Εναλλακτικές προτάσεις για την ενίσχυση των δημόσιων εσόδων, την μείωση του χρέους και για ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, διαμετρικά αντίθετες από την συνταγή της άγριας λιτότητας, της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και των διαρκών περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, καταθέτει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Κουρουμπλής , στο new-Deal, λίγο πριν την προώθηση από την Κυβέρνηση του νέου «αιματηρού» πακέτου περικοπών.
Σημειώνει πως τα προωθούμενα προς ψήφιση μέτρα δεν είναι μόνο δυσβάσταχτα, είναι κυρίως υφεσιακά, κοινωνικά άδικα και μονόπλευρα, ενώ εκτιμά ότι θα υπάρξει πολύ μεγάλη αναταραχή τόσο στο εσωτερικό των κομμάτων , όσο και μεταξύ των κομμάτων της τρικομματικής κυβέρνησης , γιατί δεν έχουν πειστεί οι ίδιοι οι βουλευτές για τα μέτρα.
ΑΠ. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι πράγματι θα υπάρξει πολύ μεγάλη αναταραχή τόσο στο εσωτερικό των κομμάτων, όσο και μεταξύ των κομμάτων της τρικομματικής κυβέρνησης, Η μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών των τριών κομμάτων κατάγεται από κοινωνικές διαστρωματώσεις που βιώνουν στο έπακρο τις συνέπειες της ακραίας λιτότητας. Εισπράττουν και ως εκ τούτου υφίστανται, καθημερινή πίεση για μέτρα των οποίων η ψήφιση επιχειρείται να τους επιβληθεί. Αυτό που εισπράττω στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις μου μαζί τους είναι ότι οι περισσότεροι δεν έχουν πειστεί.
Τα προωθούμενα προς ψήφιση μέτρα δεν είναι μόνο δυσβάσταχτα, είναι κυρίως υφεσιακά, κοινωνικά άδικα και παραμένουν μονόπλευρα. Οι κάθε είδους σωτήρες, σωτηρολογούντες και σωτηρολόγοι επιχειρούν, για άλλη μια φορά, δια των ΜΜΕ να επιβάλλουν τη δική τους αδιέξοδη λογική. Επαναλαμβάνουν εμμονικά ότι αυτά θα είναι τα τελευταία μέτρα, για να διαψεύσουν τους εαυτούς τους με αστραπιαία ταχύτητα, ενώ το χιλιοφορεμένο επιχείρημα ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή τείνει να γίνει το μότο της εποχής μας.
Η συνέχιση της πολιτικής της ακραίας λιτότητας με περικοπές μισθών συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων (που αφορούν τις ευπαθείς ομάδες) είναι ατελέσφορη και λανθασμένη, ακόμα και για αυτούς που ως προτεραιότητα θέτουν τα νούμερα και όχι τους ανθρώπους. Συνεπάγεται μεγάλη απώλεια για τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και για την αγοραστική δύναμη των πολιτών με αποτέλεσμα τη μείωση των εσόδων του κράτους μέσω του ΦΠΑ. Η συνέχιση αυτής της πολιτικής γεννά μεγαλύτερη ύφεση, πυροδοτεί την ανεργία και αυξάνει κατ’ εξακολούθηση το δημόσιο χρέος. Αν η κυβέρνηση δεν ακολουθούσε τη λογική του πειθαρχημένου κρατούμενου, αυτονόητα θα απαιτούσε αλλαγή πολιτικής πλεύσης.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχει εναλλακτική πρόταση. Πρέπει με κάθε τρόπο να επιδιωχθεί η μείωση των εισαγωγών, για παράδειγμα θα μπορούσε για τρία χρόνια να θεσμοθετηθεί ειδικός φόρος κατανάλωσης στα εισαγόμενα προϊόντα σε συνεννόηση με τους εταίρους, που θα συνοδεύεται από την απαραίτητη πίεση παύσης των πληρωμών προς τους δανειστές. Μία δεύτερη πρόταση: Το ΤΑΙΠΕΔ θα μπορούσε αντί να εκποιεί δημόσια περιουσία και δημόσιες επιχειρήσεις προκειμένου να πληρώνει τους δανειστές, να μετοχοποιηθεί με βάση την αντικειμενική αξία της δημόσιας περιουσίας και τη λογιστική αξία των εταιρειών που θα υπαχθούν σε αυτό και στη συνέχεια να πουλάει τις μετοχές. Από τις εισπράξεις του θα μπορέσει να αγοράσει δημόσιο χρέος από τη δευτερογενή αγορά. Το ίδιο πρέπει να απαιτήσουμε και να διεκδικήσουμε να πράξει η ΕΚΤ: α. να πληρώσουμε τα ομόλογα που έχει στην κατοχή της στη τιμή κτήσης και όχι στην ονομαστική τους αξία, β. να μας επιστρέψουν τους τόκους των ομολόγων που έχουν στα χέρια τους και τους έχουμε πληρώσει, γ. να μας επιστρέψουν τα κέρδη που προσκόμισαν από τα ομόλογα που έχουμε πληρώσει έως σήμερα. Μια τέτοια πολιτική, που παράλληλα θα αξιοποιούσε τους πόρους που δικαιούμεθα από το ΕΣΠΑ και την ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, ώστε η πολυδιαφημιζόμενη ανάπτυξη να μην αποδειχτεί ανεργειογόνως.
