Ήταν θέμα χρόνου να ξεσπάσει η θύελλα. Το τελευταίο διάστημα στην κορυφή του παγόβουνου υπήρχε μια ισορροπία αμοιβαίας καχυποψίας και σχεδόν μηδενικής επικοινωνίας του πρώην και του νυν προέδρου. Το περιβάλλον μάλιστα του δεύτερου, -υπό το καθεστώς της δημοσκοπικής κατάρρευσης του κόμματος, και υπό το φάσμα της εκλογικής συντριβής των προσεχών ευρωεκλογών, που θα δρομολογήσει αναπόφευκτες εξελίξεις -, δείχνει στοιχεία πανικού.
Το πείραμα της Ελιάς, αφυδατώθηκε νωρίς. Η ΔΗΜΑΡ τράβηξε το δικό της δρόμο και οι 58 όταν είδαν ότι δια του σταυρού δεν είχαν σίγουρη εκλογή δικών τους απεσύρθησαν. Τι απόμεινε; Μόνο η επαναφορά δύο πρώην υπουργών του ΠΑΣΟΚ, δια της αυτοκατάργησής του, όπως επισημαίνει η πλευρά του πρώην προέδρου; Φυσικά η μάλλον οριστική ρήξη κορυφής δεν έγινε και τόσο ξαφνικά.
Είχε προηγηθεί μια μεγάλη περίοδος κατά την οποία ο Γιώργος Παπανδρέου θεωρούσε ότι την προσπάθεια της κυβέρνησής του για τη σωτηρία της χώρας, την οποία συνέχισαν στην ίδια γραμμή οι επόμενοι κυβερνώντες όπως λέει, όχι μόνο δεν την αναγνωρίζουν, αλλά το λιγοστό έργο που σε δύσκολές συνθήκες παρήχθη εκείνη την περίοδο οι υπουργοί της συγκυβέρνησης το αποψιλώνουν.
[quote text_size=”small”]
Αιτία πολέμου επίσης υπήρξε και η αξιοποίηση του πρώην υπουργού οικονομικών της κυβέρνησης Καραμανλή, Παπαθανασίου στα ΕΛΠΕ, καθώς ο κ. Παπανδρέου τον θεωρεί από τους βασικούς υπεύθυνους για την κατεστραμμένη οικονομία που παρέλαβε και χρεώνει στην σημερινή ηγεσία του κόμματός του ότι δεν προέβαλε ουσιαστικές αντιρρήσεις.
[/quote]
Φυσική εξέλιξη λοιπόν ήταν η μη συμμετοχή του στην ιδρυτική διακήρυξη της Ελιάς, πόσο μάλιστα εφ’ όσον ουδέποτε εζητήθη η γνώμη του για το όλο εγχείρημα. Αν όμως σε επίπεδο κορυφής υπάρχει ο ευδιάκριτος διχασμός, που σε επίπεδο κοινοβουλευτικής ομάδας βρίσκει τα δύο στρατόπεδα σχεδόν ισοδύναμα, στη βάση του κάποτε ισχυρού κόμματος επικρατεί κατάσταση κινούμενης άμμου.
Σύμφωνα με τις αναλύσεις των σφυγμομετρήσεων, ένα πρώτο, σημαντικό σε μέγεθος τμήμα, κυρίως κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών και συνοδοιπόρων, κατευθύνθηκε προς ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας, είτε σε μια ολική επαναφορά στο παρελθόν, είτε επειδή γοητεύτηκε από την αντιμνημονιακή ρητορική, και μετοίκησε στον πλησιέστερο ιδεολογικά πολιτικό χώρο. Ένα άλλο τμήμα είναι εκείνο που έχει παραμείνει κοντά στη σημερινή ηγεσία, είτε επειδή συμφωνεί με τις πολιτικές επιλογές της, είτε επειδή η συμμετοχή στην διακυβέρνηση έχει και άμεσα, κυρίως προσωπικά, οφέλη.
Γύρω από τον Γιώργο Παπανδρέου συσπειρώνονται, εκτός των μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας που θεωρούνται της επιρροής του, και μια ομάδα στελεχών που πιστεύουν ότι ο πρώην πρωθυπουργός θυσίασε το πολιτικό κεφάλαιο, και του κόμματός του και το προσωπικό του, για τη σωτηρία της χώρας. Ωστόσο, σύμφωνα πάντα με τα ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων της κοινής γνώμης, όλες αυτές οι ομάδες είναι μόνο ένα τμήμα των πρώην ψηφοφόρων του Κινήματος που κυριάρχησε στην πολιτική ζωή για τρεις δεκαετίες. Ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών, σχεδόν το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος, στέκεται έξω από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, και αποτελεί την αδιευκρίνιστη ψήφο σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Αυτοί οι πολίτες, οι πλειοψηφία των οποίων ανήκει ιδεολογικά στην κεντροαριστερά, αλλά δεν γοητεύεται από τα υπάρχοντα κόμματα, αν βρει την ηγεσία ή τον πολιτικό σχηματισμό που θα την εκφράσει, ίσως είναι η μαγιά που θα κάνει το ποιοτικό άλμα προς το μέλλον.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
