Αρκετοί αναλυτές την επαύριο των εκλογών, επιδόθηκαν σε έναν αγώνα ερμηνείας του γνωστού κλισέ, «ποιο ήταν το μήνυμα της κάλπης». Θα πρόσθετα! Τι ακριβώς είναι εκείνο που μπορεί να επιλύσει άμεσα ή έμμεσα μια οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, υπό τον ασφυκτικό ζυγό των μνημονίων και την επιμονή στην αποδεδειγμένα λάθος συνταγή της τρόικας;
Και αφού το γνωρίζουν αυτό οι πάντες στη χώρα, γιατί δεν έστειλαν τα λεγόμενα κόμματα του μνημονίου στον αγύριστο και να στραφούν σε εκείνα που προέτασσαν την καταγγελία του μνημονίου και κατηγορούσαν τους υπόλοιπους για αδικαιολόγητη φοβία;
Αποδείχθηκε λοιπόν πως η πλειοψηφία των πολιτών ανησυχούσε πραγματικά ότι σε μια περίοδο ανακατατάξεων σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, το ενδεχόμενο ξαφνικού θανάτου της χώρας, δια της διακοπής της δανειακής βοήθειας, παρά τα εφιαλτικά αποτελέσματα που έχουν στη ζωή των ελλήνων τα μέτρα λιτότητας, θα την οδηγούσε στην απομόνωση και την καταστροφή.
Αρκετοί μάλιστα συμπολίτες μας πίστεψαν πως η ρητορεία περί αδυναμίας αποπομπής της χώρας από την ευρωζώνη, όχι μόνο δεν στηριζόταν σε πραγματικά δεδομένα, αντιθέτως, υπήρχαν ενδείξεις ότι ένα μέρος της συντηρητικής ευρωπαϊκής ελίτ, είτε μέσω δηλώσεων εκπροσώπων της, είτε με δημοσιεύματα του προσκείμενου σε αυτήν τύπου, προβόκαρε τις ελληνικές εκλογές με στόχο τελικό να επικρατήσουν αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις.
Είναι προφανές πλέον πως την τελευταία τριετία που η χώρα μπήκε στην περιπέτεια της κρίσης χρέους, οι προσπάθειες των εταίρων μας, κυρίως της Γερμανίας επικεντρώθηκαν στην απομόνωση του προβλήματος και στον περιορισμό των απωλειών-σε περίπτωση ανεξέλεγκτης ελληνικής χρεοκοπίας-για το τραπεζικό της σύστημα, που ήταν ιδιαίτερα εκτεθειμένο από κατοχή ελληνικών ομολόγων.
Αυτή η σχέση τρόμου σε συνδυασμό με το «ναι σε όλα» αρκεί να μην κινδυνεύσει η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, της πανικόβλητης κυβέρνησης Παπανδρέου, ενδεχομένως να είναι αυτά που μας κράτησαν μέχρι σήμερα στο ευρωπαϊκό παιχνίδι. Σήμερα όμως με το αρνητικό κλίμα εναντίον της χώρας μας να έχει διογκωθεί και παγιωθεί στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκείνες οι δυνάμεις που μας εξωθούν στην έξοδο βρίσκουν όλο και μικρότερες αντιστάσεις. Και φυσικά ενώ κανένας δεν μπορεί να μας διώξει από την ευρωζώνη, μπορεί πολύ εύκολα, και με κόστος ελεγχόμενο, όπως αφήνουν να διαφαίνεται γνωστοί οικονομολόγοι, να μας φτάσουν σε τέτοιο σημείο με τις παράλογες απαιτήσεις τους, οι εταίροι, να φύγουμε μόνοι μας. Μάλιστα διαρρέουν πως με μια τέτοια απομόνωση της Ελλάδας το παγκόσμιο σύστημα όχι μόνο θα απορροφούσε σύντομα τους κραδασμούς, αλλά θα έδινε νέα σταθερότητα στις αγορές.
Όλα αυτά τα απέτρεψε το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής που ήταν καταλυτικό για την ευρωπαϊκή συμμετοχή της χώρας σε κάθε ανακατάταξη η ανασχεδιασμό που θα γίνει στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Και όπως γράφει ο Γερμανός σχολιαστής Dieter Frankenberger η Α. Μέρκελ που ήλπιζε ότι οι Έλληνες «θα την έκαναν», έχει πλέον σοβαρό πρόβλημα. « Η απόφαση για παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, θα της κοστίσει τον ύπνο της. Και πλέον, η Γερμανία δεν θα μπορεί να διαμαρτύρεται για την βοήθεια που προσφέρει στην Αθήνα».
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία εφημερίδα “ΧΡΗΜΑ PLUS”
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