ΕΡ. Υπάρχει μια γκρίνια μεταξύ των 3 Κυβερνητικών Εταίρων τόσο για τα μέτρα , όσο και για τον τρόπο λειτουργίας της Κυβέρνησης. Εκτιμάτε ότι θα υπάρξουν «παρατράγουδα» που μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και σε Κυβερνητικό ρήγμα;
ΑΠ. Ως πολιτικό προσωπικό είμαστε εκτεθειμένοι στη συνείδηση του μέσου πολίτη εξαιτίας της ενδημούσας κοινωνικής αδικίας. Αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι, ότι ενώ οι εκάστοτε κυβερνήσεις επιδεικνύουν τσαμπουκά στη λήψη μονόπλευρων μέτρων, δεν δείχνουν την ίδια αποφασιστικότητα και σπουδή ως προς τον περιορισμό της κοινωνικής αδικίας (λαθρεμπόριο τσιγάρων, καυσίμων κ.α.). Η ένταση που γεννά η κοινωνική αδικία θα υποβάλλει σε μεγάλη δοκιμασία τη συγκυβέρνηση. Προσωπικά εκτιμώ ότι δεν θα την αντέξει. Διότι αναγκάζονται, κάτω από την πίεση της τρόικας, όχι μόνο να αγνοούν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις, αλλά και να παραβιάζουν ακόμη και την προγραμματική τους συμφωνία.
ΕΡ. Τι επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ με την πρόταση για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την προσφυγή της χώρας στο μνημόνιο; Σας κατηγορούν ότι αναζητάτε εξιλαστήρια θύματα και επιπλέον ότι η συγκυρία δεν είναι κατάλληλη για τη δημιουργία πολωτικού κλίματος στη χώρα. Τι απαντάτε;
ΑΠ Για άλλη μία φορά η κυρίαρχη πολιτική τάξη καθίσταται αναξιόπιστη απέναντι στον εαυτό της. Οι κ.κ. Σαμαράς, Παπανδρέου και Κουβέλης είχαν κατά καιρούς τοποθετηθεί, με διαφορετικά λόγια, υπέρ της συγκρότησης εξεταστικής επιτροπής που θα διερευνήσει τα ζητήματα της οικονομίας από το 2000 έως σήμερα.
ΕΡ. Μέχρι την αποχώρησή σας από το ΠΑΣΟΚ, αποτελέσατε επί σειρά ετών ιστορικό στέλεχός του με μακρά αγωνιστική και κοινοβουλευτική διαδρομή. Σήμερα, με αφορμή και την πρόσφατη επέτειο της 3ης του Σεπτέμβρη, πολύς λόγος έγινε για το νέο ρόλο που επιθυμεί να διαδραματίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με αρκετούς να υποστηρίζουν ότι μετατρέπεται σε νέο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Συμφωνείτε; Υπάρχουν ομοιότητες στο ΣΥΡΙΖΑ του 2012 με το ΠΑΣΟΚ του 74;
ΑΠ. Οι δεσμοί δεν πρέπει να γίνονται δεσμά στη ζωή μας. Το ΠΑΣΟΚ που πιστέψαμε, που θεμελιώσαμε, που στηρίξαμε με τη ψυχή, το μυαλό και την καρδιά μας, όντας πάντα στην πρώτη γραμμή χωρίς καμία σκοπιμότητα, ανήκει στο παρελθόν και στις μνήμες όλων εκείνων των αγωνιστών που γοητεύτηκαν και το λάτρεψαν. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ πλέει πλησίστιο σε νεοφιλελεύθερες θάλασσες, που προκαλούν τρικυμία στη ζωή των ανθρώπων. Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε μια ιστορική προσωπικότητα που έφερε μικρές και μεγάλες κοινωνικές αλλαγές καλύπτοντας το πελώριο δημοκρατικό έλλειμμα της ελληνικής κοινωνίας.
