Ο Αλέξης Τσίπρας εκτός από πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι Πρωθυπουργός της χώρας και ηγέτης όλων των Ελλήνων.
Η δεύτερη ιδιότητα έχει μεγαλύτερη βαρύτητα. Διότι δεν εκπροσωπεί ένα κόμμα και τους ψηφοφόρους του, εκπροσωπεί ένα ολόκληρο Έθνος.
Συνεπώς, θα πρέπει να αναλογιστεί με το βάρος της ευθύνης που πέφτει στους ώμους του, πρώτο το εθνικό συμφέρον και κατόπιν το όποιο κομματικό. Με απλούς όρους δεν μπορεί να τον ενδιαφέρει τι λέει ο κάθε αρχηγίσκος κάποιας συνιστώσας, αλλά τι λέει ο μέσος πολίτης (που είτε τον ψήφισε, είτε όχι) στήριξε τις ελπίδες του για ένα καλύτερο αύριο σε ένα νέο παιδί που έπεισε για τις καλές του προθέσεις να αλλάξει (προς το καλύτερο) τη χώρα του.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει κατ’ επανάληψη πει πως δεν χρωστάει σε κανένα. Και κάπως έτσι πρέπει να είναι. Δεν χρωστάει σε κανένα την άνοδο του κόμματος του από το 5% στο 36% και στο τιμόνι της χώρας. Καλώς ή κακώς, σε μια αμιγώς πρωθυπουργικοκεντρική κοινοβουλευτική Δημοκρατία, ο Πρωθυπουργός είναι απόλυτος άρχοντας με τεράστιες εξουσίες. Αυτός μπορεί να διορίζει υπουργούς και να τους παύει, αυτός να διαγράφει βουλευτές, αυτός να έχει τον πρώτο λόγο για την ηγεσία της Δικαιοσύνης.
Ο κόσμος αυτό ξέρει, (καλώς ή κακώς, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση…), αυτό έχει αποδεχθεί και όταν ψήφιζε (αν δεν καταψήφιζε – άλλη επίσης κουβέντα…) στις 25 Ιανουαρίου, δεν ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ (Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου, Λαπαβίτσα, Λεουτσάκο, Μιχελογιαννάκη και δεν ξέρω γω τι άλλο…) ψήφιζε πριν και πάνω απ’ όλα, Αλέξη Τσίπρα, στο πρόσωπο του οποίου (καλώς ή κακώς) έβλεπε να απεικονίζεται η ελπίδα…
Συνεπώς, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει απολύτως κανένα δίλημμα επιλογής μεταξύ τήρησης των δήθεν προεκλογικών του υποσχέσεων (άλλωστε οι περισσότεροι που τον ψήφισαν, γνώριζαν πως αυτές δεν πρόκειται να τηρηθούν στο ακέραιο…) και της όποιας συμφωνίας με τους δανειστές. Διότι, πολύ απλά δεν υφίσταται δίλημμα μεταξύ της όποιας συμφωνίας που θα κρατήσει τη χώρα όρθια και θα διατηρήσει την ελπίδα ανάκαμψης ζωντανή και μιας ρήξης που θα σημάνει ασύντακτη χρεοκοπία και θα ενταφιάσει για πολλά χρόνια την όποια ελπίδα ανάκαμψης.
Με απλά λόγια ο Αλέξης Τσίπρας σε λίγες μέρες δεν θα κληθεί να λογοδοτήσει απέναντι στα στελέχη του κόμματος του, αλλά απέναντι στους Έλληνες και την Ιστορία. Και αυτό δεν πρέπει να του δημιουργεί κανενός είδους δίλημμα, αλλά και καμία αμφιβολία περί της προσωπικής και αποκλειστικής του ευθύνης για ό,τι κι αν συμβεί…