον κοινό. Η “πληροφορία” μάλιστα που ήθελε τον Πωλ Τόμσεν να διαπραγματεύεται με τα πόδια ανεβασμένα στο τραπέζι μετέδιδε μια αίσθηση αποδοχής της ελληνικής πλευράς της αλαζονείας των “υπαλλήλων” της Τρόικας.
Που να σκεφτεί κανείς πως μετά από τόσες ώρες εξοντωτικών διαπραγματεύσεων ο κάθε άνθρωπος θα αποζητούσε κάποιες μικρές στιγμές χαλάρωσης. Κι ως εκ τούτου, απολύτως φυσιολογικά, σε ένα διάλειμμα ο Πωλ Τόμσεν καθισμένος στον προθάλαμο του γραφείου του Γιάννη Στουρνάρα έγειρε αναπαυτικά στον καναπέ κι ακούμπησε τα πόδια του στο τραπεζάκι μπροστά του. Αμελώντας να τραβήξει την κουρτίνα, κάποιος το παρατήρησε κι έδωσε την “πληροφορία” που πήρε άλλη διάσταση με τους ανάλογους “συμβολισμούς”.
Ακόμα περισσότερο που να διανοηθεί κανείς πως πράγματι αυτή τη φορά η ελληνική πλευρά διαπραγματεύτηκε. Πως ο υπουργός Οικονομικών και το επιτελείο του έκαναν δουλειά που αυτή τη φορά θα φέρει αποτέλεσμα.
Είναι λογικό κάτι τέτοιο να μην γίνεται εύκολα πιστευτό. Διότι δυο και πλέον χρόνια οι “αρχές”, όπως η Τρόικα αποκαλεί την κυβέρνηση, δεν διαπραγματεύονταν, με αποτέλεσμα τις όποιες απαιτήσεις των δανειστών να τις μετακυλούν αυτούσιες στην κοινωνία, αφήνοντας στο απυρόβλητο τα κομματικά μαγαζιά (βλ. ΔΕΚΟ, Δημόσιο) και τους πολιτικούς χορηγούς τους (βλ. λίστες φοροφυγάδων).
Προφανώς έτσι φτάσαμε στο χείλος της καταστροφής για να δοθεί επιτέλους η δυνατότητα σε ορισμένους ικανούς ανθρώπους να χειριστούν μια εξαιρετικά περίπλοκη κατάσταση. Σε ειδικούς όπως ο Γιάννης Στουρνάρας (και οι συνεργάτες του) να κάνουν ό,τι αδυνατούσαν να κάνουν μέχρι πρότινος, οι προκάτοχοι του πολιτικοί.
Προφανώς, κάπως έτσι βρέθηκαν οι Τροικανοί αντιμέτωποι με μια αξιόμαχη διαπραγματευτική ομάδα που τους παρουσίαζε, με εμπεριστατωμένο τρόπο, εναλλακτικές προτάσεις. Προφανώς κάπως έτσι βρέθηκαν οι Τροικανοί να εξουθενώνονται από τις πολύωρες και εξαντλητικές συσκέψεις και να αναζητούν μια γωνιά να ξαποστάσουν ή μια ευκαιρία να συνομιλήσουν με τους πολιτικούς τους προϊσταμένους για να πάρουν οδηγίες…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
