Από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας συμφιλιώθηκε με την ιδέα της “αξιοποίησης” της κρατικής περιουσίας που μέχρι τώρα ο ίδιος και το κόμμα του καταδίκαζαν συλλήβδην ως “ξεπούλημα των ασημικών” της χώρας, το πρώτο μεγάλο και σημαντικό βήμα για τη συμφωνία με τους δανειστές έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Οι ιδιωτικοποιήσεις θα προχωρήσουν με σεβασμό στους ευρωπαϊκούς κανόνες και διαδικασίες.
Το δεύτερο σημαντικό βήμα προσέγγισης αφορά στο χρόνο μετάθεσης της συζήτησης για το ασφαλιστικό. Η κυβέρνηση ορθώς ζητά να αποτελέσει αντικείμενο της μεγάλης διαπραγμάτευσης που θα ακολουθήσει, προκειμένου να έχει τον χρόνο να το παρουσιάσει στην κοινή γνώμη ως ελληνική λύση και όχι ως λύση που επιβάλλεται από τους δανειστές. Είναι χαρακτηριστικό ότι απαντώντας σχετικά στη συνέντευξη στην εκπομπή “Ενικός” ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε πως το ασφαλιστικό θα έπρεπε να το αντιμετωπίσουμε είτε υπήρχε η Τρόικα, είτε όχι.
Έτσι, η διαπραγμάτευση για την ενδιάμεση συμφωνία περιορίζεται στα μικρότερα θέματα, των ομαδικών απολύσεων, της αύξησης του ΦΠΑ, του ΕΝΦΙΑ και της επαναφοράς του αφορολόγητου στα 12.000€. Ήδη για τα δυο τελευταία ο Πρωθυπουργός έδειξε διάθεση υπαναχώρησης των προεκλογικών του δεσμεύσεων σημειώνοντας ότι εδώ δεν θα πρωτοτοτυπήσει και θα τα επανεξετάσει σε βάθος χρόνου αν κι εφόσον υπάρξει ποσοστό ανάπτυξης μεγαλύτερο του ποσοστού του πρωτογενούς πλεονάσματος που θα συμφωνήσει τελικά με τους εταίρους (υπολογίζεται στο 1,2%).
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν έχουν κανένα λόγο να μη συναινέσουν (εκτός κι αν πράγματι υπάρχει “κρυφό σχέδιο” αποσταθεροποίησης και πτώσης της κυβέρνησης – σενάριο τραβηγμένο, πόσο μάλλον όταν δεν προβάλει κάποια αξιόπιστη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης…) και χωρίς να χρειαστούν έγκριση από τα εθνικά τους κοινοβούλια, να ανοίξουν τους κρουνούς μέρους (ή συνόλου) της ρευστότητας των κεφαλαίων που είχαν ήδη συμφωνήσει με την προηγούμενη κυβέρνηση. Δηλαδή των 7,2 δισ. της τελευταίας δόσης της Τρόικας από την αξιολόγηση του περασμένου Δεκεμβρίου, τα 10,3 δισ. του ΤΧΣ που επεστράφησαν στον EFSF και τα υπόλοιπα 15 δισ. του ΔΝΤ, σύνολο 32,5 δισ.€.
[quote text_size=”small”]
Έτσι από την πλευρά τους οι Ευρωπαίοι εταίροι, εφόσον δεν υπόκεινται στο οποιοδήποτε πολιτικό κόστος λόγω υπαναχώρησης στις αξιώσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης, θα μπορούν να πράξουν τα δέοντα για να διασφαλίσουν την συνοχή της Ευρωζώνης, χωρίς επιπλέον να ρισκάρουν απρόβλεπτες εξελίξεις από τυχόν Grexit.
[/quote]
Από την πλευρά του δε ο Αλέξης Τσίπρας θα αναλάβει το δύσκολο έργο να πείσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει την συμφωνία που θα φέρει στη Βουλή.
Προς τούτου, γίνεται η σχετική προεργασία. Το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος που άφησε χθες ανοικτό ο Αλέξης Τσίπρας αποσκοπεί στο να πιέσει εμμέσως τους βουλευτές του, φέρνοντας τους ενώπιον των ευθυνών τους. Επιπλέον, η “ετοιμότητα” του να προχωρήσει σε δημοψήφισμα συμβαδίζει με τη διακηρυγμένη θέση του ότι δεν θα κυβερνά ερήμην του ελληνικού λαού. Ιδανικά βεβαίως, όπως και ο ίδιος είπε, θα ήθελε να αποφύγει αυτή την εξέλιξη.
Κι αυτό όχι μόνο γιατί θα ήταν μια έωλη, συνταγματικά, κίνηση, από τη στιγμή που το Σύνταγμα δεν προβλέπει διενέργεια δημοψηφίσματος για δημοσιονομικά θέματα και άρα το ερώτημα θα αφορά σε μείζων εθνικό θέμα που θα προσεγγίσει αναγκαστικά το δίλημμα ναι ή όχι στο ευρώ. Αλλά και γιατί μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε εκ των πραγμάτων σε πρόωρες εκλογές, τις οποίες ο κ. Τσίπρας δεν επιθυμεί και χθες έσπευσε να αποκλείσει. Σημειώνεται ότι από την προκήρυξη δημοψηφίσματος (πέραν του ερωτήματος και της στάσης που θα τηρήσει η κυβέρνηση) μέχρι τη διενέργεια του, μεσολαβεί (όπως το Σύνταγμα προβλέπει) ένα διάστημα έξι βδομάδων – χρόνος ικανός για να πυροδοτήσει απρόβλεπτες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις και κατ’ επέκταση εκλογές.
Προ ενός τέτοιου κινδύνου που θα προκληθεί από την αδιάλλακτη στάση ακραίων στοιχείων εντός της κοινοβουλευτικής του ομάδας ή από την αδυναμία του πρωθυπουργού να τους πείσει για την αναγκαιότητα ψήφισης της συμφωνίας, η κυβέρνηση έχει την εναλλακτική να απευθυνθεί στην αντιπολίτευση και να ζητήσει πολιτική στήριξη. Σε αυτή την περίπτωση η αντιπολίτευση θα αναλάβει και την πολιτική ευθύνη της όποιας στάσης επιλέξει να τηρήσει (με πολλά σενάρια να μπαίνουν στο τραπέζι). Ωστόσο, πρόκειται για εξέλιξη που απεύχεται ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς θα έχει χάσει, μόλις εντός τεσσάρων μηνών, μεγάλο μέρος του πολιτικού κεφαλαίου που αυτή τη στιγμή κατέχει.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
