Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο αείμνηστος Γέρος της Δημοκρατίας, αμετακίνητος υπερασπιστής των αξιών της, είχε ονομάσει τη Δικαιοσύνη «Οχυρό της Δημοκρατίας». Και είχε περιβάλει έμπρακτα με όλες τις εγγυήσεις την λειτουργία και την εξωτερική και εσωτερική της ανεξαρτησία. Στις διεφθαρμένες μέρες της ύστερης μεταπολιτευτικής περιόδου, τις μέρες δηλαδή που το πολιτικό σύστημα διεφθάρη βαθύτατα και ολίσθησε στην άβυσσο της άθλιας συναλλαγής, η Ελληνική Δικαιοσύνη δεν έμεινε μεν άτρωτη, υπέστη φυσικά τους εξ «εξωστρακισμού» τραυματισμούς της, αλλά δεν παρασύρθηκε στην άβυσσο.
Έμεινε τελικά όρθια. Και πέρα από Οχυρό της Δημοκρατίας, με τις πενιχρές δυνάμεις τις οποίες διαθέτει, έχει επιδοθεί με επιτυχία στην κάθαρση του δημόσιου βίου, την εξυγίανσή του, της διαφθοράς και τον κολασμό παντός επιόρκου. Αναλίσκεται στην επιτέλεση του καθήκοντος. Το γεγονός είναι παρήγορο. Στέλνει μήνυμα εμπιστοσύνης στον δοοκιμαζόμενο Ελληνικό Λαό ότι «υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα», οι οποίοι απονέμουν Δικαιοσύνη.
Χωρίς να αντιπαρερχόμαστε το αξίωμα ότι και «οι κρίνοντες κρίνονται», θεωρούμε όχι μόνο υπερβολικές, αλλά και άστοχες, για να μην τις πούμε στοχευμένες, τις διαδοχικές παρεμβάσεις θεσμικών φορέων της εκτελεστικής εξουσίας. Γνωρίζουν οι «παρεμβαίνοντες» ότι οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης από τις οποίες έλαβαν αφορμή για παρέμβαση, εκδόθηκαν σε εφαρμογή των νόμων χωρίς υπέρβαση, χωρίς καν διασταλτική ερμηνεία τους, τους οποίους νόμους η εκτελεστική εξουσία εισηγήθηκε, εψήφισε, εκύρωσε και εξέδωσε.
Και λυπούμεθα που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέκρινε όλως αναρμοδίως δικαστικές αποφάσεις, ενώ δεν βρήκε την τόλμη να αναπέμψει στη Βουλή ούτε έναν από τους αντισυνταγματικούς νόμους που έχουν ψηφιστεί με συνοπτικές μάλιστα διαδικασίες κατά περιγραφή του Συντάγματος. Με άλλα λόγια, δεν άσκησε το προνόμιο-δικαίωμα που του παρέχει αποκλειστικά το Σύνταγμα (άρθρο 41 παρ.1,2 σε συνδυασμό με το εδάφιο δ της παρ. 2 του άρθρου 35) χωρίς καν την συνυπογραφή του αρμόδιου υπουργού.
Αν είχε ασκήσει αυτό το προνόμιο, θα είχε ενισχύσει το κύρος του και θα είχε εξοπλίσει με ισχυρά θεσμικά επιχειρήματα την Κυβέρνηση απέναντι στους δανειστές και τους ισχυρούς του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου ότι, δηλαδή, στην Ελλάδα λειτουργούν οι θεσμοί της Δημοκρατίας.
*
Είναι φανερό ότι η Κυβέρνηση, η εκτελεστική εξουσία, έχοντας συνείδηση της ενοχής που απορρέει από την αντιλαϊκή πολιτική της και στο όνομα της συνέχισης της άσκησης αυτής της πολιτικής υπέρ των συμφερόντων της οικονομικοπολιτικής elite, ολισθαίνει σε αυταρχικά μέτρα και μεθόδους περιστολής των όποιων ελευθεριών και δικαιωμάτων έχουν εισέτι απομείνει σε αυτόν τον τόπο. Και φαίνεται ότι έχει επιλεγεί ως στόχος το τελευταίο οχυρό της Δημοκρατίας, δηλαδή η Δικαιοσύνη;
Εν τω μεταξύ, πικρή γεύση άφησε η εικόνα του αστυνομικρατούμενου κέντρου των Αθηνών κατά την ημέρα της «τελετής» της προεδρίας της Ε.Ε. Το αστυνομικό κράτος σε όλο του το μεγαλείο παρέπεμψε τη μνήμη μας σε άλλες ζοφερές εποχές.
Πρέπει να παρατηρήσει κανείς ότι συντελείται μια αυταρχοποίηση των δυνάμεων καταστολής, μια «γενιτσαροποίηση» των παιδιών του λαού για να στραφούν εναντίον γονιών, παππούδων και αδελφών. Το φαινόμενο αυτό θα το συναντήσουμε προσεχώς.
Είμαστε εν όψει μιας πολιτικής η οποία θα αναγάγει σε συστημική-θεσμική ιδεολογία τον ευρωπαϊσμό με όρους: την κυριαρχία των elite σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., την συγκυριαρχία των κρατών του Διευθυντηρίου υπό την Επικυριαρχία του Βερολίνου.
Η όποια αντιπαράθεση σε αυτήν την συστημική και θεσμική ιδεολογία, η όποια αμφισβήτηση και άρνηση στο όνομα των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των ατόμων και των Λαών, που εκ των πραγμάτων θα δημιουργηθεί στους λαούς, θα χαρακτηρίζεται ως ιδιώνυμο.
Απέναντι σε αυτό το ισοπεδωτικό νεοϊδεολόγημα πρέπει να αντιταχθεί η Δημοκρατία των λαών, με τις ιδιαιτερότητες και τις αξίες των πολιτισμών τους, να αντιπαραταθεί η αυτονομία των Εθνών στο πλαίσιο Ισοτιμίας και Αλληλεγγύης.
Είναι σαφές ότι υπάρχει πρόβλημα Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Η Δημοκρατία με το πλήρες περιεχόμενό της, λειτουργεί μόνο για την οικονομικοπολιτική elite και τους υποστηρικτικούς γραφειοκρατικούς μηχανισμούς της. Δημοκρατία για το Λαό, για τους Έλληνες πολίτες με το κοινωνικό, προνοιακό, οικονομικό περιεχόμενό της δεν υπάρχει.
Συνεπώς, εάν δεν υπάρξει εγκαίρως οργανωμένη αντίσταση, η Δημοκρατία των elite θα εξελιχθεί σύντομα σε βίαιη, αυταρχική εξουσία.
Υπάρχει πρόβλημα Δημοκρατίας και ζήτημα Εθνικής Ανεξαρτησίαςστην Ελλάδα. Και πρέπει να ανακτηθούν.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