Στο γραφείο μου υπάρχει μια μεγάλη του φωτογραφία γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι υπήρξε μια καταλυτική πολιτική προσωπικότητα και για τον τόπο και για εμένα προσωπικά. Επειδή είμαι αθεράπευτος εραστής της αρχαίας σκέψης πιστεύω στη ρήση του Ηράκλειτου «τα πάντα ρει». Σήμερα κάτω από εντελώς διαφορετικές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ φαίνεται πως έχουν πιάσει το νήμα των διεργασιών που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία. Τα νέα ρεύματα που αναπτύσσονται έχουν ως αποτέλεσμα συντελούμενες κοινωνικές ανακατατάξεις και ισχυρές απαιτήσεις για ρήξεις, ανατροπές και συλλογικές λειτουργίες που θα υποκαταστήσουν το ‘υπερτροφικό εγώ’ του νεοφιλελευθερισμού.
Η μεγάλη αυτή αριστερή δημοκρατική παράταξη μπορεί να παίξει ρόλο αναγεννητικό για τους θεσμούς και την κοινωνία. Πλέον συνιστά αναγκαία συνθήκη η απαλλαγή της ελληνικής πολιτικής ζωής από τις κουρασμένες, χωρίς φαντασία και δυναμική, γενιές που κυριάρχησαν κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο. Έχουμε όλοι ανάγκη, ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι που κινδυνεύουν από τη μελαγχολία της παραίτησης, μια ειρηνική και αναγεννητική επανάσταση, που θα φέρει φρεσκάδα και φαντασία στη δημόσια ζωή και θα δημιουργήσει ένα συναρπαστικό όραμα. Οι ισχυρές αντιστάσεις της κατεστημένης λογικής είναι η αιτία αυτού που θα επακολουθήσει. Θέλω να κλείσω με μια ρήση του Χαρίλαου Τρικούπη: «Τις ευθύνες για τις επαναστάσεις φέρουν όχι εκείνοι που τις κινούν, αλλά εκείνοι που τις προκαλούν με τις εμμονές τους».
ΕΡ. Υπάρχει μια νέα αναστάτωση ένας πανικός καλύτερα στους εργαζόμενους , από το περιβόητο email της Τρόϊκας για νέες παρεμβάσεις στις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα (κατάργηση 5νθημερου , μείωση αποζημιώσεων κ.α), τις ίδιες ώρες που η ανεργία έχει εκτοξευθεί . Υπάρχουν πλέον θεσμικά εργαλεία , ώστε να μπει φρένο στην πλήρη ισοπέδωση των εργαζομένων;
ΑΠ. Όσοι πιστέψαμε στο ευρωπαϊκό όραμα παρακολουθούμε έντρομοι τις απαιτήσεις για πλήρη κατεδάφιση εργασιακών κεκτημένων και κοινωνικών δικαιωμάτων. Η επιβολή ενός εργασιακού καθεστώτος μεσαιωνικής γαλέρας σκορπίζει την κοινωνική τρομοκρατία. Σήμερα και ο πλέον αντεργατικός επιχειρηματίας δεν πιστεύει ότι κύρια αιτία της χαμηλής ανταγωνιστικότητας της χώρας μας είναι η μισθωτή εργασία.
Η Βουλγαρία είναι δίπλα μας και με ισοπεδωμένο εργασιακό καθεστώς, μόνο το τελευταίο τρίμηνο κατέγραψε αύξηση της ανεργίας κατά 10% και 300.000 ανέργους. Αυτοί που σήμερα επιβάλλουν το κοινωνικό ολοκαύτωμα που φέρει η φρίκη των νέων εργασιακών σχέσεων, ούτε καν ακραίοι νεοφιλελεύθεροι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Είναι οπαδοί ενός υποανάπτυκτου καπιταλισμού. Αν ήταν οπαδοί μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης λογικής θα είχαν απαιτήσει την άρση δεκάδων άλλων αιτίων που επηρεάζουν τον ανταγωνισμό και προηγούνται του εργασιακού κόστους όπως η γραφειοκρατία, η κωλυσιεργία των αδειοδοτήσεων, οι συναρμοδιότητες των αρχών, η διαπλοκή κ.α. Όταν μετατρέπεις την αδικία σε νόμο, τότε η αντίσταση καθίσταται καθήκον.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
