Τι θα έκανες εσύ αν είχες τη λίστα Βαξεβάνη, ρώτησε δοκιμαστικά, φίλος. Θα την δημοσίευα οπωσδήποτε, ήταν η απάντηση. Υπάρχουν δύο κινητήριες δυνάμεις που θα με ωθούσαν σε αυτό: Το πρώτο, και δεν θα σας αρέσει και δεν μου αρέσει (αλλά πάντα είμαι ειλικρινής), είναι η …επαγγελματική διαστροφή. Είναι αδύνατο να έχεις αυτή την καυτή λίστα, να σου καίει τα δάχτυλα και να μην τη δημοσιεύσεις.
Η λίστα Βαξεβάνη (την ονομάζω έτσι γιατί δεν γνωρίζουμε ακόμη αν είναι η λίστα Λαγκάρντ ή κάποιος κατάλογος που κάποιος δημιούργησε και τον ενεχείρισε στον γνωστό δημοσιογράφο), είναι το πλέον μυθολογημένο δημοσιογραφικό ζητούμενο των τελευταίων μηνών.
(Σαφώς κατανοώ και συμμερίζομαι εν πολλοίς τις ενστάσεις που διατυπώθηκαν για τα προσωπικά δεδομένα των καταθετών που πλέον στιγματίζονται ως δυνάμει φοροφυγάδες, και ενδεχομένως τους πλείστους όσους κινδύνους εμπεριέχει η δημοσιοποίηση των ονομάτων τους. Σαφώς κατανοώ – και απεχθάνομαι – το γεγονός ότι στην Ελλάδα ο όρος «αρχές» είναι αρκετά ελαστικός, ρευστός και προσαρμόσιμος κατά περίσταση, σε κομματικά συμφέροντα ή ιδεοληπτικές επιλογές ατόμων και ομάδων).
Παρόμοια ωστόσο, με την υποκειμενικότητα, συλλογιστική διέπει και την ψυχρή ανάλυση: Δυο πρώην υπουργοί, ηθελημένα ή όχι, επέδειξαν αδιανόητη αμέλεια, στην αξιοποίηση της λίστας. Όταν η Γαλλία αξιοποίησε την παρόμοια λίστα, όταν η Ισπανία εισέπραξε κάποια δις από υπόχρεους φοροφυγάδες, όταν ακόμη και ο κέρβερος της φοροδιαφυγής Γερμανία, είδε να εισρέουν στα ταμεία τους κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, στην πτωχευμένη Ελλάδα ο ένας υπουργός (Παπακωνσταντίνου) έδωσε στο στικάκι προς φύλαξη στο γραφείο του, και έκτοτε δηλώνει ότι αγνοείται η τύχη του! Εδωσε μάλιστα και λίγα ονόματα στο ΣΔΟΕ –με ποιο κριτήριο η επιλογή και γιατί λίγα;- να τα κοιτάξουν! Ο άλλος υπουργός (Βενιζέλος) σε μια ευαίσθητη συνύπαρξη με τον επικεφαλής του ΣΔΟΕ ( τον, κατά τα άλλα αξιοσέβαστο κ. Διώτη) συμφώνησαν να μην δοθεί η λίστα στη δημοσιότητα γιατί ήταν απόρροια δράσης των μυστικών υπηρεσιών. Σωστά να μην δοθεί στη δημοσιότητα αφού θα ενοχοποιούσε αθώους (που μπορεί στο κάτω κάτω να ήταν και όλοι οι αναφερόμενοι).
Με ποια λογική όμως δυο κρατικοί λειτουργοί, κλεισμένοι στον χαριτόβρυτο κόσμο της επιστημοσύνης και της αστικής αβρότητας, δεν αποδέχονται το προϊόν δράσης μιας άλλης κρατικής υπηρεσίας, εν προκειμένω των μυστικών υπηρεσιών, που από τη φύση τους δεν λειτουργούν με πρωτόκολλο και χαρτόσημο, είναι όμως συστατικό στοιχείο του κρατικού μηχανισμού, όπως και οι ίδιοι; Να το αποδεχθούν όχι ως απόδειξη κάποιας ενοχής, αλλά ως εργαλείο αξιοποίησης και διερεύνησης τυχόν κρουσμάτων φοροδιαφυγής- ήξεραν και οι δυο ότι δεν ζούμε δα και στην νομιμότερη χώρα της οικουμένης. Η συμπεριφορά τους φαντάζει ακατανόητη, την στιγμή που απλοί εργαζόμενοι και νομοταγείς φορολογούμενοι βλέπουν περιδεείς τα εισοδήματα τους να σφαγιάζονται και τις ζωές τους να ρημάζουν.
Ναι είναι άδικο για τους νόμιμους καταθέτες του εξωτερικού να στοχοποιούνται και να γίνονται βορά στον άκρατο λαϊκισμό και στα λαϊκά δικαστήρια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο, έστω και τώρα, έστω και υπό την πίεση της δημοσιότητας, οι αρμόδιοι κρατικοί οργανισμοί, θα αναγκαστούν να διερευνήσουν το νόμιμο της εξαγωγής των χρημάτων. Η δημοσιοποίηση είναι η τελευταία λύση, το τελευταίο φυλάκιο άμυνας και νομιμότητας, και η προσφορά της σε αυτό ακριβώς συνίσταται: Στην αναγκαστική πλέον διερεύνηση, από τις ράθυμες αρμόδιες υπηρεσίες, τυχόν κρουσμάτων φοροδιαφυγής. Παράλληλα ενδεχομένως να λειτουργήσει και προληπτικά – κάποιοι φοροφυγάδες ίσως φοβηθούν ότι θα είναι στην επόμενη λίστα και προστρέξουν να καταβάλουν τα οφειλόμενα –πάνω από 4.500 προσέτρεξαν στη Γαλλία!
Εδώ που φτάσαμε πλέον το «όλα στο φως» δεν είναι ρητορική πολιτική ηθικολογία αλλά ανάγκη εθνικής επιβίωσης και κοινωνικής συνοχής. Ζούμε μια τραγωδία και κάθε τραγωδία, ξέρουμε από παλιά, την ακολουθεί η κάθαρση- και η κάθαρση εξιλεώνει. Το «όλα στο φως», με όποιους κινδύνους εμπεριέχει, αποκτά την έννοια πλέον της κάθαρσης της τραγωδίας…
ΥΓ: Η προαναφερόμενη άποψη του γράφοντος δεν εναρμονίζεται με τις, «ηρωικές» περί ελευθεροτυπίας, ανακοινώσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων τύπου.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
