Οι περισσότεροι έλληνες πολίτες συμφωνούν ότι η περίοδος της μεταπολίτευσης γέννησε πολλές φούσκες που στηρίχτηκαν στην ευημερία των εύκολων δανεικών, όπως επίσης και ότι ήταν για το βιοτικό επίπεδο του μέσου πολίτη, η καλύτερη περίοδος από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. Τα λάθη και τις παθογένειες αυτής της περιόδου τις έχει εξαντλήσει η αρθρογραφία επαρκώς και προφανώς όλοι μας λίγο ή πολύ αντιλαμβανόμαστε τους λόγους που μας έφεραν στη σημερινή κρίση.
Φυσικά μιλάμε για εκείνους που διαθέτουν την κοινή λογική,- παγκόσμια κληρονομιά από τη σοφία των αρχαίων Ελλήνων-, και όχι εκείνων που ανακαλύπτουν διεθνείς ή υπερφυσικές συνωμοσίες. Κανένας επίσης δεν θα διαφωνήσει ότι η ανεξέλεγκτη και άναρχη έκρηξη των μέσων μαζικής επικοινωνίας, σε μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα, ήταν και η μεγαλύτερη από τις φούσκες, για το λόγο αυτό έσπασε πρώτη και με πάταγο.
Όλοι θυμούνται ότι κάποια στιγμή το τοπίο θύμιζε το αντίστοιχο χουντικό σύνθημα, κάθε πόλη και τηλεοπτικός σταθμός κάθε χωριό και ραδιόφωνο. Αλλά και οι εφημερίδες, γέμιζαν τους πάγκους των περιπτέρων είτε αθλητικές, είτε οικονομικές, είτε πολιτικές, σε αριθμούς τίτλων πολλαπλάσιους ακόμα και σε σύγκριση με αντίστοιχους μεγάλων χωρών. Φυσικό ήταν με την έναρξη της κρίσης οι περισσότεροι εργαζόμενοι στο χώρο αυτό, να βρεθούν πρώτοι στον καιάδα, καθώς επιχειρήσεις κολοσσοί στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο άρχισαν να καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι, όταν κλείσανε οι στρόφιγγες του εύκολου δανεισμού και της κατευθυνόμενης κρατικής διαφήμισης.
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Η ανεργία στον κλάδο, σε όλες τις ειδικότητες, ξεπερνάει σύμφωνα με μετρήσεις των συνδικαλιστικών οργάνων το 60%. Θα συμπέραινε κάποιος ότι στο περιβάλλον αυτό, κανένας επιχειρηματίας δεν θα επιχειρούσε νέα εκδοτική προσπάθεια, που εκ των πραγμάτων θα ήταν βέβαιη αποτυχία.
Το τελευταίο διάστημα ωστόσο και παρά την κρίση, έχουν αρχίσει να φυτρώνουν σαν μανιτάρια νέες εφημερίδες, αλλά και να διακινούνται ειδήσεις για νεκραναστάσεις χρεοκοπημένων τηλεοπτικών σταθμών και εκδοτικών συγκροτημάτων. Η κινητικότητα στο χώρο κατ’ αρχήν έχει ένα θετικό αποτέλεσμα, το γεγονός ότι αρκετοί εργαζόμενοι βρίσκουν επιτέλους, έστω και με βαλκανικές αμοιβές, μια απασχόληση. Η κρίση έγινε ήδη ευκαιρία για κάποιους εργοδότες. Που οφείλεται όμως αυτή η κινητικότητα, αφού είναι βέβαιο ότι λεφτά δεν υπάρχουν;
Δεν υπάρχουν αλλά πρόκειται να υπάρξουν, καθώς το πακέτο έρχεται και πλασάρονται παραδοσιακοί και νέοι για να πιάσουν στασίδι στον πάγκο για το νέο μεγάλο φαγοπότι. Οι νέοι γιατί αναζητούν μερίδιο εξουσίας στο υπό διαμόρφωση περιβάλλον, και οι παλιοί για να διατηρήσουν τα προνόμια που θεωρούν κεκτημένα. Είναι βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια πως, αν το κράτος …αφεθεί να εκβιαστεί και αν οι ευρωπαίοι εταίροι δεν ασκήσουν αυστηρούς ελέγχους, ετοιμάζεται να στηθεί μια νέα φούσκα, που δεν θα έχει ως θύματα μόνο τους απελπισμένους για μια ακόμα φορά εργαζόμενους του χώρου, αλλά κυρίως θα υπονομεύσει την σκληρή προσπάθεια της χώρας, να διαβεί τον βαλκανικό Ρουβίκωνα της θεσμικής υπανάπτυξης.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
